Η προσωπική ευθύνη του Χριστόφια και η διαφορά με άλλα ατυχήματα.

Άποψή μου είναι ότι ο πρόεδρος Χριστόφιας φέρει προσωπική ευθύνη για την καταστροφή στο Μαρί. Σωστά (έστω και με το ζόρι) σεβάστηκε το εμπάργκο και κατάσχε το φορτίο. Από εκείνη τη στιγμή και μετά όμως άφησε τα πράγματα στη τύχη. Ανάθεσε τη φύλαξη του φορτίου στο στρατό. Μπορούσε όμως ο στρατός να το χειριστεί; Του έδωσε τα εφόδια; Χωρίς να είμαι ειδικός, η κοινή λογική λέει ότι η φύλαξη της πυρίτιδας απαιτεί συγκεκριμένα όρια θερμοκρασίας και υγρασίας. Είχε ο στρατός τέτοιες αποθήκες; Όχι και η κατασκευή του θα στοίχιζε εκατομύρια και αρκετό χρόνο. Το στέγαστρο για το οποίο έγινε λόγος απλώς θα καθυστερούσε την έκρηξη για κάποιο διάστημα.

Υπήρχε περίπτωση να επιστραφούν στο Ιράν; Ασφαλώς όχι από τη στιγμή που υπάρχει εμπάργκο που δεν προβλέπεται να αρθεί σύντομα.

Άρα η μόνη επιλογή ήταν να καταστραφούν τα εκρηκτικά. Κάποιοι λένε ότι θα έστρεφε το Ιραν εναντίον μας, θα αναγνώριζε το ψευδοκράτος κλπ. Ίσως, αλλά προφανώς το "άϊστα τζιαμαί τζε θωρούμε" δεν ήταν λύση.  Άρα ο πρόεδρος έπρεπε να πάρει την απόφαση να τα καταστρέψει, να χειριστεί όσο καλλίττερα μπορεί τους Ιρανούς τζε να αντιμετωπίσει τις συνέπειες.

Ο Πρόδερος εν τζιαμαί για να πέρνει δύσκολες αποφάσεις τζε να διαχειρίζεται τις συνέπειες τους, όι για να διά αυξήσεις του εαυτού του, να κάμει ταξιδάκια τζε να πιάνει μούχτιν δοκτοράτα.

Η σύγκριση με άλλα ατυχήματα (Ηλιος, πτώση ελικοπτέρου). Η μεγάλη διαφορά  είναι ότι  η καταστροφή στο Μαρί δεν ήταν ένα δυστύχημα που έγινε γιατί μια υπηρεσία ή κάποιοι υφιστάμενοι δεν έκαμαν σωστά τη δουλειά τους. Ήταν μια υπόθεση που χειρίστηκε προσωπικά ο Πρόεδρος και ήταν δική του απόφαση να μείνουν τα εκρηκτικά στη βάση γιατί δεν ετόλμαν να πάρει την μοναδική απόφαση που μπορούσε να πάρει. Γι αυτό και φέρει άμεση την ευθύνη.