Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Αλήθειες και ψέματα για τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 - 1964

Το πιο κάτω άρθρο του Μ Δρουσιότη, αντίγραψα το δαμε για εύκολή αναφόρα γιατί νομίζω είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας που δεν είναι εύκολα διαθέσιμο για μελέτη. Θεωρώ το καλά στοιχειοθετημένο και άρα κοντα στη πραγματικότητα. Αν κανένας περαστικός έχει στοιχεία που να διαψεύδουν τον ΜΚ, η απάντηση της ΟΕΛΜΕΚ ας με ενημερώσει.


ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αλήθειες και ψέματα για τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 - 1964
Ανεξεταστέα στην Ιστορία η ΟΕΛΜΕΚ
Η αναφορά του υπουργού Παιδείας Αντρέα Δημητρίου, σε εγκύκλιό του προς τα σχολεία με αφορμή την ονομαστική εορτή του Μακαρίου, ότι τις διακοινοτικές συγκρούσεις στην Κύπρο "προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις", προκάλεσε άλλο ένα γύρο αντιπαραθέσεων για την ιστορία και τη διδασκαλία της. Από όλες τις αντιδράσεις, η πιο ενδιαφέρουσα είναι εκείνη της οργάνωσης των καθηγητών, ΟΕΛΜΕΚ, η οποία εξέδωσε δική της εγκύκλιο και την έστειλε στα σχολεία, για να αποκαταστήσει, όπως δήλωσε η πρόεδρος της Ελένη Σεμελίδου, την "ιστορική αλήθεια".
Σύμφωνα με την ΟΕΛΜΕΚ τα γεγονότα του 1963-64 εξελίχθηκαν ως ακολούθως:
1. Η Τουρκία "εξόπλισε την εξτρεμιστική οργάνωση των Τ/Κ, ΤΜΤ, η οποία έθεσε κάτω από τον πλήρη έλεγχό της την τ/κ κοινότητα".
2. Στις 20/12/1963 οι Τουρκοκύπριοι "επιχείρησαν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για τη μεθόδευση της διχοτόμησης".
3. Με "παρέμβαση του ΟΗΕ τερματίστηκαν οι διακοινοτικές συγκρούσεις μεταξύ των νόμιμων αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΤΜΤ".
4. Οι συγκρούσεις "οδήγησαν στην αποχώρηση των Τ/Κ από όλα τα όργανα και τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αυτοεγκλωβισμό των Τ/Κ σε θύλακες".
Η ΟΕΛΜΕΚ επιρρίπτει το 100% της ευθύνης για ό,τι έχει συμβεί στην Κύπρο, από το 1960 μέχρι το 1964, στην άλλη πλευρά. Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων ήταν, κατά την ΟΕΛΜΕΚ, το απόλυτο θύμα της δολιότητας των Τούρκων και των ξένων δυνάμεων. Πόσο αληθινή είναι όμως η "ιστορική αλήθεια" της ΟΕΛΜΕΚ; Ας εξετάσουμε έναν προς έναν τους τέσσερις σταθμούς που περιγράφει η οργάνωση των καθηγητών, για να δούμε πόσο ταιριάζουν με τα πραγματικά γεγονότα:1. Οι παρακρατικές οργανώσειςΕίναι, πράγματι, γεγονός ότι η Τουρκία εξόπλισε την ΤΜΤ και συνέχιζε να το κάνει και μετά την υπογραφή των συμφωνιών, το 1959. Η ύπαρξη της ΤΜΤ και ο εξοπλισμός των Τουρκοκυπρίων είναι μόνο η μισή αλήθεια της ιστορίας. Σύμφωνα με την άλλη μισή που αποσιωπάται οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές ίδρυσαν όχι μία, αλλά 15 τουλάχιστον οργανώσεις. (Η λίστα με όλα τα ονόματα σε διπλανή στήλη).Μερικές από τις οργανώσεις αυτές ήταν ολιγομελείς, άλλες αποδείχθηκαν φαιδρές και ορισμένες δραστηριοποιήθηκαν μόνο με τη ρήξη φυλλαδίων. Όμως, τουλάχιστον έξι από αυτές ανέπτυξαν πολύ σοβαρή τρομοκρατική δράση, περιλαμβανομένων φόνων και εκβιασμών, αρχικά εναντίον των Ελληνοκυπρίων και το 1963 -64 εναντίον Τουρκοκυπρίων.
Όλες ανεξαίρετα οι οργανώσεις διακήρυξαν σαν σκοπό τους τον αγώνα για την Ένωση. ΚΑΜΙΑ από τις οργανώσεις αυτές δε διακήρυξε πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία (Κ.Δ.), την οποία αναγνώριζαν μόνο σαν σταθμό προς την Ένωση. Αυτή ήταν και η θέση του Μακαρίου. "Ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνίαι θα απετέλουν μόνιμον καθεστώς", ανέφερε σε γράμμα του προς τον Γ. Παπανδρέου (1/3/1964).Όπλα στην Κύπρο έστειλε την ίδια περίοδο και το ελληνικό βαθύ κράτος, που είχε για ηγέτες του τους μετέπειτα δικτάτορες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Δημήτριο Ιωαννίδη. Ο Παπαδόπουλος επισκέφθηκε μυστικά την Κύπρο τουλάχιστον δύο φορές με σκοπό την ίδρυση και τον εξοπλισμό παράνομων οργανώσεων. Ο Παπαδόπουλος συμφώνησε με τον Γιωρκάτζη να εξοπλίσει την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων (Γνωστή σαν Οργάνωση ή Ακρίτας), εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης. Κατά τη μυστική αποστολή του στην Κύπρο ο Παπαδόπουλος είχε επαφές και με τον Βάσο Λυσσαρίδη, ο οποίος υπήρξε αρχηγός ενόπλων ομάδων το 1963. Ο Δ. Ιωαννίδης, ο οποίος υπηρετούσε τότε στην ΕΛΔΥΚ, ήταν ο στρατιωτικός καθοδηγητής της Οργάνωσης, ενώ εξόπλισε και τους λόχους του Ν. Σαμψών, οι οποίοι έδρασαν ανεξάρτητα από την Οργάνωση.Όλα αυτά είναι πια επιστημονικά τεκμηριωμένα, ενώ τα παραδέχθηκε ο Μακάριος στην επιστολή του προς τον Γ. Παπανδρέου: "Διαθέτομεν μίαν δυναμικήν Οργάνωσιν, την οποίας τα εκπαιδευθέντα μέλη ανέρχονται εις πέραν των 5.000 άνδρες". Στην ίδια επιστολή γράφει πως χρησιμοποιήθηκε η πείρα των Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ (με πρώτο και καλύτερο το Δ. Ιωαννίδη), καθώς και στον "εφοδιασμό δι' υλικού εξ Ελλάδος" (με συντονιστή τον Γ. Παπαδόπουλο).
2. Ποιος ξεκίνησεΗ ΟΕΛΜΕΚ αναφέρει ότι στις 20 Δεκεμβρίου οι Τούρκοι επιχείρησαν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για να επιφέρουν τη διχοτόμηση. Τέτοια πληροφορία πρώτη φορά δημοσιεύεται. Η 20ή Δεκεμβρίου 1963 ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες της εποχής!
Οι συγκρούσεις ξέσπασαν στις 23 Δεκεμβρίου, αφού προηγήθηκε ένα περιστατικό τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου. Η ΤΜΤ δεν ανέλαβε πρωτοβουλία για να προκαλέσει τη σύγκρουση, όχι επειδή δεν το επιδίωκε, αλλά διότι οι Τούρκοι εκτιμούσαν πως οι Ελληνοκύπριοι ήταν τόσο επιπόλαιοι που θα τα έκαναν όλα γι' αυτούς. (Υπάρχει πληθώρα αναφορών σε πρωτογενείς πηγές).
Για την ακρίβεια κανένας δεν ανέλαβε στρατιωτική πρωτοβουλία το 1963. Όλα ξεκίνησαν από ένα τυχαίο περιστατικό και ξέφυγε από τον έλεγχο, λόγω του φορτισμένου πολιτικού κλίματος. Η αλήθεια είναι ότι ο Μακάριος δεν πίστεψε στην ανεξαρτησία και είχε πρόθεση να καταργήσει την Κ. Δ. πριν ριζώσει το ανεξάρτητο κράτος και να καταστεί η Ένωση ανέφικτη. "Σκοπός μας, κύριε Πρόεδρε, είναι η κατάργησις των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου", έγραφε με πλήρη ειλικρίνεια ο Μακάριος στον Γ. Παπανδρέου.
Η καταγγελία των Συμφωνιών, δηλαδή η διάλυση της Κ. Δ., συζητείτο πριν καν ανακηρυχθεί το κυπριακό κράτος. Όπως πληροφορούμαστε από σημείωμα της ελληνικής ΚΥΠ που ήταν παρούσα στην Κύπρο πριν από την ανακήρυξη της Δημοκρατίας (όπως βεβαίως και η ΜΙΤ), στις 26 Μαΐου του '60 ο Μακάριος μάζεψε τους τομεάρχες και αποπειράθηκε να επανιδρύσει την ΕΟΚΑ, με σκοπό να καταγγείλει τις συμφωνίες πριν την επίσημη ανακήρυξη της Κ.Δ.. Τελικά, δεν το αποτόλμησε φοβούμενος τις επιπτώσεις. Όμως ουδέποτε το έβγαλε αυτό από το μυαλό του. "Είναι ο υπογράψας τας Συμφωνίας αυτάς (...) ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνία θα αποτέλουν μόνιμον καθεστώς", έγραφε ο Μακάριος. Οι Τούρκοι ανίχνευσαν τις προθέσεις του, εξοπλίστηκαν, σχεδίασαν τη στρατηγική τους για τη διχοτόμηση, τον προβοκάραν όσο μπορούσαν και τον περίμεναν να κάνει εκείνος το λάθος βήμα.
Ο Μακάριος πρότεινε το 1963 την τροποποίηση του Συντάγματος με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν λειτουργικό. Παρά τα προβλήματα που όντως υπήρχαν, η μη λειτουργικότητα ήταν το πρόσχημα για να καταργήσει τις Συμφωνίες, να διαλύσει την Κ.Δ. και να επιφέρει την Ένωση. Χάραξε στρατηγική και έκανε συμμαχίες με τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία του ελληνικού στρατού, εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης.Στο περιβόητο σχέδιο Ακρίτας που περιγράφει τη στρατηγική κατάργησης των συμφωνιών, υπάρχει και η εξής περικοπή:
"Εν περιπτώσει γενικωτέρας και γενικεύσεως της συγκρούσεως πρέπει να είμεθα έτοιμοι να προχωρήσωμεν αμέσως εις τας ενεργείας από α - δ περιλαμβανομένης και της αμέσου κηρύξεως της Ενώσεως".Οι ενέργειες α-δ είναι τα τέσσερα στάδια ενός σχεδίου που επινόησε ο Μακάριος για να καταργήσει το Σύνταγμα. Το σχέδιο αυτό που φέρει τον τίτλο "Σχέδιο Μακαρίου" το περιέγραψε σε ένα "Άκρως Απόρρητο" έγγραφό του, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας, Ι. Πιπιλής (δες φωτοτυπία):
"α. 1ον Στάδιον: Προσβολή των αρνητικών Σημείων του Συντ/τος.β. 2ον Στάδιον: Καταγγελία της Συνθήκης εγγυήσεως.γ. 3ον Στάδιον: Αυτοδιάθεσιςδ. 4ον Στάδιον: Υποβολή αιτήσεως προς την Ελλην. Κυβέρνησιν εάν δέχεται την ΚΥΠΡOΝ να ενωθή μετά του λοιπού Ελληνικού Κορμού".
Το έγγραφο Πιπιλή έχει ημερομηνία 6 Δεκεμβρίου, όμως το "σχέδιο Μακαρίου" είχε προηγηθεί πολλών μηνών των συγκρούσεων. Άρχισε να εφαρμόζεται από τις 30 Νοεμβρίου, όταν υπέβαλε τις εισηγήσεις για δήθεν τροποποίηση του Συντάγματος, ενώ οι συγκρούσεις άρχισαν τα Χριστούγεννα του 1963.Συνεπώς, δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός που αποτελεί πάγια θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς ότι οι Τουρκοκύπριοι στασίασαν κατά της Κ. Δ. Την πρωτοβουλία των κινήσεων για διάλυση της Κ. Δ. την είχε ευθύς εξαρχής ο Μακάριος.3. Ποιος τους σταμάτησεΗ ΟΕΛΜΕΚ αποδίδει τον τερματισμό των συγκρούσεων σε... επέμβαση του ΟΗΕ. Δεν υπήρχε το 1963 ο ΟΗΕ στην Κύπρο! Η Ουνφικύπ αφίχθη τον Μάρτιο του 1964, αφού οι συγκρούσεις είχαν ήδη κοπάσει και ο διαχωρισμός είχε επιτευχθεί.
Αν και το "σχέδιο Μακαρίου" προέβλεπε αντίσταση με τη βοήθεια εθελοντών από την Ελλάδα και από αραβικά κράτη (!) αυτός που επενέβη ήταν οι Βρετανοί από τις βάσεις (δες φωτό), ύστερα από αγωνιώδη έκκληση του Μακαρίου, λόγω του κινδύνου τουρκικής εισβολής. Οι Βρετανοί ανέλαβαν την εσωτερική ασφάλεια και παρατάχθηκαν μεταξύ των δύο πλευρών. Μόλις η κατάσταση σταθεροποιήθηκε ο Μακάριος αποπειράθηκε να εφαρμόσει το δεύτερο στάδιο του σχεδίου του, καταγγέλλοντας τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας, αποστέλλοντας επιστολές στα κράτη μέλη του ΟΗΕ. Όταν οι Βρετανοί τον προειδοποίησαν ότι θα αποσύρονταν στις βάσεις, ανακάλεσε τις επιστολές και έκανε δήλωση ότι επρόκειτο για... παρεξήγηση.
Οι συγκρούσεις δεν ήταν μεταξύ της ΤΜΤ και των νόμιμων αρχών της Κ. Δ., αλλά μεταξύ της ΤΜΤ και των αντίστοιχων ελληνοκυπριακών οργανώσεων (Γιωρκάτζη, Σαμψών, Λυσσαρίδη). Δεν υπάρχει στο Σύνταγμα της Κ. Δ. καμιά αναφορά σε ιδιωτικούς στρατούς, ούτε η σύγκρουση γινόταν στο όνομα της Κ. Δ. Αυτό που συγκρούστηκε ήταν ο ελληνικός με τον τουρκικό εθνικισμό με στόχο αφενός την ένωση και αφετέρου τη διχοτόμηση και κατέληξε στο μέσο όρο: στο ντε φάκτο διαμελισμό της Κύπρου.4. Αποσύρθηκαν ή εκδιώχθηκαν;Στο τέταρτο σημείο της "ιστορικής αλήθειας" της ΟΕΛΜΕΚ αναφέρεται ότι οι Τουρκοκύπριοι αποσύρθηκαν από την Κ. Δ. βάσει σχεδίου. Και πάλι πρόκειται για τη μισή αλήθεια. Η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, κτίζοντας στα απανωτά λάθη του Μακαρίου και της λοιπής ηγεσίας, πίεσε τους Τουρκοκύπριους να φύγουν από τα σπίτια τους και να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους. Όμως, δεν ήταν όλοι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους, να αποκοπούν από τις ρίζες τους και να ζήσουν σε συνθήκες εξαθλίωσης σε καταυλισμούς.
Σύμφωνα με το υπόλοιπο μισό της αλήθειας κανένας δεν προσπάθησε να τους συγκρατήσει. Αντίθετα, τους
εξώθησαν να φύγουν διά του φόβου. Συνολικά 230 Τουρκοκύπριοι - πολίτες και όχι μάχιμοι της ΤΜΤ - χάθηκαν.Είναι αυτοί που βρίσκονται σήμερα στα πηγάδια. Μια ματιά στη λίστα των αγνοουμένων του 1963-64 καταδεικνύει ότι εξαφανίστηκαν από αστυνομικούς σταθμούς, στις φυλακές, στο νοσοκομείο, σε αγρούς και σε διάφορους δρόμους. Κανονικές απαγωγές και εκτελέσεις των πρώτων τυχόντων.
Την ίδια τύχη είχαν και οι περιουσίες τους. Σύμφωνα με έρευνα που έκαναν τα Η.Ε. και καταγράφεται σε έκθεση του γενικού γραμματέα (10/9/64, S5950, παρ. 180), σε 103 τουρκοκυπριακά ή μεικτά χωριά κατεδαφίστηκαν 527 σπίτια και άλλα 2.000 λεηλατήθηκαν (υπάρχοντα, πόρτες, παράθυρα, κεραμίδια). Ποτέ κανένας δε διαμαρτυρήθηκε, ούτε διαχώρισε τη θέση του...Ιστορική αλήθεια ή εθνική τύφλα;Η εγκύκλιος της ΟΕΛΜΕΚ βρίθει τέτοιων ανακριβειών που υποδηλώνει άγνοια και διαστρέβλωση γεγονότων που έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες. Η ερμηνεία ιστορικών γεγονότων είναι από τη φύση της υποκειμενική. Ωστόσο, αυτός που διατυπώνει έντιμη άποψη πρέπει να τη στηρίζει σε πραγματικά γεγονότα. Η στρέβλωση, η απόκρυψη και η κατασκευή γεγονότων, με σκοπό τη διατύπωση θέσεων που εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογήματα ονομάζεται προπαγάνδα.
Στην προκειμένη περίπτωση η "ιστορική αλήθεια" της ΟΕΛΜΕΚ είναι εξόφθαλμη προπαγάνδα που δυστυχώς διδάσκεται στα σχολεία για δεκαετίες και έχει διαμορφώσει στρεβλή ιστορική συνείδηση σε ολόκληρες γενιές.Η Ιστορία αντί εργαλείο για προβληματισμό και παραδειγματισμό χρησιμοποιείται από το εκπαιδευτικό σύστημα σαν βιομηχανία παραγωγής φόβου και μισαλλοδοξίας.
Οι ιστορικοί μας μύθοι έγιναν μέρος των "ιερών και των οσίων" μας, που όποιος τους αμφισβητήσει "εξυπηρετεί τους Τούρκους" και "υποσκάπτει" την εθνική υπόθεση. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει υπονομεύσει περισσότερο την "εθνική υπόθεση" από την εθνική μας τύφλωση...Ο Μακάριος στο απυρόβλητοΗ κριτική που θα έπρεπε να γίνει στον Υπουργό Παιδείας είναι ότι εξαίρεσε τον Μακάριο από όλα αυτά και τον παρουσίασε σαν θύμα των εθνικιστικών οργανώσεων. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Μακάριος ήταν ο δημιουργός και ο κύριος πρωταγωνιστής των εξελίξεων που οδήγησαν στην κατάρρευση της Κ. Δ. ως ενιαίου δικοινοτικού κράτους.Ο Αντρέας Δημητρίου στη συζήτηση που ακολούθησε προβληματίστηκε δημόσια γιατί πρέπει να εκδίδονται εγκύκλιοι στην ονομαστική εορτή του Μακαρίου και είπε πως και αυτός, όπως όλοι οι ηγέτες, πρέπει να είναι υπό κρίση.4 χρόνια, 15 οργανώσειςΟ κατάλογος οργανώσεων που έδρασαν στην ελληνοκυπριακή κοινότητα από το 1959 μέχρι το 1963 έχει ως ακολούθως:1. ΜΕΑΚ: Μέτωπον Αλληλεγγύης Ελλήνων Κυπρίων2. ΚΕΜ: Κυπριακόν Ενωτικόν Μέτωπον3. Κ.Σ.Δ.: Κύπρος Σκλάβα Διχοτομημένη4. ΕΜΕΑΚ: Ενιαίον Μέτωπον Αντιμετωπίσεως Εθνικού Κινδύνου5. ΕΚΑΣ: Ελληνικός Κυπριακός Απελευθερωτικός Στρατός6. ΝΟΕΜ: Νέα Οργάνωσις Ελλήνων Μαχητών7. ΕΜΑ: Ενιαίον Μέτωπον Αγωνιστών.8. ΑΕΝ: Άλκιμος Εθνική Νεολαία9. ΠΕΣ: Παγκύπριος Εθνικός Συναγερμός10. ΟΠΕΚ: Οργάνωση Προστασίας Ελλήνων Κυπρίων11. ΕΠΕ: Εθνική Πνευματική Εστία12. ΑΣΕΝ: Αντικομμουνιστικός Σύνδεσμος Εθνικής Νεολαίας13. ΕΟΚ: Εθνική Οργάνωση Κυπρίων (γνωστή και ως Ακρίτας)14. Λόχοι Νίκου Σαμψών15. Ομάδες Βάσου Λυσσαρίδη
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Κωδικός άρθρου: 849136
ΠΟΛΙΤΗΣ - 25/01/2009, Σελίδα: 14
window.google_render_ad();

3 σχόλια:

Bananistanos είπε...

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009, Έτος: 10, Φύλλο: 3548
ΠΟΛΙΤΗΣ pdfedition | ΠΟΛΙΤΗΣ sports | Αρχείο | Εξειδικευμένη Αναζήτηση | Επικοινωνία | Πρώτη Σελίδα




Πρώτη Σελίδα | Τελευταίες Ειδήσεις | Καθημερινά | Ωροσκόπιο | Φάκελοι | «Π» Videos | Live Radio | Θέσεις Εργασίας | Διαφήμιση | Εμείς












ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Απάντηση στον Μακάριο Δρουσιώτη

"Δίκην ιστοριογράφου... και είναι εμπαθής και ανιστόρητος"










Διάβασα και ξαναδιάβασα με ιδιαίτερη προσοχή το κείμενο του Μακάριου Δρουσιώτη με τίτλο "Ανεξεταστέα στην Ιστορία η ΟΕΛΜΕΚ" ("Πολίτης", 25.1.2009) αναζητώντας τους λόγους που οδήγησαν τον εν λόγω δημοσιογράφο να "κόψει" την ΟΕΛΜΕΚ στο μάθημα της ιστορίας. Το συμπέρασμα που έβγαλα είναι ότι ο κ. Δρουσιώτης βρισκόταν σε Διατεταγμένη Υπηρεσία, με σαφείς όρους εντολής και με πρόθεση να πλήξει την ΟΕΛΜΕΚ, η οποία είναι πράγματι "υπεύθυνη" για την όλη συζήτηση που προκλήθηκε για το 1963. Είναι μια προσπάθεια να βγάλει από τη μύγα ξίγκι ή τραβώντας το θέμα από τα μαλλιά να καταλήξει να αναγράψει τον εντυπωσιακό (;) πράγματι τίτλο και να υπηρετήσει όχι φυσικά την ιστορική αλήθεια.
Κατ' αρχήν η ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ και όχι η εγκύκλιος όπως αναγράφηκε, αναφέρει ότι θέμα της είναι "Διευκρινιστική απάντηση στο μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού για την Μνήμη Εθνάρχη Μακαρίου". Στόχος τής ανακοίνωσης ήταν να αποσαφηνίσει μόνο μια λανθασμένη ιστορικά εικόνα που έδινε το μήνυμα του υπουργού Παιδείας για την έναρξη των τραγικών γεγονότων του 1963. Στόχος της ΟΕΛΜΕΚ δεν ήταν να καταγράψει με πάσα λεπτομέρεια το τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε των γεγονότων του 1963. Άλλωστε το έργο αυτό δεν είναι δουλειά μιας συνδικαλιστικής εκπαιδευτικής οργάνωσης αλλά των επιστημόνων ιστορικών.
Ο κ. Δρουσιώτης επιχειρώντας να καταδείξει την "εθνική τύφλα", όπως λέει, της ΟΕΛΜΕΚ και επιχειρώντας προσχεδιασμένα να "κόψει" την Οργάνωση των εκπαιδευτικών περιπίπτει σε ιστορικά λάθη επί των γεγονότων ή παραποιεί τα γραφόμενα της ΟΕΛΜΕΚ. Συγκεκριμένα:
1. Το πρώτο σοβαρό σφάλμα της ΟΕΛΜΕΚ, κατά τον κ. Δρουσιώτη, είναι ότι αναφέρει στην ανακοίνωσή της ότι στις 20 Δεκεμβρίου 1963 οι Τουρκοκύπριοι προχώρησαν σε βίαιες ενέργειες με στόχο τη διχοτόμηση της Κύπρου. "Η 20ή Δεκεμβρίου 1963, γράφει ο κ. Δρουσιώτης, ήταν ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ!". Ανατρέχοντας στο φύλλο της εφημερίδας "Ο Φιλελεύθερος" της 21ης ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1963 διαβάζουμε μεταξύ των τίτλων: "ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑΝ. Δύο Πρόσωπα εφονεύθησαν κατόπιν πολλών πυροβολισμών. Έλληνας αστυνομικός ετραυματίσθη. Πυροβολισμοί μέχρι της 4ης πρωινής. Πλήρης κινητοποίηση της Αστυνομίας". Έχει δίκαιο... ο κ. Δρουσιώτης η 20ή Δεκεμβρίου ήταν μια μέρα σαν τις άλλες...

2. Άλλο σοβαρότατο λάθος της ΟΕΛΜΕΚ, κατά τον κ. Δρουσιώτη είναι ότι αποδίδει τον τερματισμό των συγκρούσεων σε επέμβαση του ΟΗΕ. Σημειώνει ο Μακάριος Δρουσιώτης, διακατεχόμενος με την περίφημη χαρά του Αρχιμήδη: "Δεν υπήρχε το 1963 ο ΟΗΕ στην Κύπρο. Η Ουνφυκύπ αφίχθη τον Μάρτιο του 1964, αφού οι συγκρούσεις είχαν ήδη κοπάσει". Αν στις εξετάσεις της ιστορίας ο κ. Δρουσιώτης έγραφε τις δύο αυτές προτάσεις και ένας πρωτάρης βαθμολογητής θα τον "έκοβε". Γιατί:
Πρώτο δεν κατανόησε τον κείμενο που κλήθηκε να σχολιάσει. Η ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ δεν αναφέρει ότι ο ΟΗΕ επενέβη στην Κύπρο το 1963. Αναφέρει ότι "οι συγκρούσεις τερματίστηκαν μετά την επέμβαση του ΟΗΕ" χωρίς να προσδιορίζει το χρόνο.
Και δεύτερο ο κ. Δρουσιώτης αγνοεί βασικές ιστορικές γνώσεις. Οι διακοινοτικές συγκρούσεις δεν τερματίστηκαν το Δεκέμβριο του 1963. Για παράδειγμα όφειλε να γνωρίζει ότι στις 7 ΜΑΡΤΙΟΥ 1964 στην Πάφο οι Τουρκοκύπριοι χωρίς καμία πρόκληση άνοιξαν πυρ κατά αθώων και αμέριμνων Ελληνοκυπρίων οι οποίοι ήταν στην αγορά της πόλης. Αποτέλεσμα της απρόκλητης τουρκικής επίθεσης ήταν επτά (7) Έλληνες να σκοτωθούν, τριάντα τέσσερις (34) να τραυματιστούν και τριακόσιοι πενήντα (350) να συλληφθούν ως όμηροι. Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής: "Όργιον αίματος με βαρέα όπλα από μιναρέδες. Οι στασιασταί υπερέβησαν κάθε όριον εγκληματικότητος. Ήνοιξαν χθες πυρ εναντίον πλήθους δύο χιλιάδων στην Δημοτικήν Αγοράν Κτήματος. Εξεχύθησαν εις τας οδούς πυροβολούντες αδιακρίτως" (βλ. "Ο Φιλελεύθερος", 8.3.1964).

Τόσο είχαν "τερματιστεί οι συγκρούσεις" στις αρχές του 1964 ώστε στις 29 Φεβρουαρίου 1964 ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γεώργιος Παπανδρέου, προέβαινε στην περίφημη δήλωσή του ότι: "Η Ελλάς θα απαντήσει δια των όπλων εις τουρκικήν εισβολήν εναντίον της Κύπρου. Αν η Τουρκία είναι αποφασισμένη να ανοίξη την θύραν του φρενοκομείου να γνωρίζει ότι η Ελλάς θα ακολουθήσει" (βλ. "Ο Φιλελεύθερος", 1.3.1964).
Θα μπορούσα να αναφέρω σειρά γεγονότων που ενισχύουν τη θέση της ΟΕΛΜΕΚ (π.χ., τελεσιγραφική διακοίνωση της Τουρκίας με απειλή επέμβασης στην Κύπρο στις 13 Μαρτίου 1964 κ.ά.) αλλά νομίζω καταδείχθηκε επαρκώς το σφάλμα του κ. Δρουσιώτη.

Οι απόψεις του κ. Δρουσιώτη ότι "η εγκύκλιος της ΟΕΛΜΕΚ βρίθει τέτοιων ανακριβειών που υποδηλούν άγνοια και διαστρέβλωση γεγονότων που έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες" έχει καταδειχθεί ότι είναι άστοχες και ατεκμηρίωτες.
Έχω την εντύπωση ότι κάποια από τα μέλη της ΟΕΛΜΕΚ στο παρελθόν δεν πέτυχαν να πείσουν τους μαθητές τους, μεταξύ αυτών και ο κ. Δρουσιώτης, ότι η ιστορία είναι επιστήμη και όχι πολιτικό εργαλείο εξυπηρέτησης πολιτικών σκοπιμοτήτων ή ακόμη και άλλων σκοπιμοτήτων. Όσοι φιλοδοξούν να καταγράψουν την ιστορία δεν μπορεί να είναι στρατευμένοι ούτε και σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Τώρα όσον αφορά τους συντρόφους της ακελικής κίνησης στους καθηγητές, της "Προοδευτικής", που έσπευσαν να χαιρετίσουν το κείμενο του κ. Δρουσιώτη που "έστηνε στον τοίχο την ΟΕΛΜΕΚ" και με ηλεκτρονικά μηνύματά τους μας καλούσαν να διαβάσουμε το κείμενο Δρουσιώτη, απλώς θα τους παραπέμψω στο εκφραστικό όργανο του ΑΚΕΛ τη "Χαραυγή" και στη Διευθύντρια-Αρχισυντάκτριά της, την κ. Ανδρούλα Γκιούροφ, η οποία στις 9 Μαΐου 2004 έγραφε στη "Χαραυγή" με τον τίτλο "Ο άνθρωπος είναι εμπαθής και ανιστόρητος" τα εξής: "Για μήνες αυτός ο άνθρωπος καθυβρίζει όποιον πολιτικό ηγέτη διαφωνεί μαζί του. Δίκην ιστοριογράφου χθες μάζεψε σκόρπια και επιλεκτικά τα γεγονότα και τα φίλτραρε κάτω από το μυωπικό φακό της εμπάθειας. Καθύβριζε με τον πιο ελεεινό τρόπο τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και Πρόεδρο της Βουλής και ασελγούσε πάνω στην ίδια την ιστορία του ΑΚΕΛ. Ιστορία, αγαπητέ, δεν γράφεται για να υπηρετήσει την πολιτική. Αυτό είναι κανόνας. Ούτε και κατά το δοκούν ή κατά προσέγγισιν, προκειμένου να υπηρετήσει σημερινές πολιτικές σκοπιμότητες".
Τις τρεις τελευταίες προτάσεις της κ. Ανδρούλας Γκιούροφ ας τις προσέξουν και ο υπουργός της Παιδείας και κάποιοι στο Υπουργείο του. Αν τις έκαναν και αν τις κάνουν πράξη θα απαλλασσόμαστε και θα απαλλαχθούμε από αχρείαστες εντάσεις στο χώρο της παιδείας, γύρω από το θέμα των σχολικών βιβλίων της ιστορίας.
* Πρόεδρος της Κίνησης Καθηγητών "Αλλαγή" και πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ Λευκωσίας







Του Δημήτρη Ταλιαδώρου*

Κωδικός άρθρου: 851149

ΠΟΛΙΤΗΣ - 08/02/2009, Σελίδα: 94

Bananistanos είπε...

Απροβίβαστος στην Ιστορία ο Δ. Ταλιαδώρος



Ένας δάσκαλος θα πρέπει να σπέρνει στις αυριανές γενιές το σπόρο της αμφιβολίας για τα πάντα. Ο Δ. Ταλιαδώρος... υπερασπιζόμενος την ελληνική παιδεία χαρακτηρίζει μια έντιμη κριτική στην οργάνωσή του "Διατεταγμένη Υπηρεσία"!
Η ΟΕΛΜΕΚ εξέδωσε μια ανακοίνωση και έδωσε τη δική της ιστορική ερμηνεία για τα γεγονότα του 1963-64. Όπως τεκμηριωμένα υποστήριξα σε άρθρο μου (όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να το διαβάσουν στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.makarios.eu), η εκδοχή της ΟΕΛΜΕΚ ήταν και στα τέσσερα σημεία της ιστορικά λανθασμένη.
Ο κ. Ταλιαδώρος κατέφυγε στους τόμους της εφημερίδας "Φιλελεύθερος" για να βρει στοιχεία να με διαψεύσει. Τελικά το επιχειρεί μόνο στα δύο από τα τέσσερα σημεία της κριτικής μου και παραβλέπει τα άλλα δύο που ήταν και η ουσία. Προφανώς, ο "Φιλελεύθερος" δεν ήταν αρκούντως υποβοηθητικός για τα υπόλοιπα...
Ας τα δούμε αυτά τα δύο:
1. Η ΟΕΛΜΕΚ ανακοίνωσε ότι η ΤΜΤ στις "20/12/1963 επιχείρησε να καταλάβει στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο". Αντέτεινα ότι αυτό είναι ιστορικό σφάλμα. Η ΤΜΤ δεν είχε αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων επειδή περίμενε να κάνουν το λάθος οι Ελληνοκύπριοι. Υπέδειξα ότι "οι συγκρούσεις ξέσπασαν στις 23 Δεκεμβρίου, αφού προηγήθηκε ένα περιστατικό τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου".
Ο κ. Ταλιαδώρος διάβασε στον "Φιλελεύθερο" της 21ης Δεκεμβρίου για το πρώτο αυτό περιστατικό και συμπέρανε πως είχε συμβεί την προηγούμενη και συμπέρανε ότι σωστά τα είπε η ΟΕΛΜΕΛ. Η πραγματικότητα είναι ότι το επεισόδιο συνέβη τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου και για την ακρίβεια στις 2.30 το πρωί. Απλώς η εφημερίδα πρόλαβε και το κάλυψε στην έκδοση της ημέρας.
2. Η ΟΕΛΜΕΚ αναφέρει στην ανακοίνωσή της πως οι διακοινοτικές συγκρούσεις τερματίστηκαν "με παρέμβαση του ΟΗΕ" και "οδήγησαν στην αποχώρηση των Τ/Κ από όλα τα όργανα και τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας". Υπέδειξα στο άρθρο μου ότι δεν υπήρχε ΟΗΕ στην Κύπρο το 1963 και αυτοί που παρενέβησαν ήταν οι Εγγλέζοι. Ο ΟΗΕ ήρθε στην Κύπρο τρεις μήνες αργότερα.
Ο κ. Ταλιαδώρος εντόπισε στον "Φιλελεύθερο" διάφορα σοβαρά επεισόδια που είχαν συμβεί στην Κύπρο τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του '64. Άρα, συμπέρανε, οι συγκρούσεις συνεχίζονταν. Οπόταν ήταν κι αυτή η θέση της ΟΕΛΜΕΚ ορθή, επειδή δεν προσδιόριζε το χρόνο επέμβασης του ΟΗΕ.
Αν ο κ. Ταλιαδώρος συνέχιζε να ξεφυλλίζει τον "Φιλελεύθερο", θα διαπίστωνε ότι υπήρξαν πολύ πιο σοβαρές συγκρούσεις από αυτές που διάβασε στην εφημερίδα και μετά την εγκατάσταση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, όπως οι μάχες στον Πενταδάκτυλο τον Απρίλιο και η κρίση στη Μανσούρα τον Αύγουστο. Παρά την "παρέμβαση του ΟΗΕ" τοπικές συγκρούσεις και μάλιστα σφοδρές ήταν σύνηθες φαινόμενο μέχρι και το τέλος του 1967. Γενικευμένες διακοινοτικές ταραχές που οδήγησαν στην κατάρρευση των συμφωνιών και στην αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων, όπως έγραφε η ανακοίνωση της ΟΕΛΜΕΚ, υπήρξαν μόνο τα Χριστούγεννα του '63 και σ' αυτές αναφερόταν η οργάνωση. Θα ήταν πιο έντιμο για ένα δάσκαλο να παραδεχτεί το λάθος του, παρά να προσπαθεί εκ των υστέρων να βρει στοιχεία να το δικαιολογήσει.
Έχω κάνει πολύχρονη έρευνα για την περίοδο εκείνη και έγραψα ένα βιβλίο με 400 παραπομπές από πρωτογενείς κυρίως πηγές. Ο κ Ταλιαδώρος που προσπαθεί να μάθει την ιστορία από τις σελίδες των εφημερίδων, διατείνεται ότι "ο κ. Δρουσιώτης αγνοεί βασικές ιστορικές γνώσεις". Αποφαίνεται, ακόμη, πως κι ένας "πρωτάρης βαθμολογητής" θα με έκοβε στην ιστορία. Αν ο πρωτάρης αυτός μάθαινε την ιστορία από τις σελίδες του "Φιλελεύθερου", πράγματι, θα με έκοβε λόγω ημιμάθειας.
Οι κυπριακός Τύπος της εποχής είναι η πιο αναξιόπιστη πηγή ιστορικών γεγονότων. Όπως έγραψε ο γενικός γραμματέας των Η.Ε. Ου Θαντ στην πρώτη έκθεσή του για τα γεγονότα στην Κύπρο, ο τοπικός Τύπος ήταν "ανεύθυνος και ανακριβής" και "με το περιεχόμενο και τον τόνο των δημοσιευμάτων του, αδιάλειπτα υποδαύλιζε τη διχόνοια στην κοινή γνώμη" (S/5764, 15/6/64, παρ. 69). Δεν άλλαξαν πολλά από τότε, ούτε στον Τύπο, ούτε στην Παιδεία.
Ο κ. Ταλιαδώρος δημοσιεύει κι ένα απόσπασμα από άρθρο της κ. Γκιούροφ, το οποίο και υιοθετεί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εξευτελισμός για ένα δάσκαλο να μην έχει δικά του επιχειρήματα και να καταφεύγει σε δημοσιογραφικά απόνερα.







Του Μακάριου Δρουσιώτη

Κωδικός άρθρου: 851145

ΠΟΛΙΤΗΣ - 08/02/2009, Σελίδα: 94

Ανώνυμος είπε...

Γιατι όλοι ξεχνάνε τους Αρμένιδες που διωχθηκαν απο τη συνοικία τους στη Λευκωσία απο τους Τουρκοκυπριους και του Ελληνοκυπριους νεκρους και αγνωουμενους του 1963 1964;

Οταν ο Κ Δρουσιωτης γραφει ότι « σε 103 τουρκοκυπριακά ή μεικτά χωριά κατεδαφίστηκαν 527 σπίτια « δεν λεει ποιος τα κατεδάφισε, αφου ξερουμε οτι υπήρχε εντολη της ΤΜΤ να τα εγκαταλείψουν

Οταν λεει ότι ΄΄Συνολικά 230 Τουρκοκύπριοι - πολίτες και όχι μάχιμοι της ΤΜΤ - χάθηκαν ΄΄ πως ξερει ότι δεν ήταν μάχιμοι αφου και τα μελη της ΤΜΤ πολιτες ήταν εκτος απο τους Τουρκους αξιωματικους.

Εκει αλλος ερευνητης λεει ότι Τουρκοκυπριοι σκοτωθηκαν απο τη ΤΜΤ και για τις απωλειες γραφει Official records show that 191 Turk-Cypriots were known to have been killed and 173 are still missing and now presumed dead. On the Greek-Cypriot side, 133 are known to have been killed and 41 are still missing and presumed dead.

Αν και μετα εκτιμαει τις απωλειες σε 350 ΤΚ και 200 ΕΚ
Οπως φαίνεται δεν είναι μπορει να πει κανεις αν ενας νεκρος ΤΚ πολίτης ήταν μελος της Τ΄ΜΤ ή αν σκοτοθηκε απο τη ΤΜΤ
http://www.cyprus-conflict.net/Patrick-chp%203.html


άλλα άρθρα και έγγραφα

http://geopolitics-gr.blogspot.fr/2014/03/blog-post_610.html

http://www.entertv.gr/article/342884/kyprios-vrethike-demenos-peninta-hronia-meta-tin-apagogi-toy-sta-katehomena

http://www.sigmalive.com/news/local/137159

http://www.sigmalive.com/news/local/139341