Οι έποικοι και το ολίσθημα
«Αυτό το αναμάσημα περί έποικου είναι ένα μεγάλο λάθος». Πράγματι
Όλα ξεκίνησαν από μια προχθεσινή συζήτηση στο ΡΙΚ, όταν ο Νικόλας Παπαδόπουλος, θέλοντας να υποστηρίξει τη θέση του εναντίον της εκ περιτροπής προεδρία, η οποία, κατά τη γνώμη του θα προσφέρει την ευκαιρία σε ένα Τούρκο (έποικο) να γίνει πρόεδρος της Κύπρου, υποστήριξε ότι θα προτιμούσε τη ρύθμιση που θα έδινε την ευκαιρία ένας Τούρκος έποικος να είναι μονίμως αντιπρόεδρος της Κύπρου. Τότε ο ευρωβουλευτής του ΑΚΕΛ, Τάκης Χατζηγεωργίου, κατηγόρησε τον κ. Παπαδόπουλο ότι «δέχεται έποικο αντιπρόεδρο», διευκρινίζοντας ότι ο ίδιος «δεν δέχεται να είναι έποικος ο αντιπρόεδρος».
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος επανήλθε την επομένη (χθες) για να διευκρινίσει ότι «δεν επιθυμεί την παραμονή ούτε ενός εποίκου στην Κύπρο και σίγουρα δεν «προτιμώ» να δω έποικο σε οποιοδήποτε αξίωμα», είπε.
Στο μέγα θέμα ενεπλάκη και ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας για να πει ότι ο ίδιος δεν δέχεται έποικο, ούτε για πρόεδρο, ούτε για αντιπρόεδρο. «Αυτό το αναμάσημα περί έποικου είναι ένα μεγάλο λάθος», είπε, «είτε για πρόεδρο πρόκειται είτε για αντιπρόεδρο κ.ο.κ.», είπε και διερωτήθηκε: «τι σημαίνει το δέχομαι έποικο; Εγώ δεν δέχομαι έποικο ούτε για πρόεδρο ούτε για αντιπρόεδρο».
Όλη αυτή η φιλολογία περί των εποίκων, «αυτό το ολίσθημα», όπως το ονόμασε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, αφορά το καθεστώς μιας ομάδας Κυπρίων υπηκόων, μετά την τυχόν επίλυση του κυπριακού. Η ομάδα στην οποία αναφέρονται ολισθαίνοντας, δεν θα είναι έποικοι και για την ακρίβεια, δεν ζητά κανείς από εμάς να δεχτούμε την παραμονή εποίκων στην Κύπρο. Η ομάδα στην οποία αναφέρονται όλοι με δόση ελαφρότητας, είναι οι άνθρωποι τους οποίους κατανοούμε ότι δικαιούνται την κυπριακή ιθαγένεια, για διεθνώς αποδεχτούς λόγους: είτε γιατί γεννήθηκαν στην Κύπρο, είτε γιατί μεγάλωσαν (και έζησαν τα περισσότερα χρόνια τους) στην Κύπρο, είτε γιατί γεννήθηκαν από ένα Κύπριο γονέα, είτε γιατί παντρεύτηκαν Κύπριο σύζυγο, είτε για λόγους που η Κυπριακή Δημοκρατία θεωρεί αποδεχτούς.
Σήμερα Κύπριοι υπήκοοι, που μπορούν να ψηφίζουν και να ψηφίζονται, δεν είναι μόνο όσοι γεννήθηκαν από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους γονείς και μιλούν ελληνικά και τούρκικα, αλλά και οι Ουκρανές που παντρεύτηκαν Κύπριους, και οι Ρώσοι που κουβάλησαν στην Κύπρο τα εκατομμύρια τους και ο Τζων Φρέντρικσεν, ο πλουσιότερος Κύπριος στον κόσμο. Ο κ. Φρέντρικσεν και οι ωραίες δίδυμες θυγατέρες του, που σύντομα θα είναι και αυτές Κυπριοπούλες, θα μπορούν να ψηφίζουν αλλά και να υποβάλλουν υποψηφιότητα για την προεδρία ή την αντιπροεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο κ. Χριστόφιας… ο κ. Παπαδόπουλος… δέχονται; Και για τον κ. Φρέντρικσεν δείτε στη σελίδα 18.
ΠΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Αλήθεια 24/12/2009)
Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
Latest teen protest is yet another example a generation out of control
...a society in which nobody is prepared to take responsibility for his or her actions. Someone else is always to blame ...
http://www.cyprus-mail.com/opinions/our-view-latest-teen-protest-yet-another-example-generation-out-control
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ
http://www.alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=50954.
http://www.cyprus-mail.com/opinions/our-view-latest-teen-protest-yet-another-example-generation-out-control
ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ
http://www.alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=50954.
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
Η Οκτωβριανή Επανάσταση(;)
Από τη σημερινή (30/11/09) Αλήθεια:
Η Οκτωβριανή Επανάσταση
Ήταν επανάσταση ή πραξικόπημα;
Παραχωρώ σήμερα την στήλη στον κ. Γ. Γεωργίου που αναφέρεται στην Οκτωβριανή Επανάσταση, η οποία, όπως σωστά σημειώνει, δεν ήταν επανάσταση αλλά ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε την πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας.
Α.Κ.
Αγ. κ. Κωνσταντινίδη, προ μερικών ημερών το ΑΚΕΛ γιόρτασε ξανά την επέτειο της «Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης». Ο όρος αυτός έχει καθιερωθεί διεθνώς, ιστορικά όμως είναι εντελώς λανθασμένος. Οι κομμουνιστές εσκεμμένα παρουσιάζουν τα πράγματα, τόσο στους άλλους όσο και στους ίδιους τους οπαδούς τους, εντελώς παραπλανητικά. Παρουσιάζουν τη «Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση» ως μια λαϊκή εξέγερση, η οποία τον Οκτώβριο του 1917, υπό την ηγεσία και την καθοδήγηση των μπολσεβίκων του Λένιν, ανέτρεψε τον Τσάρο, τον αυτοκράτορα δηλαδή της ρωσικής αυτοκρατορίας, και το καταπιεστικό καθεστώς του, και εγκαθίδρυσε τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Και κανένας δεν αντιδρά μπροστά σε αυτή την ολοφάνερη παραχάραξη της ιστορίας. Όλοι φαίνεται να παραβλέπουν ότι το τσαρικό καθεστώς είχε καταρρεύσει από το Φεβρουάριο – Μάρτιο του 1917 υπό το βάρος μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων, που προέκυψαν μέσα στο χάος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Στη θέση της καταρρεύσασας αυτοκρατορίας ανέλαβε προσωρινά την εξουσία η λεγόμενη μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Αλεξάντερ Κερένσκυ (στην οποία μετείχε, μεταξύ άλλων, και το μικροσκοπικό κόμμα των μπολσεβίκων), η οποία είχε στόχο να προβεί σε εκτεταμένες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και να αναδείξει, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην ιστορία της Ρωσίας. Ήταν λοιπόν αυτήν, τη μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Αλεξάντερ Κερένσκυ, και όχι το τσαρικό καθεστώς, που ανέτρεψαν βίαια και με πραξικοπηματικό τρόπο οι μπολσεβίκοι τον Οκτώβριο του 1917. Ο τσαρισμός είχε καταρρεύσει 8 μήνες ενωρίτερα και οι μπολσεβίκοι κανένα ρόλο δεν έπαιξαν στην κατάρρευσή του. Στη ουσία δηλαδή οι μπολσεβίκοι ανέτρεψαν την πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση στην ιστορία της Ρωσίας. Αυτό το έκαναν με τη δύναμη των όπλων, έχοντας ελάχιστη λαϊκή υποστήριξη. Αμέσως μετά κήρυξαν όλα τα άλλα κόμματα παράνομα, εκτέλεσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και βύθισαν τη χώρα για επτά δεκαετίες στο σκοτάδι, εγκαθιδρύοντας ένα από τα πιο στυγνά δικτατορικά καθεστώτα του εικοστού αιώνα. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί πόσο παραπλανητικός και πόσο μακριά από την ιστορική πραγματικότητα είναι ο όρος «Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση» που οι κομμουνιστές έχουν, για ευνόητους λόγους, καθιερώσει διεθνώς. Καμία σχέση δεν είχε αυτό που έγινε με επανάσταση ή λαϊκή εξέγερση. Επρόκειτο για πραξικόπημα μιας δράκας ιδεολόγων με ακραίες απόψεις, χωρίς λαϊκή απήχηση, κατά μιας δημοκρατικής κυβέρνησης.
Γ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΛΑΡΝΑΚΑ
Η Οκτωβριανή Επανάσταση
Ήταν επανάσταση ή πραξικόπημα;
Παραχωρώ σήμερα την στήλη στον κ. Γ. Γεωργίου που αναφέρεται στην Οκτωβριανή Επανάσταση, η οποία, όπως σωστά σημειώνει, δεν ήταν επανάσταση αλλά ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε την πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας.
Α.Κ.
Αγ. κ. Κωνσταντινίδη, προ μερικών ημερών το ΑΚΕΛ γιόρτασε ξανά την επέτειο της «Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης». Ο όρος αυτός έχει καθιερωθεί διεθνώς, ιστορικά όμως είναι εντελώς λανθασμένος. Οι κομμουνιστές εσκεμμένα παρουσιάζουν τα πράγματα, τόσο στους άλλους όσο και στους ίδιους τους οπαδούς τους, εντελώς παραπλανητικά. Παρουσιάζουν τη «Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση» ως μια λαϊκή εξέγερση, η οποία τον Οκτώβριο του 1917, υπό την ηγεσία και την καθοδήγηση των μπολσεβίκων του Λένιν, ανέτρεψε τον Τσάρο, τον αυτοκράτορα δηλαδή της ρωσικής αυτοκρατορίας, και το καταπιεστικό καθεστώς του, και εγκαθίδρυσε τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Και κανένας δεν αντιδρά μπροστά σε αυτή την ολοφάνερη παραχάραξη της ιστορίας. Όλοι φαίνεται να παραβλέπουν ότι το τσαρικό καθεστώς είχε καταρρεύσει από το Φεβρουάριο – Μάρτιο του 1917 υπό το βάρος μεγάλων κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων, που προέκυψαν μέσα στο χάος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Στη θέση της καταρρεύσασας αυτοκρατορίας ανέλαβε προσωρινά την εξουσία η λεγόμενη μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Αλεξάντερ Κερένσκυ (στην οποία μετείχε, μεταξύ άλλων, και το μικροσκοπικό κόμμα των μπολσεβίκων), η οποία είχε στόχο να προβεί σε εκτεταμένες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και να αναδείξει, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, την πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση στην ιστορία της Ρωσίας. Ήταν λοιπόν αυτήν, τη μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Αλεξάντερ Κερένσκυ, και όχι το τσαρικό καθεστώς, που ανέτρεψαν βίαια και με πραξικοπηματικό τρόπο οι μπολσεβίκοι τον Οκτώβριο του 1917. Ο τσαρισμός είχε καταρρεύσει 8 μήνες ενωρίτερα και οι μπολσεβίκοι κανένα ρόλο δεν έπαιξαν στην κατάρρευσή του. Στη ουσία δηλαδή οι μπολσεβίκοι ανέτρεψαν την πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση στην ιστορία της Ρωσίας. Αυτό το έκαναν με τη δύναμη των όπλων, έχοντας ελάχιστη λαϊκή υποστήριξη. Αμέσως μετά κήρυξαν όλα τα άλλα κόμματα παράνομα, εκτέλεσαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και βύθισαν τη χώρα για επτά δεκαετίες στο σκοτάδι, εγκαθιδρύοντας ένα από τα πιο στυγνά δικτατορικά καθεστώτα του εικοστού αιώνα. Έχοντας αυτά υπ’ όψιν μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί πόσο παραπλανητικός και πόσο μακριά από την ιστορική πραγματικότητα είναι ο όρος «Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση» που οι κομμουνιστές έχουν, για ευνόητους λόγους, καθιερώσει διεθνώς. Καμία σχέση δεν είχε αυτό που έγινε με επανάσταση ή λαϊκή εξέγερση. Επρόκειτο για πραξικόπημα μιας δράκας ιδεολόγων με ακραίες απόψεις, χωρίς λαϊκή απήχηση, κατά μιας δημοκρατικής κυβέρνησης.
Γ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΛΑΡΝΑΚΑ
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
Ξεφτύλα, ξεφτύλα, ξεφτύλα
Να τους χαιρόμαστε τους νομιμοποιημένους κουστοδούς. Αποκορύφομα το ανεργιακό επίδομα...
"Η απαίτηση έγινε παραχώρηση 55.000 ευρώ
Ο Γενικός Εισαγγελέας κατηγορεί τον Άκη Παπασάββα για παράνομη κατακράτηση 110.000 ευρώ και την ίδια ώρα δέχεται να συμβιβάσει αγωγή δίνοντας στον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα 55.000 ευρώ!
Χρηματικό ποσό 110.000 ευρώ αξίωνε ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ως ανταπαίτηση σε αγωγή που άσκησε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, κάνοντας ρητή αναφορά σε παράνομη κατακράτηση του εν λόγω ποσού.
Η αξίωση όμως, μετατράπηκε, αιφνιδίως, σε παραχώρηση ποσού, περίπου 55.000 ευρώ, γεγονός που ανάγκασε τον ιδιώτη δικηγόρο που χειριζόταν την αγωγή εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, να αρνηθεί να συμμορφωθεί, αφού έκρινε πως η απόφαση του Πέτρου Κληρίδη δεν εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον το οποίο ήταν εντεταλμένος να υπηρετήσει. Αποτέλεσμα ήταν να λάβει επιστολή τερματισμού των υπηρεσιών του.
Αγωγή Άκη Παπασάββα
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Άκης Παπασάββας άσκησε αγωγή πριν από τρία χρόνια ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (αρ. υπ. 4835/06) αξιώνοντας αποζημιώσεις χιλιάδων λιρών για ζημιά που υπέστη ένεκα της υποχρέωσής του από την ΕΔΥ, σε αναγκαστική αφυπηρέτηση τον Νοέμβριο του 2001. Η αγωγή στρέφεται εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα ως εκπροσώπου της Δημοκρατίας.
Ο τερματισμός της υπηρεσίας του Άκη Παπασάββα κρίθηκε παράνομος από το Ανώτατο Δικαστήριο και επέστρεψε στη Νομική Υπηρεσία αρχές του 2003, και υπήρξε πλήρης επαγγελματική αποκατάσταση.
Το 2005 ο Άκης Παπασάββας άσκησε αγωγή εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα διεκδικώντας αποζημιώσεις για υλική και ηθική αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη συνεπεία του παράνομου εξαναγκασμού του σε αφυπηρέτηση.
Συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι υπέστη ειδικές ζημιές, ταλαιπωρία, επαγγελματικό και προσωπικό πλήγμα και σημαντική ανατροπή προγραμματισμών στη σταδιοδρομία του.
Διεκδικούσε συνολικά, ως ειδικές αποζημιώσεις, το ποσό των 73.000 λιρών (περίπου 125.000 ευρώ), πλέον τόκους.
Παράλληλα, διεκδικούσε, βάσει της αγωγής, τιμωρητικές ή παραδειγματικές αποζημιώσεις λόγω της συμπεριφοράς του εναγόμενου Γενικού Εισαγγελέα κατά την απόλυσή του.
Ανταπαίτηση Γενικού
Η καταχώρηση υπεράσπισης από μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, τον Ιανουάριο του 2008, συνοδευόταν και από ανταπαίτηση. Σημειώνεται ότι ο Άκης Παπασάββας διορίστηκε Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας τέσσερις μήνες αργότερα.
Όπως σημειώνεται, ο Άκης Παπασάββας κατά την αναγκαστική αφυπηρέτησή του εισέπραξε 47.000 λίρες σαν καθαρό εφάπαξ (από το συνολικό ποσό των 56.800 λιρών το οποίο εδικαιούτο νόμιμα αφαιρέθηκαν 2.375 λίρες για οφειλές φόρου εισοδήματος και 7.071 λίρες που του είχαν δοθεί σαν προκαταβολή για την αγορά αυτοκινήτου).
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναγκαστικής αφυπηρέτησης, όπως λέει ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Άκης Παπασάββας λάμβανε μηνιαία σύνταξη συμποσούμενη σε 14.641 λίρες.
Παράλληλα, ο Άκης Παπασάββας εισέπραξε, κατά την περίοδο αναγκαστικής αφυπηρέτησής του, ποσό 2.810 λιρών σαν επίδομα ανεργίας ύστερα από την εγγραφή στο ταμείο ανεργίας.
Σύμφωνα με την υπεράσπιση και την ανταπαίτηση του Γενικού Εισαγγελέα μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και όταν ο κ. Παπασάββας επέστρεψε στα καθήκοντά του, του καταβλήθηκαν πλήρεις απολαβές για όλη τη διάρκεια της αναγκαστικής αφυπηρέτησής του.
Ταυτόχρονα όμως, όπως υποστηρίζει στα δικόγραφα ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Άκης Παπασάββας, όφειλε να επιστρέψει όλα τα ποσά που εισέπραξε κατά τη διάρκεια που βρισκόταν σε αναγκαστική αφυπηρέτηση.
Παράνομη κατακράτηση
Αναφέρεται επίσης στα δικόγραφα ότι ζητήθηκε επανειλημμένως από τον κ. Παπασάββα να επιστρέψει τα εν λόγω ποσά, πλην όμως, αρνήθηκε να ανταποκριθεί προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι τα εδικαιούτο σαν αποζημίωση.
Μάλιστα, ο Γενικός Εισαγγελέας επιφυλάσσεται να δώσει λεπτομέρειες και τη σχετική αλληλογραφία κατά την ακρόαση της αγωγής.
Σύμφωνα με την ανταπαίτηση του Γενικού Εισαγγελέα, ο ενάγων, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας σήμερα, "δεν δικαιούται ούτε και ποτέ εδικαιούτο να κατακρατήσει τα ποσά που του καταβλήθηκαν στη διάρκεια των 14,5 μηνών που βρισκόταν εκτός νομικής υπηρεσίας συμποσούμενα σε 64.800 λίρες, ήτοι 110. 700 ευρώ και οφείλει να τα επιστρέψει με τόκο 8% από την ημερομηνία που τα έλαβε". Επιπλέον, ο Γενικός Εισαγγελέας υποστηρίζει ότι σε αντίθετη περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι ο ενάγων, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, να εισπράξει εις διπλούν ό,τι εδικαιούτο από την αφυπηρέτησή του, πράγμα που θα του επέτρεπε να πλουτίσει αδικαιολόγητα σε βάρος του δημοσίου. Μάλιστα, θέση του Γενικού Εισαγγελέα είναι ότι "η άρνηση του ενάγοντα Άκη Παπασάββα να επιστρέψει τα εν λόγω ποσά συνιστά εκ μέρους του παράνομη κράτησή τους".
Καταληκτικά, ο Γενικός Εισαγγελέας ζητά απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να υποχρεώνεται ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας να επιστρέψει στα ταμεία του δημοσίου ποσό 110.732 ευρώ πλέον τόκο 8 τοις εκατό και παράλληλα αποζημίωση για παράνομη κατακράτηση χρημάτων του δημοσίου.
Αποσύρθηκε ο ιδιώτης δικηγόρος, ανέλαβε υφιστάμενη του ενάγοντα
Αλλαγή στάσης Π. Κληρίδη
Ο χειρισμός της αγωγής εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ανατέθηκε σε ιδιώτη δικηγόρο και συγκεκριμένα στον κ. Κώστα Βελάρη. Αρχές του καλοκαιριού, όμως, εκκρεμούσης της δίκης, υπήρξε νέα τροπή. Ο Γενικός Εισαγγελέας ζήτησε γραπτώς από τον ιδιώτη δικηγόρο να του διαβιβάσει το φάκελο της υπόθεσης που χειριζόταν εκ μέρους της Δημοκρατίας και το λογαριασμό.
Η υπόθεση ήταν ορισμένη χθες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Ο κ. Βελάρης ζήτησε να αποσυρθεί από την υπόθεση προβαίνοντας, ενώπιον του Δικαστηρίου, σε εκτενή δήλωση.
Σύμφωνα με τον κ. Βελάρη, "λίγες μέρες πριν την προηγούμενη δικάσιμο, τον περασμένο Μάιο, ο Γενικός Εισαγγελέας συζήτησε μαζί του και του είχε επιβεβαιώσει την πορεία της υπόθεσης όπως καταγράφεται στα δικόγραφα. Είχε γνώση της υπεράσπισης και της ανταπαίτησης και έδωσε σύμφωνη γνώμη. Μια βδομάδα πριν την προηγούμενη δικάσιμο, που ήταν ορισμένη στις 29 Μαΐου, λειτουργός της Νομικής Υπηρεσίας επικοινώνησε μαζί του και του ανέφερε ότι η υπόθεση είχε διευθετηθεί και ότι έπρεπε να δηλώσει απόφαση υπέρ του ενάγοντα και εναντίον της Δημοκρατίας για το ποσό των 30.000 λιρών πλέον, 3.000 δικηγορικά έξοδα (περίπου, 55.000 ευρώ). Όταν ρώτησε γιατί η αλλαγή στάσης, ο λειτουργός της Νομικής Υπηρεσίας τού ανέφερε πως οι μαστόροι τα βρήκαν και ότι εκείνος απλά διαβιβάζει το μήνυμα". Όπως δήλωσε ενώπιον του Δικαστηρίου ο κ. Βελάρης "έκρινε ότι η απόφαση που έλαβε ο Γενικός Εισαγγελέας δεν θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον που του είχε ανατεθεί να υπερασπίσει γι' αυτό και δεν ακολούθησε τις οδηγίες κατά την προηγούμενη δικάσιμο". Ο κ. Βελάρης ανέφερε παράλληλα πως "επειδή η υπόθεση αφορά δημόσιο συμφέρον και δημόσιο χρήμα δεν είχε πρόθεση να αποσυρθεί προτού πει ενώπιον του Δικαστηρίου τους λόγους για τους οποίους αποσύρεται. Αναφέρθηκε επίσης σε μια "απαξιωτική" όπως τη χαρακτήρισε επιστολή που του απέστειλε ο Γενικός Εισαγγελέας τον περασμένο Ιούνιο, δηλαδή λίγες μέρες μετά την τελευταία δικάσιμο.
Όπως είπε, του ζητείται να παραδώσει το φάκελο της υπόθεσης χωρίς να γίνεται αναφορά σε κακό χειρισμό ή οποιονδήποτε άλλο λόγο. Ο ίδιος εκτιμά ότι του αφαιρέθηκε ο χειρισμός της υπόθεσης λόγω του ενδιαφέροντος που επέδειξε για το δημόσιο συμφέρον.
Ενόψει της εξέλιξης αυτής το Δικαστήριο έδωσε αναβολή προκειμένου να τηρηθούν οι διαδικασίες παράδοσης του φακέλου. Σημειώνεται ότι στο Δικαστήριο ήταν παρούσα ανώτερη δικηγόρος της Δημοκρατίας η οποία προσήλθε ως η νέα εκπρόσωπος του εναγόμενου Γενικού Εισαγγελέα. Είναι βεβαίως, παράλληλα, και υφιστάμενη του ενάγοντα Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Κωδικός άρθρου: 910477
ΠΟΛΙΤΗΣ - 21/11/2009, Σελίδα: 22
"Η απαίτηση έγινε παραχώρηση 55.000 ευρώ
Ο Γενικός Εισαγγελέας κατηγορεί τον Άκη Παπασάββα για παράνομη κατακράτηση 110.000 ευρώ και την ίδια ώρα δέχεται να συμβιβάσει αγωγή δίνοντας στον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα 55.000 ευρώ!
Χρηματικό ποσό 110.000 ευρώ αξίωνε ο Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ως ανταπαίτηση σε αγωγή που άσκησε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, κάνοντας ρητή αναφορά σε παράνομη κατακράτηση του εν λόγω ποσού.
Η αξίωση όμως, μετατράπηκε, αιφνιδίως, σε παραχώρηση ποσού, περίπου 55.000 ευρώ, γεγονός που ανάγκασε τον ιδιώτη δικηγόρο που χειριζόταν την αγωγή εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, να αρνηθεί να συμμορφωθεί, αφού έκρινε πως η απόφαση του Πέτρου Κληρίδη δεν εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον το οποίο ήταν εντεταλμένος να υπηρετήσει. Αποτέλεσμα ήταν να λάβει επιστολή τερματισμού των υπηρεσιών του.
Αγωγή Άκη Παπασάββα
Σύμφωνα με τα γεγονότα της υπόθεσης, ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Άκης Παπασάββας άσκησε αγωγή πριν από τρία χρόνια ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (αρ. υπ. 4835/06) αξιώνοντας αποζημιώσεις χιλιάδων λιρών για ζημιά που υπέστη ένεκα της υποχρέωσής του από την ΕΔΥ, σε αναγκαστική αφυπηρέτηση τον Νοέμβριο του 2001. Η αγωγή στρέφεται εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα ως εκπροσώπου της Δημοκρατίας.
Ο τερματισμός της υπηρεσίας του Άκη Παπασάββα κρίθηκε παράνομος από το Ανώτατο Δικαστήριο και επέστρεψε στη Νομική Υπηρεσία αρχές του 2003, και υπήρξε πλήρης επαγγελματική αποκατάσταση.
Το 2005 ο Άκης Παπασάββας άσκησε αγωγή εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα διεκδικώντας αποζημιώσεις για υλική και ηθική αποκατάσταση της ζημιάς που υπέστη συνεπεία του παράνομου εξαναγκασμού του σε αφυπηρέτηση.
Συγκεκριμένα, υποστηρίζει ότι υπέστη ειδικές ζημιές, ταλαιπωρία, επαγγελματικό και προσωπικό πλήγμα και σημαντική ανατροπή προγραμματισμών στη σταδιοδρομία του.
Διεκδικούσε συνολικά, ως ειδικές αποζημιώσεις, το ποσό των 73.000 λιρών (περίπου 125.000 ευρώ), πλέον τόκους.
Παράλληλα, διεκδικούσε, βάσει της αγωγής, τιμωρητικές ή παραδειγματικές αποζημιώσεις λόγω της συμπεριφοράς του εναγόμενου Γενικού Εισαγγελέα κατά την απόλυσή του.
Ανταπαίτηση Γενικού
Η καταχώρηση υπεράσπισης από μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, τον Ιανουάριο του 2008, συνοδευόταν και από ανταπαίτηση. Σημειώνεται ότι ο Άκης Παπασάββας διορίστηκε Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας τέσσερις μήνες αργότερα.
Όπως σημειώνεται, ο Άκης Παπασάββας κατά την αναγκαστική αφυπηρέτησή του εισέπραξε 47.000 λίρες σαν καθαρό εφάπαξ (από το συνολικό ποσό των 56.800 λιρών το οποίο εδικαιούτο νόμιμα αφαιρέθηκαν 2.375 λίρες για οφειλές φόρου εισοδήματος και 7.071 λίρες που του είχαν δοθεί σαν προκαταβολή για την αγορά αυτοκινήτου).
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναγκαστικής αφυπηρέτησης, όπως λέει ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Άκης Παπασάββας λάμβανε μηνιαία σύνταξη συμποσούμενη σε 14.641 λίρες.
Παράλληλα, ο Άκης Παπασάββας εισέπραξε, κατά την περίοδο αναγκαστικής αφυπηρέτησής του, ποσό 2.810 λιρών σαν επίδομα ανεργίας ύστερα από την εγγραφή στο ταμείο ανεργίας.
Σύμφωνα με την υπεράσπιση και την ανταπαίτηση του Γενικού Εισαγγελέα μετά την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου και όταν ο κ. Παπασάββας επέστρεψε στα καθήκοντά του, του καταβλήθηκαν πλήρεις απολαβές για όλη τη διάρκεια της αναγκαστικής αφυπηρέτησής του.
Ταυτόχρονα όμως, όπως υποστηρίζει στα δικόγραφα ο Γενικός Εισαγγελέας, ο Άκης Παπασάββας, όφειλε να επιστρέψει όλα τα ποσά που εισέπραξε κατά τη διάρκεια που βρισκόταν σε αναγκαστική αφυπηρέτηση.
Παράνομη κατακράτηση
Αναφέρεται επίσης στα δικόγραφα ότι ζητήθηκε επανειλημμένως από τον κ. Παπασάββα να επιστρέψει τα εν λόγω ποσά, πλην όμως, αρνήθηκε να ανταποκριθεί προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι τα εδικαιούτο σαν αποζημίωση.
Μάλιστα, ο Γενικός Εισαγγελέας επιφυλάσσεται να δώσει λεπτομέρειες και τη σχετική αλληλογραφία κατά την ακρόαση της αγωγής.
Σύμφωνα με την ανταπαίτηση του Γενικού Εισαγγελέα, ο ενάγων, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας σήμερα, "δεν δικαιούται ούτε και ποτέ εδικαιούτο να κατακρατήσει τα ποσά που του καταβλήθηκαν στη διάρκεια των 14,5 μηνών που βρισκόταν εκτός νομικής υπηρεσίας συμποσούμενα σε 64.800 λίρες, ήτοι 110. 700 ευρώ και οφείλει να τα επιστρέψει με τόκο 8% από την ημερομηνία που τα έλαβε". Επιπλέον, ο Γενικός Εισαγγελέας υποστηρίζει ότι σε αντίθετη περίπτωση το αποτέλεσμα θα είναι ο ενάγων, Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, να εισπράξει εις διπλούν ό,τι εδικαιούτο από την αφυπηρέτησή του, πράγμα που θα του επέτρεπε να πλουτίσει αδικαιολόγητα σε βάρος του δημοσίου. Μάλιστα, θέση του Γενικού Εισαγγελέα είναι ότι "η άρνηση του ενάγοντα Άκη Παπασάββα να επιστρέψει τα εν λόγω ποσά συνιστά εκ μέρους του παράνομη κράτησή τους".
Καταληκτικά, ο Γενικός Εισαγγελέας ζητά απόφαση του Δικαστηρίου με την οποία να υποχρεώνεται ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας να επιστρέψει στα ταμεία του δημοσίου ποσό 110.732 ευρώ πλέον τόκο 8 τοις εκατό και παράλληλα αποζημίωση για παράνομη κατακράτηση χρημάτων του δημοσίου.
Αποσύρθηκε ο ιδιώτης δικηγόρος, ανέλαβε υφιστάμενη του ενάγοντα
Αλλαγή στάσης Π. Κληρίδη
Ο χειρισμός της αγωγής εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας ανατέθηκε σε ιδιώτη δικηγόρο και συγκεκριμένα στον κ. Κώστα Βελάρη. Αρχές του καλοκαιριού, όμως, εκκρεμούσης της δίκης, υπήρξε νέα τροπή. Ο Γενικός Εισαγγελέας ζήτησε γραπτώς από τον ιδιώτη δικηγόρο να του διαβιβάσει το φάκελο της υπόθεσης που χειριζόταν εκ μέρους της Δημοκρατίας και το λογαριασμό.
Η υπόθεση ήταν ορισμένη χθες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Ο κ. Βελάρης ζήτησε να αποσυρθεί από την υπόθεση προβαίνοντας, ενώπιον του Δικαστηρίου, σε εκτενή δήλωση.
Σύμφωνα με τον κ. Βελάρη, "λίγες μέρες πριν την προηγούμενη δικάσιμο, τον περασμένο Μάιο, ο Γενικός Εισαγγελέας συζήτησε μαζί του και του είχε επιβεβαιώσει την πορεία της υπόθεσης όπως καταγράφεται στα δικόγραφα. Είχε γνώση της υπεράσπισης και της ανταπαίτησης και έδωσε σύμφωνη γνώμη. Μια βδομάδα πριν την προηγούμενη δικάσιμο, που ήταν ορισμένη στις 29 Μαΐου, λειτουργός της Νομικής Υπηρεσίας επικοινώνησε μαζί του και του ανέφερε ότι η υπόθεση είχε διευθετηθεί και ότι έπρεπε να δηλώσει απόφαση υπέρ του ενάγοντα και εναντίον της Δημοκρατίας για το ποσό των 30.000 λιρών πλέον, 3.000 δικηγορικά έξοδα (περίπου, 55.000 ευρώ). Όταν ρώτησε γιατί η αλλαγή στάσης, ο λειτουργός της Νομικής Υπηρεσίας τού ανέφερε πως οι μαστόροι τα βρήκαν και ότι εκείνος απλά διαβιβάζει το μήνυμα". Όπως δήλωσε ενώπιον του Δικαστηρίου ο κ. Βελάρης "έκρινε ότι η απόφαση που έλαβε ο Γενικός Εισαγγελέας δεν θα εξυπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον που του είχε ανατεθεί να υπερασπίσει γι' αυτό και δεν ακολούθησε τις οδηγίες κατά την προηγούμενη δικάσιμο". Ο κ. Βελάρης ανέφερε παράλληλα πως "επειδή η υπόθεση αφορά δημόσιο συμφέρον και δημόσιο χρήμα δεν είχε πρόθεση να αποσυρθεί προτού πει ενώπιον του Δικαστηρίου τους λόγους για τους οποίους αποσύρεται. Αναφέρθηκε επίσης σε μια "απαξιωτική" όπως τη χαρακτήρισε επιστολή που του απέστειλε ο Γενικός Εισαγγελέας τον περασμένο Ιούνιο, δηλαδή λίγες μέρες μετά την τελευταία δικάσιμο.
Όπως είπε, του ζητείται να παραδώσει το φάκελο της υπόθεσης χωρίς να γίνεται αναφορά σε κακό χειρισμό ή οποιονδήποτε άλλο λόγο. Ο ίδιος εκτιμά ότι του αφαιρέθηκε ο χειρισμός της υπόθεσης λόγω του ενδιαφέροντος που επέδειξε για το δημόσιο συμφέρον.
Ενόψει της εξέλιξης αυτής το Δικαστήριο έδωσε αναβολή προκειμένου να τηρηθούν οι διαδικασίες παράδοσης του φακέλου. Σημειώνεται ότι στο Δικαστήριο ήταν παρούσα ανώτερη δικηγόρος της Δημοκρατίας η οποία προσήλθε ως η νέα εκπρόσωπος του εναγόμενου Γενικού Εισαγγελέα. Είναι βεβαίως, παράλληλα, και υφιστάμενη του ενάγοντα Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.
ΓΡΑΦΕΙ ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ
Κωδικός άρθρου: 910477
ΠΟΛΙΤΗΣ - 21/11/2009, Σελίδα: 22
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
Δίκαιη Κοινωνία ΝΟ.293945
Το πιο κάτω άρθρό από το σημερινό Πολίτη είναι ένα ακόμα παράδειγμα της δίκαιης κοινωνίας που ζούμε(το ζουμί στη τελευταία παραγραφο). Φτάνει να έχεις μέσον και ότι θέλεις κάμε, πούλα ναρκωτικά, κάψε αυτοκίνητα, οδήγα όπως θέλεις. Με ένα τηλεφώνημα στο προεδρικό και όλα συγχωρούνται. Και διερωτόμαστε για τον χουλγκανισμό και τα άλλα κοινωνικά προβλήματα. Μα όταν οι κοινωνία δεν έχει κανένα όριο πως να μην ξεφύγει; Όταν δεν υπάρχει τιμωρία πως περιμένουμε τήρησει των νόμων;
"Καταδικάστηκε σε 15 μήνες φυλακή κι αποφυλακίστηκε σε 48 ώρες
Μπήκε, είδε κι έφυγε
Προεδρική χάρη express απονεμήθηκε σε νεαρό κατάδικο, ο οποίος είδε την είσοδο και αμέσως την έξοδο της φυλακής, χωρίς να εκτίσει την 15μηνη φυλάκιση που του επιβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Το κράτος πριν λίγες ημέρες εξήντλησε την αυστηρότητά του σε ένα παιδί 15 χρονών, γιατί δεν είχε παρουσιαστεί στο δικαστήριο για να καταθέσει εναντίον του πατέρα του.
Μάλιστα η αυστηρότητα αυτή δικαιολογήθηκε ως πιστή τήρηση του νόμου, έναντι του οποίου είμαστε όλοι ίσοι... Μάλλον όμως κάποιοι είναι «πιο ίσοι» και αν δεν τα καταφέρουν να αποφύγουν τη δικαιοσύνη, βρίσκουν τρόπο να την ακυρώσουν. Η περίπτωση νεαρού ο οποίος την περασμένη εβδομάδα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών, είναι χαρακτηριστική. Μπήκε στις Κεντρικές Φυλακές, χαιρέτισε... και αποφυλακίσθηκε με προεδρική χάρη μέσα σε ένα 48ωρο!
«Βαριά» φυλάκιση
Ο 27χρονος καταδικάστηκε την περασμένη Τρίτη, μετά από παραδοχή για εμπρησμό αυτοκινήτου. Το Δικαστήριο στην απόφασή του έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία που προσκόμισε η υπεράσπιση, και επέδειξε επιείκεια επιβάλλοντας ποινή 15 μηνών, αν και η νομοθεσία προβλέπει ποινή φυλάκισης έως και 14 χρόνια. Μάλιστα λήφθηκαν υπόψη για μετριασμό της ποινής και κάποια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Ωστόσο ο νεαρός κατάδικος δεν έμεινε ούτε 48 ώρες στο κελί και αποφυλακίστηκε με προεδρική χάρη, κατόπιν εισήγησης του Γεν. Εισαγγελέα. Η αποφυλάκιση του νεαρού προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια μεταξύ των καταδίκων, πολλοί εκ των οποίων εκτίουν ποινές φυλάκισης για πολύ ελαφρύτερα αδικήματα και οι καταδίκες τους είναι πολύ μικρότερες. Μεταξύ αυτών είναι και κατάδικοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν εξίσου σοβαρά προβλήματα υγείας, εάν όχι και σοβαρότερα, τα οποία ωστόσο αντιμετωπίζονται μέσα από τους μηχανισμούς του σωφρονιστικού καταστήματος. Αν όντως τα προβλήματα του νεαρού ήταν τέτοια που επέβαλαν την αποφυλάκισή του λόγω επιδείνωσης, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η διαδικασία που προνοείται από τους κανονισμούς, και έχει να κάνει με εξέταση από ιατροσυμβούλιο και έκθεση των Φυλακών προς τον Γενικό Εισαγγελέα. Ωστόσο, μέσα σε ένα 48ωρο, είναι λογικό, ότι δεν μπορούσε να διαγνωσθεί επιδείνωση.
Ποια δικαιοσύνη;
Εκτός από τους κατάδικους, οι οποίοι θεωρούν σκανδαλώδη την αποφυλάκιση του νεαρού, οργή επικρατεί και μεταξύ των αστυνομικών οι οποίοι ασχολούνται με τέτοιας φύσεως υποθέσεις, αφού θεωρούν ότι οι ώρες και ο κόπος τους δεν έχουν αντίκρισμα, από τη στιγμή που κάποιοι παραβάτες βρίσκουν τρόπους να αποφεύγουν την τιμωρία ακόμα και μετά την καταδίκη τους από τα δικαστήρια. Αίσθημα απογοήτευσης υπάρχει και μεταξύ των δικαστών, καθώς όπως τόνιζαν, θα μπορούσε να ασκηθεί έφεση και να μην χρησιμοποιηθεί το προνόμιο του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υλοποίησε την απειλή
Ο νεαρός, στις 26 Νοεμβρίου του 2007, είχε βάλει φωτιά στο αυτοκίνητο της μητέρας της πρώην φιλενάδας του, με την οποία είχαν χωρίσει το 2005. Έκτοτε την παρενοχλούσε, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, βρίζοντάς την και χτυπώντας σε ακατάλληλες ώρες την πόρτα του σπιτιού της. Μία φορά μάλιστα, φέρεται, να την απείλησε ότι θα την κάψει ζωντανή μέσα στο σπίτι της.
Τα ξημερώματα της Κυριακής της 26ης Νοεμβρίου 2007, πραγματοποίησε εν μέρει τις απειλές του. Η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου σε κατάθεσή της διατύπωσε υποψίες εναντίον του νεαρού, ο οποίος συνελήφθηκε από την Αστυνομία. Αρχικώς, αρνήθηκε κάθε ανάμειξή του στην υπόθεση, ισχυριζόμενος ότι την ώρα του συμβάντος ήταν στο σπίτι του και κοιμόταν. Κατά την ανάκριση που ακολούθησε, ο νεαρός παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος και έδωσε θεληματική κατάθεση, ισχυριζόμενος ότι ήταν μεθυσμένος.
Για λόγους υγείας
Πληροφορίες του «Π» από τη Νομική Υπηρεσία αναφέρουν ότι η εισήγηση για απονομή προεδρικής χάρης στον νεαρό, ήταν αποτέλεσμα της μελέτης ιατρικών πιστοποιητικών που διαβιβάσθηκαν στον Γενικό Εισαγγελέα, μετά την καταδικαστική απόφαση. Ο νεαρός σύμφωνα με τα πιστοποιητικά έκανε στο παρελθόν χρήση ναρκωτικών, αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και παρακολουθείται από ψυχίατρο. Στο ιστορικό του καταγράφονται και δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Ωστόσο εργάζεται κανονικά και, σύμφωνα με σημείωμα του Γραφείου Ευημερίας, τις ελεύθερες ώρες του ασχολείται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Όλα αυτά ήταν γνωστά, όμως, και στο δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι μπορεί να φυλακιστεί, καθώς τα αδικήματα που είχε διαπράξει ήταν ιδιαιτέρως σοβαρά.
--------------------------------------------------------------------------------
Κοντά στην εξουσία
Με πολύ καλές προσβάσεις
Οι γονείς του νεαρού είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η μητέρα του έχει καθημερινή και άμεση πρόσβαση σε πολιτικά πρόσωπα με επιρροή, ενώ ο πατέρας του είναι υψηλόβαθμο στέλεχος Υπουργείου. Δικαίως μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες έπαιξαν ρόλο στην αντιμετώπιση της οποίας έτυχε ο νεαρός, ο οποίος, αν και αποφυλακίστηκε, δεν εστάλη σε κανένα ιατρικό κέντρο για παρακολούθηση ή νοσηλεία, και κυκλοφορεί ελεύθερος με κίνδυνο να διαπράξει νέο αδίκημα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 2007 ο νεαρός είχε καταδικαστεί σε πρόστιμο 500 λιρών για διασάλευση της ειρήνης, ενώ έτυχε αναστολής ποινικής δίωξης για λιποταξία. Το 2008 καταδικάστηκε σε πρόστιμο 150 ευρώ για ανυποταξία. Ο νεαρός υπηρέτησε τελικώς το σύνολο της θητείας του στην ΕΦ.
ΣΟΦΗ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ
Κωδικός άρθρου: 909764
ΠΟΛΙΤΗΣ - 18/11/2009, Σελίδα: 19
"Καταδικάστηκε σε 15 μήνες φυλακή κι αποφυλακίστηκε σε 48 ώρες
Μπήκε, είδε κι έφυγε
Προεδρική χάρη express απονεμήθηκε σε νεαρό κατάδικο, ο οποίος είδε την είσοδο και αμέσως την έξοδο της φυλακής, χωρίς να εκτίσει την 15μηνη φυλάκιση που του επιβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα.
Το κράτος πριν λίγες ημέρες εξήντλησε την αυστηρότητά του σε ένα παιδί 15 χρονών, γιατί δεν είχε παρουσιαστεί στο δικαστήριο για να καταθέσει εναντίον του πατέρα του.
Μάλιστα η αυστηρότητα αυτή δικαιολογήθηκε ως πιστή τήρηση του νόμου, έναντι του οποίου είμαστε όλοι ίσοι... Μάλλον όμως κάποιοι είναι «πιο ίσοι» και αν δεν τα καταφέρουν να αποφύγουν τη δικαιοσύνη, βρίσκουν τρόπο να την ακυρώσουν. Η περίπτωση νεαρού ο οποίος την περασμένη εβδομάδα καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών, είναι χαρακτηριστική. Μπήκε στις Κεντρικές Φυλακές, χαιρέτισε... και αποφυλακίσθηκε με προεδρική χάρη μέσα σε ένα 48ωρο!
«Βαριά» φυλάκιση
Ο 27χρονος καταδικάστηκε την περασμένη Τρίτη, μετά από παραδοχή για εμπρησμό αυτοκινήτου. Το Δικαστήριο στην απόφασή του έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία που προσκόμισε η υπεράσπιση, και επέδειξε επιείκεια επιβάλλοντας ποινή 15 μηνών, αν και η νομοθεσία προβλέπει ποινή φυλάκισης έως και 14 χρόνια. Μάλιστα λήφθηκαν υπόψη για μετριασμό της ποινής και κάποια προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε. Ωστόσο ο νεαρός κατάδικος δεν έμεινε ούτε 48 ώρες στο κελί και αποφυλακίστηκε με προεδρική χάρη, κατόπιν εισήγησης του Γεν. Εισαγγελέα. Η αποφυλάκιση του νεαρού προκάλεσε έντονη δυσαρέσκεια μεταξύ των καταδίκων, πολλοί εκ των οποίων εκτίουν ποινές φυλάκισης για πολύ ελαφρύτερα αδικήματα και οι καταδίκες τους είναι πολύ μικρότερες. Μεταξύ αυτών είναι και κατάδικοι οι οποίοι αντιμετωπίζουν εξίσου σοβαρά προβλήματα υγείας, εάν όχι και σοβαρότερα, τα οποία ωστόσο αντιμετωπίζονται μέσα από τους μηχανισμούς του σωφρονιστικού καταστήματος. Αν όντως τα προβλήματα του νεαρού ήταν τέτοια που επέβαλαν την αποφυλάκισή του λόγω επιδείνωσης, θα μπορούσε να ακολουθηθεί η διαδικασία που προνοείται από τους κανονισμούς, και έχει να κάνει με εξέταση από ιατροσυμβούλιο και έκθεση των Φυλακών προς τον Γενικό Εισαγγελέα. Ωστόσο, μέσα σε ένα 48ωρο, είναι λογικό, ότι δεν μπορούσε να διαγνωσθεί επιδείνωση.
Ποια δικαιοσύνη;
Εκτός από τους κατάδικους, οι οποίοι θεωρούν σκανδαλώδη την αποφυλάκιση του νεαρού, οργή επικρατεί και μεταξύ των αστυνομικών οι οποίοι ασχολούνται με τέτοιας φύσεως υποθέσεις, αφού θεωρούν ότι οι ώρες και ο κόπος τους δεν έχουν αντίκρισμα, από τη στιγμή που κάποιοι παραβάτες βρίσκουν τρόπους να αποφεύγουν την τιμωρία ακόμα και μετά την καταδίκη τους από τα δικαστήρια. Αίσθημα απογοήτευσης υπάρχει και μεταξύ των δικαστών, καθώς όπως τόνιζαν, θα μπορούσε να ασκηθεί έφεση και να μην χρησιμοποιηθεί το προνόμιο του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Υλοποίησε την απειλή
Ο νεαρός, στις 26 Νοεμβρίου του 2007, είχε βάλει φωτιά στο αυτοκίνητο της μητέρας της πρώην φιλενάδας του, με την οποία είχαν χωρίσει το 2005. Έκτοτε την παρενοχλούσε, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, βρίζοντάς την και χτυπώντας σε ακατάλληλες ώρες την πόρτα του σπιτιού της. Μία φορά μάλιστα, φέρεται, να την απείλησε ότι θα την κάψει ζωντανή μέσα στο σπίτι της.
Τα ξημερώματα της Κυριακής της 26ης Νοεμβρίου 2007, πραγματοποίησε εν μέρει τις απειλές του. Η ιδιοκτήτρια του αυτοκινήτου σε κατάθεσή της διατύπωσε υποψίες εναντίον του νεαρού, ο οποίος συνελήφθηκε από την Αστυνομία. Αρχικώς, αρνήθηκε κάθε ανάμειξή του στην υπόθεση, ισχυριζόμενος ότι την ώρα του συμβάντος ήταν στο σπίτι του και κοιμόταν. Κατά την ανάκριση που ακολούθησε, ο νεαρός παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος και έδωσε θεληματική κατάθεση, ισχυριζόμενος ότι ήταν μεθυσμένος.
Για λόγους υγείας
Πληροφορίες του «Π» από τη Νομική Υπηρεσία αναφέρουν ότι η εισήγηση για απονομή προεδρικής χάρης στον νεαρό, ήταν αποτέλεσμα της μελέτης ιατρικών πιστοποιητικών που διαβιβάσθηκαν στον Γενικό Εισαγγελέα, μετά την καταδικαστική απόφαση. Ο νεαρός σύμφωνα με τα πιστοποιητικά έκανε στο παρελθόν χρήση ναρκωτικών, αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και παρακολουθείται από ψυχίατρο. Στο ιστορικό του καταγράφονται και δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Ωστόσο εργάζεται κανονικά και, σύμφωνα με σημείωμα του Γραφείου Ευημερίας, τις ελεύθερες ώρες του ασχολείται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Όλα αυτά ήταν γνωστά, όμως, και στο δικαστήριο, το οποίο έκρινε ότι μπορεί να φυλακιστεί, καθώς τα αδικήματα που είχε διαπράξει ήταν ιδιαιτέρως σοβαρά.
--------------------------------------------------------------------------------
Κοντά στην εξουσία
Με πολύ καλές προσβάσεις
Οι γονείς του νεαρού είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Η μητέρα του έχει καθημερινή και άμεση πρόσβαση σε πολιτικά πρόσωπα με επιρροή, ενώ ο πατέρας του είναι υψηλόβαθμο στέλεχος Υπουργείου. Δικαίως μπορεί κάποιος να ισχυρισθεί ότι αυτές οι ιδιαιτερότητες έπαιξαν ρόλο στην αντιμετώπιση της οποίας έτυχε ο νεαρός, ο οποίος, αν και αποφυλακίστηκε, δεν εστάλη σε κανένα ιατρικό κέντρο για παρακολούθηση ή νοσηλεία, και κυκλοφορεί ελεύθερος με κίνδυνο να διαπράξει νέο αδίκημα. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το 2007 ο νεαρός είχε καταδικαστεί σε πρόστιμο 500 λιρών για διασάλευση της ειρήνης, ενώ έτυχε αναστολής ποινικής δίωξης για λιποταξία. Το 2008 καταδικάστηκε σε πρόστιμο 150 ευρώ για ανυποταξία. Ο νεαρός υπηρέτησε τελικώς το σύνολο της θητείας του στην ΕΦ.
ΣΟΦΗ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ
Κωδικός άρθρου: 909764
ΠΟΛΙΤΗΣ - 18/11/2009, Σελίδα: 19
Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009
Ξεροκέφαλος κομμουνιστής
Θα αρχίσω να πιστεύω ότι εκεί που ο Χριστόφ σπούδαζε "πολιτικός" στην ΕΣΣΔ, τον μάζεψε η ΚαΓκε Μπε, και αφού τον υπνώτισε του υπέβαλε την τότε Σοβιετική προπαγάνδα. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Η ΕΣΣΔ και ο κομμουνισμός κατέρρευσαν με τον κόσμο να πανηγυρίζει στους δρόμους, ο Μεντβέτεβ μιλά για τα εκατομύρια Σοβιετικών που δολοφονήθηκαν τη δεκαετία του 30 από τον Στάλιν, αλλά ο Χριστόφ ατού, κολλυμένος στα Σοβιετικά ιδεώδη.
Τελευταίο του κατόρθωμα η απόρριψη της πρόσκλησης Μέργκελ στους εορτασμούς για την πτώση του Τοίχους. Σιγά μην πάει. Για να γιορτάσει με το συνδικάτο ΕΟΚ-ΝΑΤΟ την κατάρρευση της ιεολογίας του; Αύριο θα μας λέει δεν μας στηρίζει η Ευρώπη. Σιγά μην σε στηρίξει ρε ξεροκέφαλε κομμουνιστή που βάζεις το εγώ σου και τον εγωϊσμό σου πάνω απο το συμφέρον του τόπου.
Και μετά περιμένουμε να μας λύσει το Κυπριακό...
Τελευταίο του κατόρθωμα η απόρριψη της πρόσκλησης Μέργκελ στους εορτασμούς για την πτώση του Τοίχους. Σιγά μην πάει. Για να γιορτάσει με το συνδικάτο ΕΟΚ-ΝΑΤΟ την κατάρρευση της ιεολογίας του; Αύριο θα μας λέει δεν μας στηρίζει η Ευρώπη. Σιγά μην σε στηρίξει ρε ξεροκέφαλε κομμουνιστή που βάζεις το εγώ σου και τον εγωϊσμό σου πάνω απο το συμφέρον του τόπου.
Και μετά περιμένουμε να μας λύσει το Κυπριακό...
Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2009
Γιατί οι καπνιστές είναι γαιδούρια.
γάιδαρος
ουσ α / θ γάιδαρος, γαϊδούρα ['ɣaiðaros, ɣai'ðura]
1 κατοικίδιο ζώο un animal domestique
πάω καβάλα στο γάιδαρο aller à dos d'âne
2 αναίσθητος, αγενής salaud
Τι γάιδαρος αυτός ο άνθρωπος! Quel salaud cet homme !
kdict()
1 κατοικίδιο ζώο un animal domestique
πάω καβάλα στο γάιδαρο aller à dos d'âne
2 αναίσθητος, αγενής salaud
Τι γάιδαρος αυτός ο άνθρωπος! Quel salaud cet homme !
kdict()
Σε συνέχεια προηγούμενού μου πόστ (http://bananistanikachronika.blogspot.com/2008/05/blog-post_18.html) και της συζήτησης στου Μοτορτζή (http://biker-cy.blogspot.com/2009/10/blog-post_20.html#comments) δημοσιεύω τις πιο πάνω φωτογραφίες που αποδεικνύουν γιατί οι καπνιστές είναι γαϊδούρια Δεν είναι πολύ καλής ποιότητας, γι' αυτό απλώς θα σας πω ότι τα άσπρα και πορτοκαλιά σημαδάκια είναι αποτσίγαρα. Η πρώτη φώτο είναι από εκδρομικό χώρο και η δεύτερη είναι από το round about του Μετρό και είναι ενδεικτικές της κατάστασης που επικρατεί στους περισσότερους ανοιχτούς δημόσιους χώρους. Θα μου πείτε είναι λίγοι οι ασυνείδητοι καπνιστές που πετούν τα αποτσίγαρα τους όπου φτάσουν, γιατί κατηγορείς το σύνολο; Κατηγορώ το σύνολο γιατί (εκτός του ότι πιστεύω είναι η πλειψηφία που πετά το αποτσίγαρα όπου φτάσει) η οπτική ρύπανση που βλέπουμε στους ανοιχτούς χώρους είναι ανάλογη της ρύπανσης του αέρα στους κλειστούς δημόσιους χώρους, κλαπς, καφενεία, γήπεδα, εστιατόρια κλπ, στους οποίους χώρους ΟΛΟΙ οι καπνιστές αφήνουν τον βρωμερό και δηλητηριώδες καπνό τους χωρίς σεβασμό στους άλλους που θέλουν να αναπνέουν καθαρό αέρα και να μην βρωμούν τσιγαρίλα. Αυτό είναι που αποκαλώ γαϊδουροσύνη και όποιος νιώθει ότι κατηγορείται ας το κόψει!
Υ. Για το "ηλίθιοι" επιφυλάσσομαι σε άλλο ποστ.
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009
Τα συμφέροντα της Ρωσσίας πρώτα;
Αν η Κύπρος δεν τάσσεται υπέρ της επιστροφής των προσφύγων της Γεωργίας, γιατί απαιτούμε από τη διεθνή κοινότητα να ταχθεί υπέρ της επιστροφής των Κύπριων προσφύγων; Και πάλι περί πολιτικής.
Αν και είχα στόχο να ασχοληθώ με ένα μη πολιτικό θέμα, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης βδομάδας σημειώθηκε ένα γεγονός, το οποίο θα ήταν παράλειψη να μην σχολιαστεί. Και τι γεγονός! Τεραστίας σημασίας, που καταδεικνύει την επιπολαιότητα με την οποία χειρίζεται η κυπριακή κυβέρνηση ορισμένα θέματα, διεθνούς εμβέλειας, και αποδεικνύει ότι ιδεολογικές εμμονές δεν έχουν χώρο στην πολιτική. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, παραχωρώντας συνέντευξη στην «Α» (δημοσιεύθηκε χθες 13/9), δήλωσε πως ο μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, κατόπιν οδηγιών του προέδρου Χριστόφια, δεν ψήφισε υπέρ ψηφίσματος που προνοούσε την επιστροφή και αποκατάσταση των προσφύγων στη Γεωργία, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών της Γεωργίας, Νότια Οσετία και Αμπχαζία. Διερευνήσαμε το ζήτημα. Όντως την περασμένη Τετάρτη, 9 Σεπτεμβρίου, τα Ηνωμένα Έθνη είχαν ενώπιόν τους το σχετικό ψήφισμα (GA/10853). Όντως προνοούσε επιστροφή και αποκατάσταση των προσφύγων στη Γεωργία, οι οποίοι βάσει των εκτιμήσεων της Υπάτης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες (HCR) στη Γενεύη, υπολογίζονται στους 100.000. Και όντως πήγαμε κόντρα (για άλλη μια φορά) στους 26 εταίρους μας της ΕΕ, οι οποίοι υπερψήφισαν το ψήφισμα. Μάλιστα αγαπητοί. Η Κύπρος δεν ψήφισε να αποκατασταθούν και να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους 100.000 πρόσφυγες. Η Κύπρος, η οποία αντιμετωπίζει η ίδια πρόβλημα με τους πρόσφυγες, κράτησε αποχή, έκλεισε τα μάτια, για την αποκατάσταση προσφύγων σε μια άλλη περιοχή. Και ο λόγος; Μα φυσικά επειδή η Ρωσία διαφωνούσε με το ψήφισμα, αφού η ίδια διατηρεί στρατεύματα στις δύο περιοχές, τις οποίες η Γεωργία χαρακτηρίζει ως «υπό ρωσική κατοχή». Και οι πλείστοι των προσφύγων ήταν άνθρωποι που διαφωνούσαν με την απόσχιση των δύο περιοχών από τη Γεωργία, κάτι που προκρίνει η Ρωσία, αφού ήταν και η πρώτη χώρα μετά τις συγκρούσεις του 2008 που αναγνώρισε τη Ν. Οσετία ως κράτος. (ακολούθησε η Νικαράγουα και την περασμένη Παρασκευή η Βενεζουέλα, η οποία προέβη σε στρατιωτικές αγορές από τη Ρωσία ύψους μισού δις δολαρίων και συμφώνησε επίσης κοινή χρηματοδότηση για δημιουργία τράπεζας με αρχικό κεφάλαιο 4 δις δολάρια Αμερικής). Το θέμα δημοσίευσε η «Αλήθεια» το περασμένο Σάββατο. Και όμως ουδείς ασχολήθηκε. Ούτε καν οι Κύπριοι πρόσφυγες. Ούτε τα σωματεία τους, ούτε οι οργανώσεις τους, ούτε και ο κ. Γαλανός, ο οποίος πασκίζει να επιστρέψουν οι Αμμοχωστιανοί πρόσφυγες στα σπίτια τους πριν τη λύση του Κυπριακού, ως ένδειξη καλής θέλησης από την Τουρκία. Και τέλος, ποια είναι δηλαδή η διαφορά των Κύπριων προσφύγων από τους Γεωργιανούς πρόσφυγες, και θεωρούμε ότι όλες οι χώρες πρέπει να μας υποστηρίξουν, τη στιγμή που εμείς δεν υποστηρίζουμε παρόμοια περίπτωση;
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ (Αλήθεια 14/09/2009)
Συμπληρώνω: τουλάχιστον να μας υποστήριζε η Ρωσσία...
Αν και είχα στόχο να ασχοληθώ με ένα μη πολιτικό θέμα, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης βδομάδας σημειώθηκε ένα γεγονός, το οποίο θα ήταν παράλειψη να μην σχολιαστεί. Και τι γεγονός! Τεραστίας σημασίας, που καταδεικνύει την επιπολαιότητα με την οποία χειρίζεται η κυπριακή κυβέρνηση ορισμένα θέματα, διεθνούς εμβέλειας, και αποδεικνύει ότι ιδεολογικές εμμονές δεν έχουν χώρο στην πολιτική. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, παραχωρώντας συνέντευξη στην «Α» (δημοσιεύθηκε χθες 13/9), δήλωσε πως ο μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, κατόπιν οδηγιών του προέδρου Χριστόφια, δεν ψήφισε υπέρ ψηφίσματος που προνοούσε την επιστροφή και αποκατάσταση των προσφύγων στη Γεωργία, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών της Γεωργίας, Νότια Οσετία και Αμπχαζία. Διερευνήσαμε το ζήτημα. Όντως την περασμένη Τετάρτη, 9 Σεπτεμβρίου, τα Ηνωμένα Έθνη είχαν ενώπιόν τους το σχετικό ψήφισμα (GA/10853). Όντως προνοούσε επιστροφή και αποκατάσταση των προσφύγων στη Γεωργία, οι οποίοι βάσει των εκτιμήσεων της Υπάτης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες (HCR) στη Γενεύη, υπολογίζονται στους 100.000. Και όντως πήγαμε κόντρα (για άλλη μια φορά) στους 26 εταίρους μας της ΕΕ, οι οποίοι υπερψήφισαν το ψήφισμα. Μάλιστα αγαπητοί. Η Κύπρος δεν ψήφισε να αποκατασταθούν και να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους 100.000 πρόσφυγες. Η Κύπρος, η οποία αντιμετωπίζει η ίδια πρόβλημα με τους πρόσφυγες, κράτησε αποχή, έκλεισε τα μάτια, για την αποκατάσταση προσφύγων σε μια άλλη περιοχή. Και ο λόγος; Μα φυσικά επειδή η Ρωσία διαφωνούσε με το ψήφισμα, αφού η ίδια διατηρεί στρατεύματα στις δύο περιοχές, τις οποίες η Γεωργία χαρακτηρίζει ως «υπό ρωσική κατοχή». Και οι πλείστοι των προσφύγων ήταν άνθρωποι που διαφωνούσαν με την απόσχιση των δύο περιοχών από τη Γεωργία, κάτι που προκρίνει η Ρωσία, αφού ήταν και η πρώτη χώρα μετά τις συγκρούσεις του 2008 που αναγνώρισε τη Ν. Οσετία ως κράτος. (ακολούθησε η Νικαράγουα και την περασμένη Παρασκευή η Βενεζουέλα, η οποία προέβη σε στρατιωτικές αγορές από τη Ρωσία ύψους μισού δις δολαρίων και συμφώνησε επίσης κοινή χρηματοδότηση για δημιουργία τράπεζας με αρχικό κεφάλαιο 4 δις δολάρια Αμερικής). Το θέμα δημοσίευσε η «Αλήθεια» το περασμένο Σάββατο. Και όμως ουδείς ασχολήθηκε. Ούτε καν οι Κύπριοι πρόσφυγες. Ούτε τα σωματεία τους, ούτε οι οργανώσεις τους, ούτε και ο κ. Γαλανός, ο οποίος πασκίζει να επιστρέψουν οι Αμμοχωστιανοί πρόσφυγες στα σπίτια τους πριν τη λύση του Κυπριακού, ως ένδειξη καλής θέλησης από την Τουρκία. Και τέλος, ποια είναι δηλαδή η διαφορά των Κύπριων προσφύγων από τους Γεωργιανούς πρόσφυγες, και θεωρούμε ότι όλες οι χώρες πρέπει να μας υποστηρίξουν, τη στιγμή που εμείς δεν υποστηρίζουμε παρόμοια περίπτωση;
Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ (Αλήθεια 14/09/2009)
Συμπληρώνω: τουλάχιστον να μας υποστήριζε η Ρωσσία...
Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009
Άρα Τούρκος καλός Τούρκος νεκρός;
«Ενόσω οι Τούρκοι (όλοι οι Τούρκοι;) πατάνε το πόδι τους στα αγιασμένα χώματα (άρα Χριστιανικά) της πατρίδας μας, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε το στρατό και να τον αναβαθμίζουμε», δήλωσε χθες ο υπουργός Άμυνας, Κώστας Παπακώστας, στη διάρκεια τελετής διαβεβαίωσης των έξι αποφοίτων μαθητών της Σχολής Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας και της Σχολής Υπαξιωματικών Διοικητικών Αεροπορίας της Ελλάδας.
Απλώς δεν θα φωνάζουμε μεγαλοφώνος με συνθήματα τα πραγματικά αισθήματα μας προς αυτούς που βεβηλώνουν τα ιερά μας χώματα για να φαινόμαστε προοδευτικοί.
Απλώς δεν θα φωνάζουμε μεγαλοφώνος με συνθήματα τα πραγματικά αισθήματα μας προς αυτούς που βεβηλώνουν τα ιερά μας χώματα για να φαινόμαστε προοδευτικοί.
Σάββατο 27 Ιουνίου 2009
Αμερικανιές και κλανιές
"...ο κ. Ζένιος μίλησε για τον εχθρό που κρύβουμε μέσα μας, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: «Αν τα κατάφεραν στη Νότια Αφρική και αν κατάφεραν οι λαοί της Ευρώπης να οικοδομήσουν την Ενωμένη Ευρώπη μέσα από τα ερείπια δύο παγκοσμίων πολέμων και αν στις ΗΠΑ μια απόγονος σκλάβων αναδεικνύεται ως Πρώτη Κυρία, τότε και εμείς είμαστε, πιστεύω, σε θέση να απαντήσουμε με την εμπνευσμένη φράση του Μπάρακ Ομπάμα: Ναι, μπορούμε!». Αυτές οι «αμερικανιές» δεν άρεσαν στη διεύθυνση του «Φιλελευθέρου», που, όπως συμβαίνει πάντα με την ημιμάθεια και την παλικαριά της πένας, κατέφυγε στο γνωστό καταφύγιο του πατριωτισμού.«Αυτές είναι οι αμερικανιές, που λένε στους φοιτητές μας», έγραψε στο κύριο άρθρο του ο «Φιλελεύθερος» χθες, για να προσθέσει:«Αλλά, οι άλλοι, οι απόγονοι των σκλάβων, οι λαοί της Ευρώπης, που βγήκαν από τα ερείπια των πολέμων, μπορούν αν θέλουν να τον έχουν μέσα τους τον εχθρό, αλλά εμείς δεν μπορούμε να τον έχουμε μέσα μας, γιατί τον έχουμε απέναντί μας. (…)Αυτόν που έχουμε απέναντί μας, πάνοπλο και απειλητικό, αφήστε τον στην ησυχία του και σιγά - σιγά θα τον ξεχάσουμε»....."
(http://www.alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=39325)
(http://www.alithia.com.cy/alithia_v2/front-end/main.php?action=nptext&page=&design=default&nptext_id=39325)
Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009
"Η καλύτερη λύση"
Όποιος έβρει ποιός είπε το πιο κάτω κερδίζει μια φουστανέλλα με ασορτί τσαρούχια, μια γαλανόλευκη με πρωτότυπη υπογραφή και αφιέρωση του Λάζαρου Μαύρου και μια ετήσια συνδρομή στη Σημερινή:
"Η καλύτερη λύση στις σημερινές συνθήκες είναι τα δύο χωριστά, γειτονικά κράτη, και η Τουρκία να είναι η μοναδική εγγυήτρια δύναμη αυτού του κράτους. Εμείς χάσαμε τον πόλεμο. Η πλευρά που ηττάται στον πόλεμο αποδέχεται τους όρους του νικητή. Αν δεν τους αποδεχτεί, δεν υπάρχει συμφωνία. Πάντα έτσι συνέβαινε στην ιστορία".
"Η καλύτερη λύση στις σημερινές συνθήκες είναι τα δύο χωριστά, γειτονικά κράτη, και η Τουρκία να είναι η μοναδική εγγυήτρια δύναμη αυτού του κράτους. Εμείς χάσαμε τον πόλεμο. Η πλευρά που ηττάται στον πόλεμο αποδέχεται τους όρους του νικητή. Αν δεν τους αποδεχτεί, δεν υπάρχει συμφωνία. Πάντα έτσι συνέβαινε στην ιστορία".
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009
Μουσική επένδυση τελευταίας δημόσια εμφάνιση του Παπ.
Όποιος έβρει ποιό κομμάτι έπαιζεν φιλαρμονική στη τελευταία δημόσια εμφάνιση του Παπακώστα κερδίζει ένα σι ντι με τα Best of Europe!
Δεν επίστευα στ'αυτία μου, σύμπτωση;;;
Υ
Δεν επίστευα στ'αυτία μου, σύμπτωση;;;
Υ
Τρίτη 16 Ιουνίου 2009
Κατηγορώ όσους δεν ψήφισαν
Πριν λίγες μέρες βρέθηκα με ένα επιχειρηματία. Μου έλεγε για μια μεγάλη προσφορά που έκαμε για τη κυβέρνηση και ότι με το που έκαμε τη προσφορά δέχτηκε τηλεφωνήματα από τα τρία μεγάλα κόμματα τα οποία ζητούσαν προμήθεια για να περάσει η προσφορά του! Καλά, τους είπε, αν η προσφορά είναι φτηνότερη; Θα ακυρώσουμε τη διαδικασία, του είπαν.
Λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε ότι έτσι δουλεύουν αυτά τα πράματα αλλά να το ακούς από πρώτο χέρι είναι πιο αποκαρδιωτικό
Με ευκαιρία αυτού του γεγονότος, κατηγορώ όσους δεν ψήφισαν στις εκλογές (και γενικά απέχουν από τις εκλογές) γιατί με την αποχή τους δεν έκαμαν τίποτε για να αλλάξει κατάσταση. Με το να μην κάτσουν να ζυγίσουν τους 30 και βάλε υποψηφίους για επιλέξουν τον λιγότερο απατεώνα, δεν έκαναν τίποτε για να έχουμε λιγότερο απατεώνες να μας κυβερνούν
Δεν δέχομαι ότι είναι όλοι οι ίδιοι, κάποιοι είναι χειρότεροι από τους άλλους και όσο λιγότεροι από τους πολίτες ασχολούνται για να τους διαλέξουν, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν οι χειρότεροι για να εκλεγούν.
Η αποχή δεν αλλάζει τίποτε απολύτος, η μελετημένη ψήφος μπορεί να αλλάξει κάτι.
--Το πιο κάτω ξεκίνησε σαν σχόλιο μετά το σχόλιο του ΑΦ Στ., αλλα επειδή βγήκε μεγάλο το βάζω εδώ
Το σύστημα θα αλλάξει αν οι πολίτες ασχοληθούν σοβαρά με τις εκλογές και τους υποψήφιους.
Το κατηγορώ μου δεν είναι μόνο για τις ευρωεκλογές. Είναι για όλες τις εκλογές και απευθύνεται σε όσους συνηθίζουν να κλαψουρίζουν και να κατηγορούν τους πάντες από μακρυά ενώ το μοναδικό πράγμα που μπορούν να κάμουν για να αλλάξουν την κατάσταση, να ψηφίσουν, δεν το κάμνουν. Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να στείλουν "μήνυμα"με το λευκό ή το άκυρο. Αγγούρι μήνυμα στέλλετε, χέστηκε ο Αναστασιάδης ή ο Χριστόφιας αν ψήφισαν 40 ή 50. Τα ποσοστά των εγκύρων τους ενδιαφέρουν και αυτά είναι που κάνουν τη διαφορά.
Ποια δικαιώματα ρε Ανδρέα; Το μόνο δικαίωμα που έχω είναι η ψήφος μου και τη χρησιμοποιώ όσο μπορώ καλύτερα. Εσύ κράτα τη στο χέρι και θαύμαζέ την. Πως δηλαδή μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα διαφορετικα; Να κάνουμε επανάσταση για να καταργήσουμε τι; Τη δημοκρατία; Πεστε ότι κερδίσαμε, ποιό είναι αυτό το σύστημα που θα φέρει την αιώνια δικαιοσύνη; Βρεστε το σύστημα και μετά συζητούμε την επανάσταση. Προς το παρόν έχουμε μόνο δημοκρατία και δυστυχώς(;) είναι το καλύτερο που έχουμε.
Λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε ότι έτσι δουλεύουν αυτά τα πράματα αλλά να το ακούς από πρώτο χέρι είναι πιο αποκαρδιωτικό
Με ευκαιρία αυτού του γεγονότος, κατηγορώ όσους δεν ψήφισαν στις εκλογές (και γενικά απέχουν από τις εκλογές) γιατί με την αποχή τους δεν έκαμαν τίποτε για να αλλάξει κατάσταση. Με το να μην κάτσουν να ζυγίσουν τους 30 και βάλε υποψηφίους για επιλέξουν τον λιγότερο απατεώνα, δεν έκαναν τίποτε για να έχουμε λιγότερο απατεώνες να μας κυβερνούν
Δεν δέχομαι ότι είναι όλοι οι ίδιοι, κάποιοι είναι χειρότεροι από τους άλλους και όσο λιγότεροι από τους πολίτες ασχολούνται για να τους διαλέξουν, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουν οι χειρότεροι για να εκλεγούν.
Η αποχή δεν αλλάζει τίποτε απολύτος, η μελετημένη ψήφος μπορεί να αλλάξει κάτι.
--Το πιο κάτω ξεκίνησε σαν σχόλιο μετά το σχόλιο του ΑΦ Στ., αλλα επειδή βγήκε μεγάλο το βάζω εδώ
Το σύστημα θα αλλάξει αν οι πολίτες ασχοληθούν σοβαρά με τις εκλογές και τους υποψήφιους.
Το κατηγορώ μου δεν είναι μόνο για τις ευρωεκλογές. Είναι για όλες τις εκλογές και απευθύνεται σε όσους συνηθίζουν να κλαψουρίζουν και να κατηγορούν τους πάντες από μακρυά ενώ το μοναδικό πράγμα που μπορούν να κάμουν για να αλλάξουν την κατάσταση, να ψηφίσουν, δεν το κάμνουν. Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να στείλουν "μήνυμα"με το λευκό ή το άκυρο. Αγγούρι μήνυμα στέλλετε, χέστηκε ο Αναστασιάδης ή ο Χριστόφιας αν ψήφισαν 40 ή 50. Τα ποσοστά των εγκύρων τους ενδιαφέρουν και αυτά είναι που κάνουν τη διαφορά.
Ποια δικαιώματα ρε Ανδρέα; Το μόνο δικαίωμα που έχω είναι η ψήφος μου και τη χρησιμοποιώ όσο μπορώ καλύτερα. Εσύ κράτα τη στο χέρι και θαύμαζέ την. Πως δηλαδή μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα διαφορετικα; Να κάνουμε επανάσταση για να καταργήσουμε τι; Τη δημοκρατία; Πεστε ότι κερδίσαμε, ποιό είναι αυτό το σύστημα που θα φέρει την αιώνια δικαιοσύνη; Βρεστε το σύστημα και μετά συζητούμε την επανάσταση. Προς το παρόν έχουμε μόνο δημοκρατία και δυστυχώς(;) είναι το καλύτερο που έχουμε.
Παρασκευή 5 Ιουνίου 2009
Ασέρα, επιμένεις να τους ψηφίσεις;
Μόλις είδα το Home (είναι και μέρα περιβάλλοντος σήμερα) και ήμουν έτοιμος να γράψω κάτι σχετικό, όταν είδα στις ειδήσεις ότι η κυβέρνηση συζητά την εγκατάσταση στη Κύπρο εργοστασίου αλουμινίου που θα καίει τόσο ρευμα όσο όλη η Κύπρος!!! Ο κομμουνιστής, τάχατες, κύριος Δίκαιη Κοινωνία μετά που συζητά το ξεπούλημα του οικοπέδου στο Χίλτον στο Κεφάλαιο του Κατάρ, θέλει να μας κάμει παράρτημα του Κεφαλαίου της Ινδίας. Γιατί δεν πουλούμε τζε τον Ακάμα στους Αμερικάνους για καμιά βάση, είμαι σίγουρος θα δώσουν μπόλικα ντόλαρς.
Υ. Το σαίνι του ΡΙΚ είπε ότι το εργοστάσιο δεν θα έχει αναθυμιάσεις γιατί θα δουλεύει με ηλεκτρόλυση! Για το ρεύμα υποψιάζουμε ότι θα φέρουν κανένα εκατομύριο Ινδούς με στατικά ποδήλατα με δύναμο...
Δεν έχουμε σωτηρία...
Υ. Το σαίνι του ΡΙΚ είπε ότι το εργοστάσιο δεν θα έχει αναθυμιάσεις γιατί θα δουλεύει με ηλεκτρόλυση! Για το ρεύμα υποψιάζουμε ότι θα φέρουν κανένα εκατομύριο Ινδούς με στατικά ποδήλατα με δύναμο...
Δεν έχουμε σωτηρία...
Παρασκευή 29 Μαΐου 2009
Πού είναι οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες;
Ενδιαφέρθηκε για την προστασία της Αλυκής κι έχασε τη δουλειά του
Έκανα μόνο το καθήκον μου...
Μιλά στον "Πολίτη" ο άνθρωπος που κατήγγειλε την εταιρεία κατασκευής του νέου αεροδρομίου Λάρνακας, για "δηλητηρίαση" του βιότοπου της περιοχής"Δεν θέλω να με φωτογραφήσετε. Προτιμώ την ανωνυμία κι ο μόνος λόγος που δημοσιοποιώ την αντίδρασή μου για τη "δηλητηρίαση" της Αλυκής Λάρνακας, είναι μήπως βρεθούν συνειδητοποιημένοι κι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Για να προστατέψουμε από κοινού το φτωχό αλλά πολύτιμο περιβάλλον μας." Ο κ. Νεκτάριος Σταυρινίδης είναι ο μηχανολόγος μηχανικός που πριν ένα μήνα βρισκόταν στο "μάτι του κυκλώνα" των εργοδοτών του. Αψήφησε τις προειδοποιήσεις τους, τις απ' ευθείας απειλές τους για απόλυση. Έκανε προσωπικό αγώνα ν' αποτρέψει τη ρίψη τοξικών αποβλήτων στη μοναδική και σπάνια Αλυκή της περιοχής κι όταν διαπίστωσε το ατελέσφορο των προσπαθειών του, κατήγγειλε τις δύο εταιρείες (εργολάβο και υπεργολάβο), στην Επιτροπή Περιβάλλοντος. Και φυσικά, την επομένη μέρα πήρε την απόλυσή του στο χέρι. Είναι πολλοί, κ. Σταυρινίδη, που εκπλήσσονται για την ενέργειά σας. Στην Κύπρο ζούμε. Μερικοί λένε πως ήσασταν εξασφαλισμένος οικονομικά για να προκαλέσετε την "τύχη" σας. Άλλοι πάλι, με επιστολές στην εφημερίδα μας ζητούν απ' την Πολιτεία να σας τιμήσει και να προβληθεί η ενέργειά σας για να βρει μιμητές. Αρνούμαι προκαταβολικά οποιαδήποτε τιμή και βράβευση. Θα ήταν ό,τι χειρότερο για μένα, να ανταμειφθώ έστω και ηθικά για μια υποχρέωση απέναντι στον τόπο μου που θεωρώ αυτονόητη. Μισθοσυντήρητος είμαι. Και πέρα από μια μηδαμινή αποζημίωση που αναμένω για την απόλυσή μου, θα ιδιωτεύσω ως μηχανολόγος για να βγάλω τα προς το ζην της οικογένειάς μου. Δεν θα αποζητήσω ποτέ τιμές και προβολές. Δεν θέλω να με φωτογραφήσετε. Προτιμώ την ανωνυμία κι ο μόνος λόγος που δημοσιοποιώ την αντίδρασή μου για τη "δηλητηρίαση" της Αλυκής Λάρνακας, είναι μήπως βρεθούν συνειδητοποιημένοι κι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Για να προστατέψουμε από κοινού το φτωχό αλλά πολύτιμο περιβάλλον μας. Ας σταθούμε πρώτα στο επίμαχο και καθοριστικό, για τη διακοπή της εργασίας σας, περιστατικό. Τι ακριβώς έγινε; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά την εργοδότησή μου σε ανάλογη εργασία για το νέο αεροδρόμιο της Πάφου, εργοδοτήθηκα με συμβόλαιο αορίστου χρόνου, ως μηχανολόγος μηχανικός στο υπό κατασκευή αεροδρόμιο Λάρνακας. Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ο μόνος συνειδητοποιημένος στον εργασιακό μου κύκλο, για την προστασία του περιβάλλοντος στην εργασία μου. Πολλοί συνάδελφοί μου είχαν αντιδράσει από τον περασμένο Γενάρη, παρατηρώντας ότι η εταιρεία απέφευγε να τοποθετηθεί στο θέμα διαχείρισης των επικίνδυνων υλικών και αποβλήτων. Φαίνεται όμως, πως μόνο εγώ τράβηξα αυτή την ιστορία ώς το τέλος.Τι κάνατε; Και ποιο ήταν το τίμημα των ενεργειών σας; Αντέδρασα μόλις αντιλήφθηκα πως δεν είχαν τηρηθεί οι σωστές διαδικασίες διαχείρισης του άκρως τοξικού αποβλήτου DYNACHEM PCT 930 M. Πρόκειται για ένα χημικό καθαριστικό το οποίο γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο όταν πέσει στο νερό, συμπαρασύροντας μαζί του οξείδια και μέταλλα. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως αν διοχετευτεί αυτό το υγρό προς καθαρισμό ενός σωλήνα, καθετί που υπάρχει στο εσωτερικό του, όπως π.χ. σκουπίδια ή ένας ποντικός, θα βγουν στο άκρο του διαλυμένα. Κατανοείτε τι σημαίνει αυτό για τη διοχέτευση του τοξικού αποβλήτου στην ευαίσθητη λεκάνη της Αλυκής και την εξουδετέρωση του οξυγόνου που υπάρχει στο νερό. Δημιουργούμε μια νεκρή λίμνη. Όχι με την απόρριψη μηδαμινών ποσοτήτων; Συνολικά το υλικό των αποβλήτων που υπολογίζεται να διοχετεύτηκε παράνομα στην Αλυκή, πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ των 600 και 660 κυβικών μέτρων. Δράσατε τουλάχιστον έγκαιρα; Υπάρχει το αισιόδοξο, πέρα από την κινητοποίηση των αρμοδίων υπηρεσιών, πως η μόλυνση είναι περιορισμένων διαστάσεων; Όταν αντιλήφθηκα τις προθέσεις των εργοδοτών μου, στις 16 του περασμένου Απρίλη, τους απέστειλα ενδοϋπηρεσιακό έγγραφο με το οποίο εξηγούσα πως η τοξικότητα του υλικού επιβάλλει τη σωστή διαχείρισή του και με κανένα τρόπο την απόρριψή του στην Αλυκή, όπως είχα αντιληφθεί από το σύστημα των σωληνώσεων που είχαν στηθεί. Ο προϊστάμενός μου ειδοποίησε την εταιρεία κι όπως ακούστηκε λήφθηκε απόφαση να ακολουθηθεί η διαδικασία των αναλύσεων για την τοξικότητα των αποβλήτων, πριν γίνει οποιαδήποτε ενέργεια απόρριψής τους. Η αναμονή δεν έφερε αποτέλεσμα, μάλλον ήταν το πρόσχημα για να μας ρίξουν σκόνη στα μάτια. Αμέσως έσπευσα να ενημερώσω την Υπηρεσία Περιβάλλοντος, που οφείλω να ομολογήσω έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Λειτουργοί της μου εμπιστεύτηκαν τα προσωπικά τους κινητά για να τους ειδοποιήσω αν παράνομα άρχιζε η διαδικασία "ξεφορτώματος" των τοξικών αποβλήτων. Αν και επαγρυπνούσατε, και ειδοποιήσατε τους αρμοδίους, οι εταιρείες δεν έκαναν πίσω;Δυστυχώς αν και πληροφορήθηκαν οι άνθρωποι της εταιρείας και για την ενημέρωση της αρμόδιας Υπηρεσίας, τίποτε δεν τους σταμάτησε. Αμέσως μετά το Πάσχα, αρχίζει η διοχέτευση των τοξικών υλικών, μέσω των υδρορροών του αεροδρομίου που καταλήγουν στην Αλυκή. Τότε (22 Απριλίου) ενημερώνω την Επιτροπή Περιβάλλοντος και προφορικά και γραπτά με επείγουσα επιστολή μου. Δεν είχα οποιαδήποτε άλλη επιλογή για ν' αποτρέψω τη ζημιά, που ήδη σε πρώτο στάδιο είχε γίνει. Την επομένη έρχεται ομάδα λειτουργών της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος για έρευνα και λήψη δειγμάτων. Οι άνθρωποι της εταιρείας τους καθυστερούν για 45 λεπτά στην Πύλη και απομακρύνουν στο μεσοδιάστημα τους αγωγούς. Τους διαβεβαιώνουν πως στην Αλυκή έπεσε μόνο καθαρό νερό και τους αποπροσανατολίζουν από το χώρο που έπεσαν τα απόβλητα.Οι λειτουργοί φεύγουν κι εγώ με τηλεφώνημά μου, τους ζητώ να επιστρέψουν και τους καθοδηγώ να λάβουν δείγματα από τη νότια πλευρά της Αλυκής, όπου κατέληξαν τα απόβλητα χημικά. Αυτά τα δείγματα μετά τις πρώτες αναλύσεις κατέδειξαν και την τοξικότητα των απορριφθέντων αποβλήτων. Σύντομα αναμένεται από το Κρατικό Χημείο κι η επιβεβαίωση μετά από δεύτερες αναλύσεις.ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ"Είσαι επικίνδυνος για την εταιρεία"-Πώς αντέδρασαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας μετά από αυτή την εξέλιξη; Δεν θα σας είπαν ευχαριστώ...Μετά κι απ' αυτή την πράξη με καλεί ο αρμόδιος του τμήματός μου κι αποσπώντας το κράνος μου, μου φωνάξει. "Φύγε, δεν κάνεις γι' αυτή τη δουλειά. Είσαι επικίνδυνος για την εταιρεία". Του απαντώ πως επαγγελματικό μου καθήκον είναι να λύνω κι όσα προβλήματα παρουσιάζονται στο χώρο της εργασίας μου κι όχι να τα κρύβω. Του ζητώ να μου επιστρέψει το κράνος και του υποδεικνύω πως αν εννοεί πως με απολύει, τότε θα πρέπει να μου το κοινοποιήσει με σημείωμα. Μετά το διήμερο των αργιών που μεσολάβησε ήρθε γραπτώς η απόλυσή μου. Και με ποιο σκεπτικό νομίζετε; Επειδή ως αρμόδιος δεν έλαβα τα αναγκαία μέτρα για τη σωστή διαχείριση του τοξικού υλικού!-Σας κατηγόρησαν κι από πάνω, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους.Οι δικαιολογίες τους έχουν και συνέχεια. Στις 5 Μαΐου στέλνουν αναφορά στην Υπηρεσία Περιβάλλοντος, πως από μια αστοχία και συγκεκριμένα από τη διαρροή μιας βαλβίδας, λόγω υψηλής πίεσης, στις 23 Απριλίου διέφυγε ένα κυβικό μέτρο χημικά απόβλητα στην Αλυκή. Είναι τραγελαφικό, πώς είναι δυνατόν η Υπηρεσία Περιβάλλοντος να έλαβε την καταγγελία και να πήρε δείγματα στις 22 του Απρίλη και να της κοινοποιούν ότι η διαρροή συνέβη μια μέρα αργότερα; Κι έπειτα, γιατί τα τοξικά να καταλήξουν στην Αλυκή κι όχι στην έκταση του μηχανουργείου; Σε ποιο χώρο απόληξης ήταν στραμμένοι και κατευθυνόμενοι οι αγωγοί μεταφοράς των τοξικών αποβλήτων; Τουλάχιστον βρήκατε το δίκιο σας από τους αρμόδιους πολιτειακούς μας παράγοντες. Ακούσατε ένα ευχαριστώ;Σας επαναλαμβάνω Δεν έκανα οτιδήποτε γιατί ανέμενα ανταποδοτικά. Τα οποία και τώρα απορρίπτω. Έκανα ό,τι έκανα γιατί αγαπώ τη χώρα μου, τον τόπο μου και γιατί σέβομαι τη δουλειά μου. Τόλμησα σε ανύποπτο χρόνο κι όταν είχε εκδηλωθεί η αρχική αντίδραση για την "τύχη" των αποβλήτων να ρωτήσω έναν Γάλλο παράγοντα της εταιρείας: "Εσείς θα ρίχνατε ποτέ στη λίμνη σας αυτά τα υλικά;". Μήπως μας θεωρούν παρακατιανούς, τριτοκοσμικούς, για να ενεργούν με τον τρόπο που ενήργησαν; Έφθασα ακόμη να τους προτείνω το ακατανόητο και μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν: "Πληρώνω εγώ τα βυτιοφόρα που θα μεταφέρουν τα χημικά απόβλητα. Βρείτε εσείς μόνο τους σωστούς καθαρούς τρόπους να τα διαχειριστείτε".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Κωδικός άρθρου: 874104
ΠΟΛΙΤΗΣ - 27/05/2009, Σελίδα: 24
Έκανα μόνο το καθήκον μου...
Μιλά στον "Πολίτη" ο άνθρωπος που κατήγγειλε την εταιρεία κατασκευής του νέου αεροδρομίου Λάρνακας, για "δηλητηρίαση" του βιότοπου της περιοχής"Δεν θέλω να με φωτογραφήσετε. Προτιμώ την ανωνυμία κι ο μόνος λόγος που δημοσιοποιώ την αντίδρασή μου για τη "δηλητηρίαση" της Αλυκής Λάρνακας, είναι μήπως βρεθούν συνειδητοποιημένοι κι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Για να προστατέψουμε από κοινού το φτωχό αλλά πολύτιμο περιβάλλον μας." Ο κ. Νεκτάριος Σταυρινίδης είναι ο μηχανολόγος μηχανικός που πριν ένα μήνα βρισκόταν στο "μάτι του κυκλώνα" των εργοδοτών του. Αψήφησε τις προειδοποιήσεις τους, τις απ' ευθείας απειλές τους για απόλυση. Έκανε προσωπικό αγώνα ν' αποτρέψει τη ρίψη τοξικών αποβλήτων στη μοναδική και σπάνια Αλυκή της περιοχής κι όταν διαπίστωσε το ατελέσφορο των προσπαθειών του, κατήγγειλε τις δύο εταιρείες (εργολάβο και υπεργολάβο), στην Επιτροπή Περιβάλλοντος. Και φυσικά, την επομένη μέρα πήρε την απόλυσή του στο χέρι. Είναι πολλοί, κ. Σταυρινίδη, που εκπλήσσονται για την ενέργειά σας. Στην Κύπρο ζούμε. Μερικοί λένε πως ήσασταν εξασφαλισμένος οικονομικά για να προκαλέσετε την "τύχη" σας. Άλλοι πάλι, με επιστολές στην εφημερίδα μας ζητούν απ' την Πολιτεία να σας τιμήσει και να προβληθεί η ενέργειά σας για να βρει μιμητές. Αρνούμαι προκαταβολικά οποιαδήποτε τιμή και βράβευση. Θα ήταν ό,τι χειρότερο για μένα, να ανταμειφθώ έστω και ηθικά για μια υποχρέωση απέναντι στον τόπο μου που θεωρώ αυτονόητη. Μισθοσυντήρητος είμαι. Και πέρα από μια μηδαμινή αποζημίωση που αναμένω για την απόλυσή μου, θα ιδιωτεύσω ως μηχανολόγος για να βγάλω τα προς το ζην της οικογένειάς μου. Δεν θα αποζητήσω ποτέ τιμές και προβολές. Δεν θέλω να με φωτογραφήσετε. Προτιμώ την ανωνυμία κι ο μόνος λόγος που δημοσιοποιώ την αντίδρασή μου για τη "δηλητηρίαση" της Αλυκής Λάρνακας, είναι μήπως βρεθούν συνειδητοποιημένοι κι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Για να προστατέψουμε από κοινού το φτωχό αλλά πολύτιμο περιβάλλον μας. Ας σταθούμε πρώτα στο επίμαχο και καθοριστικό, για τη διακοπή της εργασίας σας, περιστατικό. Τι ακριβώς έγινε; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά την εργοδότησή μου σε ανάλογη εργασία για το νέο αεροδρόμιο της Πάφου, εργοδοτήθηκα με συμβόλαιο αορίστου χρόνου, ως μηχανολόγος μηχανικός στο υπό κατασκευή αεροδρόμιο Λάρνακας. Δεν θα έλεγα ότι ήμουν ο μόνος συνειδητοποιημένος στον εργασιακό μου κύκλο, για την προστασία του περιβάλλοντος στην εργασία μου. Πολλοί συνάδελφοί μου είχαν αντιδράσει από τον περασμένο Γενάρη, παρατηρώντας ότι η εταιρεία απέφευγε να τοποθετηθεί στο θέμα διαχείρισης των επικίνδυνων υλικών και αποβλήτων. Φαίνεται όμως, πως μόνο εγώ τράβηξα αυτή την ιστορία ώς το τέλος.Τι κάνατε; Και ποιο ήταν το τίμημα των ενεργειών σας; Αντέδρασα μόλις αντιλήφθηκα πως δεν είχαν τηρηθεί οι σωστές διαδικασίες διαχείρισης του άκρως τοξικού αποβλήτου DYNACHEM PCT 930 M. Πρόκειται για ένα χημικό καθαριστικό το οποίο γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνο όταν πέσει στο νερό, συμπαρασύροντας μαζί του οξείδια και μέταλλα. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε πως αν διοχετευτεί αυτό το υγρό προς καθαρισμό ενός σωλήνα, καθετί που υπάρχει στο εσωτερικό του, όπως π.χ. σκουπίδια ή ένας ποντικός, θα βγουν στο άκρο του διαλυμένα. Κατανοείτε τι σημαίνει αυτό για τη διοχέτευση του τοξικού αποβλήτου στην ευαίσθητη λεκάνη της Αλυκής και την εξουδετέρωση του οξυγόνου που υπάρχει στο νερό. Δημιουργούμε μια νεκρή λίμνη. Όχι με την απόρριψη μηδαμινών ποσοτήτων; Συνολικά το υλικό των αποβλήτων που υπολογίζεται να διοχετεύτηκε παράνομα στην Αλυκή, πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ των 600 και 660 κυβικών μέτρων. Δράσατε τουλάχιστον έγκαιρα; Υπάρχει το αισιόδοξο, πέρα από την κινητοποίηση των αρμοδίων υπηρεσιών, πως η μόλυνση είναι περιορισμένων διαστάσεων; Όταν αντιλήφθηκα τις προθέσεις των εργοδοτών μου, στις 16 του περασμένου Απρίλη, τους απέστειλα ενδοϋπηρεσιακό έγγραφο με το οποίο εξηγούσα πως η τοξικότητα του υλικού επιβάλλει τη σωστή διαχείρισή του και με κανένα τρόπο την απόρριψή του στην Αλυκή, όπως είχα αντιληφθεί από το σύστημα των σωληνώσεων που είχαν στηθεί. Ο προϊστάμενός μου ειδοποίησε την εταιρεία κι όπως ακούστηκε λήφθηκε απόφαση να ακολουθηθεί η διαδικασία των αναλύσεων για την τοξικότητα των αποβλήτων, πριν γίνει οποιαδήποτε ενέργεια απόρριψής τους. Η αναμονή δεν έφερε αποτέλεσμα, μάλλον ήταν το πρόσχημα για να μας ρίξουν σκόνη στα μάτια. Αμέσως έσπευσα να ενημερώσω την Υπηρεσία Περιβάλλοντος, που οφείλω να ομολογήσω έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Λειτουργοί της μου εμπιστεύτηκαν τα προσωπικά τους κινητά για να τους ειδοποιήσω αν παράνομα άρχιζε η διαδικασία "ξεφορτώματος" των τοξικών αποβλήτων. Αν και επαγρυπνούσατε, και ειδοποιήσατε τους αρμοδίους, οι εταιρείες δεν έκαναν πίσω;Δυστυχώς αν και πληροφορήθηκαν οι άνθρωποι της εταιρείας και για την ενημέρωση της αρμόδιας Υπηρεσίας, τίποτε δεν τους σταμάτησε. Αμέσως μετά το Πάσχα, αρχίζει η διοχέτευση των τοξικών υλικών, μέσω των υδρορροών του αεροδρομίου που καταλήγουν στην Αλυκή. Τότε (22 Απριλίου) ενημερώνω την Επιτροπή Περιβάλλοντος και προφορικά και γραπτά με επείγουσα επιστολή μου. Δεν είχα οποιαδήποτε άλλη επιλογή για ν' αποτρέψω τη ζημιά, που ήδη σε πρώτο στάδιο είχε γίνει. Την επομένη έρχεται ομάδα λειτουργών της Υπηρεσίας Περιβάλλοντος για έρευνα και λήψη δειγμάτων. Οι άνθρωποι της εταιρείας τους καθυστερούν για 45 λεπτά στην Πύλη και απομακρύνουν στο μεσοδιάστημα τους αγωγούς. Τους διαβεβαιώνουν πως στην Αλυκή έπεσε μόνο καθαρό νερό και τους αποπροσανατολίζουν από το χώρο που έπεσαν τα απόβλητα.Οι λειτουργοί φεύγουν κι εγώ με τηλεφώνημά μου, τους ζητώ να επιστρέψουν και τους καθοδηγώ να λάβουν δείγματα από τη νότια πλευρά της Αλυκής, όπου κατέληξαν τα απόβλητα χημικά. Αυτά τα δείγματα μετά τις πρώτες αναλύσεις κατέδειξαν και την τοξικότητα των απορριφθέντων αποβλήτων. Σύντομα αναμένεται από το Κρατικό Χημείο κι η επιβεβαίωση μετά από δεύτερες αναλύσεις.ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ"Είσαι επικίνδυνος για την εταιρεία"-Πώς αντέδρασαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας μετά από αυτή την εξέλιξη; Δεν θα σας είπαν ευχαριστώ...Μετά κι απ' αυτή την πράξη με καλεί ο αρμόδιος του τμήματός μου κι αποσπώντας το κράνος μου, μου φωνάξει. "Φύγε, δεν κάνεις γι' αυτή τη δουλειά. Είσαι επικίνδυνος για την εταιρεία". Του απαντώ πως επαγγελματικό μου καθήκον είναι να λύνω κι όσα προβλήματα παρουσιάζονται στο χώρο της εργασίας μου κι όχι να τα κρύβω. Του ζητώ να μου επιστρέψει το κράνος και του υποδεικνύω πως αν εννοεί πως με απολύει, τότε θα πρέπει να μου το κοινοποιήσει με σημείωμα. Μετά το διήμερο των αργιών που μεσολάβησε ήρθε γραπτώς η απόλυσή μου. Και με ποιο σκεπτικό νομίζετε; Επειδή ως αρμόδιος δεν έλαβα τα αναγκαία μέτρα για τη σωστή διαχείριση του τοξικού υλικού!-Σας κατηγόρησαν κι από πάνω, αντί να αναλάβουν τις ευθύνες τους.Οι δικαιολογίες τους έχουν και συνέχεια. Στις 5 Μαΐου στέλνουν αναφορά στην Υπηρεσία Περιβάλλοντος, πως από μια αστοχία και συγκεκριμένα από τη διαρροή μιας βαλβίδας, λόγω υψηλής πίεσης, στις 23 Απριλίου διέφυγε ένα κυβικό μέτρο χημικά απόβλητα στην Αλυκή. Είναι τραγελαφικό, πώς είναι δυνατόν η Υπηρεσία Περιβάλλοντος να έλαβε την καταγγελία και να πήρε δείγματα στις 22 του Απρίλη και να της κοινοποιούν ότι η διαρροή συνέβη μια μέρα αργότερα; Κι έπειτα, γιατί τα τοξικά να καταλήξουν στην Αλυκή κι όχι στην έκταση του μηχανουργείου; Σε ποιο χώρο απόληξης ήταν στραμμένοι και κατευθυνόμενοι οι αγωγοί μεταφοράς των τοξικών αποβλήτων; Τουλάχιστον βρήκατε το δίκιο σας από τους αρμόδιους πολιτειακούς μας παράγοντες. Ακούσατε ένα ευχαριστώ;Σας επαναλαμβάνω Δεν έκανα οτιδήποτε γιατί ανέμενα ανταποδοτικά. Τα οποία και τώρα απορρίπτω. Έκανα ό,τι έκανα γιατί αγαπώ τη χώρα μου, τον τόπο μου και γιατί σέβομαι τη δουλειά μου. Τόλμησα σε ανύποπτο χρόνο κι όταν είχε εκδηλωθεί η αρχική αντίδραση για την "τύχη" των αποβλήτων να ρωτήσω έναν Γάλλο παράγοντα της εταιρείας: "Εσείς θα ρίχνατε ποτέ στη λίμνη σας αυτά τα υλικά;". Μήπως μας θεωρούν παρακατιανούς, τριτοκοσμικούς, για να ενεργούν με τον τρόπο που ενήργησαν; Έφθασα ακόμη να τους προτείνω το ακατανόητο και μπορούν να σας το επιβεβαιώσουν: "Πληρώνω εγώ τα βυτιοφόρα που θα μεταφέρουν τα χημικά απόβλητα. Βρείτε εσείς μόνο τους σωστούς καθαρούς τρόπους να τα διαχειριστείτε".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Κωδικός άρθρου: 874104
ΠΟΛΙΤΗΣ - 27/05/2009, Σελίδα: 24
Τετάρτη 22 Απριλίου 2009
Είμαστε ελέφαντες;
Σε ένα πάρκο στην Αφρική (Pilanesburg), παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση των θανάτων ρινοκέρων από επίθεση ελεφάντων. Λόγω του ότι οι ρινόκεροι είναι απειλούμενο είδος οι επιστήμονες έψαξαν ενδελεχώς το θέμα και κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: στον εν λόγω πάρκο παλαιότερα υπήρχε υπερπληθυσμός ελεφάντων και οι διαχειριστές του, για να περιορίσουν τον αριθμό τους, εξόντωσαν αριθμό ελεφάντων επιλέγοντας για διάφορους λόγους ενήλικα αρσενικά. Λόγω της απουσίας των ενηλίκων αρσενικών, οι νεότεροι "έφηβοι" ελέφαντες δεν είχαν οποιοδήποτε πειθαρχικό έλεγχο και παρεκτρέπονταν σε αντικοινωνικές, χουλιγκανικές συμπεριφορές όπως οι αναίτιες επιθέσεις κατά των ρινόκερων. Το εκπληκτικότερο είναι ότι όταν οι επιστήμονες μετέφεραν στη περιοχή ενήλικα αρσενικά από άλλες περιοχές οι θανάτοι ρινοκέρων από επίθεση ελεφάντων σταμάτησαν όταν τα ενήλικα επέβαλαν τη τάξη. (http://www.cbsnews.com/stories/2000/08/22/60II/main226894.shtml)
Εμάς ποιος θα μας βάλει σε τάξη;
Εμάς ποιος θα μας βάλει σε τάξη;
Δευτέρα 20 Απριλίου 2009
...Θάνατον Πατήσας...μόνο η βλακεία παραμένει αήττητη
Αυτο συμπέρανα τη νύχτα της Ανάστασης βλεποντας τη συμπεριφορά μικρών και μεγάλων, αλλά και ακούοντας τα δελτία ειδήσεων της Κυριακής.
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Έχουν και αλλού Μάτσα;
Όχι ακριβώς αλλά ενδιαφέρουσα ιστορία...
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/7967982.stm
The little white lie that grew
A POINT OF VIEW
Caught out in a fib to get out of a speeding ticket, do you put your hands up - or dig yourself deeper into a hole of your own making, asks Clive James.
It wasn't me at the wheel, honest
In a case which has deep resonance for Britain and the entire civilized world, the whole of Australia has been glued to the media in recent weeks, following the story of an eminent judge who has ruined his reputation because he tried to lie his way out of a speeding fine that would have cost him about £36.
At the age of 70, he is about to go to jail for a minimum of two years because he failed to cough up 36 quid at the right moment.
On the face of it, you can't call his disaster a tragedy. A tragedy, according to classical principles, is a fall from high degree because of some great flaw.
Marcus Einfeld, the judge in question, was certainly of high enough degree - none higher. Queens Counsel since 1977, Australian Living Treasure 1997, United Nations Peace Award 2002, the list goes on. He retired a few years ago but has continually been brought back to judge important cases about refugees because the Australian legal system can't do without his experience and prestige.
Einfeld, here protesting against mandatory detention, faces jail
Or anyway it couldn't. In 2006 a speed camera in Sydney caught his silver Lexus doing 6mph over the limit. At this point we have to forget about the dizzy speed of the car and try to slow down the thought processes going on in his head. There he is, at the top of his profession, with a national, indeed international, reputation for wisdom.
This is the man who was the founding president of Australia's Human Rights and Equal Opportunities Commission. In 1987 he headed the Commission's enquiry into the living conditions of aborigines in the border area of New South Wales and Queensland, and he wept openly at evidence that a young aboriginal boy who had been denied a proper rugby ball had played instead with an old shoe.
Those were famous tears, and there is every reason to think that they were sincerely felt.
As a judge of great matters of justice, Marcus Einfeld had deservedly been revered for many years. He had a right to think of himself as the very incarnation of the law. Now here he was, with a speeding ticket in his hand, facing a fine of a paltry £36 for having exceeded the speed limit by a lousy 6mph.
Right to drive
And right there, the fatal error begins to take form. It wasn't so much the £36 fine. He could afford that. It was that the penalty points would bring him closer to losing his licence. Somehow the top judge and national treasure didn't see himself in a position where he was not allowed to drive.
If he had said he lent the car to a secret agent whom he could not name without rendering him vulnerable to attack, Marcus Einfeld might still be enjoying his place at the top of the heap
Hear Radio 4's A Point of View
Unusual, that. Many 70-year-old men of his exalted rank are very content to be driven, rather than having to do the driving. They have a man with a cap to drive them, so they can say from the back seat: watch out for the speed cameras, Bruce.
Perhaps Marcus Einfeld is one of those strange men - there are thousands of them in every country and they are nearly always men - who need to have a driving licence just so that they can get points on it, who think that the whole purpose of driving is to drive as far over the limit as they can and still get away with it, and still keep going for as long as the licence lasts even if they don't get away with it.
But the judge was only 6mph over the limit, which scarcely made him a boy racer. He must have thought the prospect of getting yet more points on an already point-scarred licence was an awful lot of inconvenience for practically nothing, and he must also have thought - and here the other half of the fateful mental pattern comes into play - he must also have thought of how easy it would be to get out of it.
All he had to do was say that someone else was driving the silver Lexus that day. So he said he had lent the car to an American friend, Professor Theresa Brennan. Satisfied, the magistrate dismissed the case, and the judge walked free. In just such a way, King Oedipus believed himself to be in the clear when he left Corinth.
If he - I mean the judge, not King Oedipus - had said that he had lent the car to an Australian government secret agent whom he could not name without rendering him vulnerable to attack by terrorists, Marcus Einfeld might still be enjoying his place at the top of the heap, admired by all.
But Professor Theresa Brennan was an actual figure, who could be traced. When a newspaper did trace her, it turned out that she was no longer in existence. At the time of the speeding incident she had already been dead for three years.
The judge is a respected defender of the displaced and downtrodden
It was probably already too late for Marcus Einfeld to save his career. Yet he might conceivably have climbed relatively unbesmirched out of the hole he was occupying, and even drawn some sympathy for the depth to which he had dug himself in by telling one of those little fibs that almost everyone tells over small matters.
But like President Nixon in the Watergate scandal, the judge, although trying to cover up an infinitely smaller crime - dodging a £36 fine instead of okaying acts of black-bag espionage against a rival party in clear defiance of the Constitution of the United States - the judge chose to go on digging himself further towards the centre of the earth.
He said he didn't mean that Theresa Brennan. He meant another Theresa Brennan. A Greek chorus at this point might have said that the judge was anything but a natural liar, because he lied so very badly, just like most of us.
We were left with the thought picture of a man of true stature with his life in ruins
Further proofs of his amateur status followed in quick succession.
Finally, in a skein of inventions that we needn't bother to unravel, he managed to implicate his own mother, aged 94, when he claimed to have been using her Toyota Corolla that day, so he couldn't have been at the wheel of his silver Lexus.
Alas, there was security camera footage to prove that his mother's Toyota Corolla had not emerged from the garage of her apartment block between daylight and dusk. We were left with the thought picture of a team of trained investigators examining a whole day's worth of CCTV footage to establish that a Toyota Corolla had remained stationary throughout. With that thought picture, and with the thought picture of a man of true stature with his life in ruins.
Truth and nothing but
Did any of this really matter? Well, obviously the original offence didn't matter much. At 6mph over the limit, the judge wasn't going to hurt anyone.
Six mph he won't ever forget
And the first lie shouldn't have mattered much either. People really do lie all the time. Often they lie to protect themselves, sometimes they lie to protect their loved ones, and there is even such a thing as a saving lie, a lie that wards off the dreadful consequences of the truth.
Ibsen wrote a play about that, called The Wild Duck. None of this means that lying is a virtue. Almost always, it's a vice to be avoided. But it's a universal vice, and its prevalence is the very reason why any properly functioning legal system has a harsh law against perjury, because a court is where the lies have to stop, or there can be no justice.
And what the judge did was knowingly to put himself on the road to perjury. He was on the road at only 6mph over the limit and he could have stopped himself by coughing up 36 quid, but there was an inner momentum.
Just why that should have been so is a question he'll be occupying himself with for the next two years at least. Everyone else will be thinking about it too, but his will be easily the finest mind concerned with the subject. He doesn't need me or anyone else to tell him that a judge who commits perjury, over no matter how trivial a matter, has sinned against the spirit of his profession.
That's why his case really is a tragedy, and not just a farce. It's a tragedy because he not only fell from high degree, there really was a tragic flaw: a capacity to forget, at the critical moment, the central ethical precept of the calling to which he had given his life.
Suddenly, belatedly, and for almost no reason, he put himself in the position of a doctor who is arraigned for selling body parts, and, because he was selling only fingernails, defends himself by saying it hadn't been him that sold the fingernails, it was Professor Theresa Brennan, or another Theresa Brennan, or his mother at the wheel of a Toyota Corolla. The doctor wasn't supposed to be selling anything, so he should have owned up.
The tragic climax came when the distinguished Judge Marcus Einfeld found himself on the telephone to his mother
But the judge doesn't need to hear that from me, or from any other of the thousands of Australian experts - editorial writers, television commentators and philosophers of all descriptions - who are now picking this matter over.
The judge is already hearing about it from himself. He's hearing about the fatal road that led from the speed camera to the truly tragic climax, which wasn't the moment when one of his fellow judges had to send him down for three years, two of them without parole.
The tragic climax came when the distinguished Judge Marcus Einfeld found himself on the telephone to his mother saying: "Mum, remember how you lent me your Toyota that day?" and she said "Marcus, what have you got yourself into?"
And suddenly he was a little boy again, as all men are when the truth they must face is about a mess of their own making.
Here is a selection of your comments.
A modern day Aesops fable, a chicken licken tale of epic proportions. An appalling judgement of error from someone well educated at the top of his profession, does it undermine his life's work, personally I think it does. Rob Mck, Manchester UK
'At 6mph over the limit, the judge wasn't going to hurt anyone.' Not so, a 6mph difference in speed can easily be the difference between killing a pedestrian and them surviving. Gareth, Sheffield
Been there-done that. Is there an invisible demon that runs around gleefully handing out the shovel? The same demon that eggs us on and on even when we know from the very start that all is lost. Takes us past the point when that small boy deep inside every man begs, we shovel away…deeper and deeper we go until the bed-rock of truth brings us to a halt. Sometimes even then I've been known to clang away at the rock in futile hope of escape. It is a tragedy; but I do draw a nugget of comfort from the fact that in one small way I am the same as those whose minds normally function on a plane many miles above mine. In the case of shovels are all men truly equal? Bob Colwell, Rhos on Sea, Conwy
I try to avoid lying, all the more so as I get older. I'm useless at it and the lies (even the white ones) usually eventually turn around and bite me on the bum. How many sleepless nights did the judge have as things began to unravel? How many times will he say to himself "If only"? The greatest irony is that his punishment doesn't always fit the crime. Well at least he can console himself that he is no different from the rest of us. We've all been there. We Are All The Same, Manchester
I find it really hard to believe the outcome of what was a relatively minor error on behalf of the judge. The whole process was a waste of public time and money. The case should have been dismissed right out at the beginning. A rap on the knuckles might have done the trick. A case of disproportion if ever I heard one. Jennifer South, Rotherham, England
I feel very sorry for the man and find the punishment very harsh. On the other hand, this verdict highlights the honesty of the Australian justice system. I cannot think of any other country where this may have happened. Bravo Australia. Was I a judge, however, I should have been tempted to give a suspended sentence in view of his formidably constructive past and the laughably small speeding excess. Jean-Francois, Hafnarfjordur Iceland
Such a fine example of one of those who presume to lord over us and tell us all what to do and how to live our lives, yet somehow imagining that they don't have to comply with the same rules. One thinks of MPs and their expenses, bankers and the old socialist eastern bloc heads of state and high government officials with their dachas in the forest. And this is especially significant coming from someone whose moral fibre was supposed to be unquestionable.
Lets face it though - he was hung by the surveillance society - speed cameras and fixed community cameras pointing somewhere near his mothers house. The ability to hide anything from the authorities (including normal everyday activities) is much diminished these days. And even if you're not hiding anything - they still have you in their sights. Paul Charleton, Beds, UK
http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/magazine/7967982.stm
The little white lie that grew
A POINT OF VIEW
Caught out in a fib to get out of a speeding ticket, do you put your hands up - or dig yourself deeper into a hole of your own making, asks Clive James.
It wasn't me at the wheel, honest
In a case which has deep resonance for Britain and the entire civilized world, the whole of Australia has been glued to the media in recent weeks, following the story of an eminent judge who has ruined his reputation because he tried to lie his way out of a speeding fine that would have cost him about £36.
At the age of 70, he is about to go to jail for a minimum of two years because he failed to cough up 36 quid at the right moment.
On the face of it, you can't call his disaster a tragedy. A tragedy, according to classical principles, is a fall from high degree because of some great flaw.
Marcus Einfeld, the judge in question, was certainly of high enough degree - none higher. Queens Counsel since 1977, Australian Living Treasure 1997, United Nations Peace Award 2002, the list goes on. He retired a few years ago but has continually been brought back to judge important cases about refugees because the Australian legal system can't do without his experience and prestige.
Einfeld, here protesting against mandatory detention, faces jail
Or anyway it couldn't. In 2006 a speed camera in Sydney caught his silver Lexus doing 6mph over the limit. At this point we have to forget about the dizzy speed of the car and try to slow down the thought processes going on in his head. There he is, at the top of his profession, with a national, indeed international, reputation for wisdom.
This is the man who was the founding president of Australia's Human Rights and Equal Opportunities Commission. In 1987 he headed the Commission's enquiry into the living conditions of aborigines in the border area of New South Wales and Queensland, and he wept openly at evidence that a young aboriginal boy who had been denied a proper rugby ball had played instead with an old shoe.
Those were famous tears, and there is every reason to think that they were sincerely felt.
As a judge of great matters of justice, Marcus Einfeld had deservedly been revered for many years. He had a right to think of himself as the very incarnation of the law. Now here he was, with a speeding ticket in his hand, facing a fine of a paltry £36 for having exceeded the speed limit by a lousy 6mph.
Right to drive
And right there, the fatal error begins to take form. It wasn't so much the £36 fine. He could afford that. It was that the penalty points would bring him closer to losing his licence. Somehow the top judge and national treasure didn't see himself in a position where he was not allowed to drive.
If he had said he lent the car to a secret agent whom he could not name without rendering him vulnerable to attack, Marcus Einfeld might still be enjoying his place at the top of the heap
Hear Radio 4's A Point of View
Unusual, that. Many 70-year-old men of his exalted rank are very content to be driven, rather than having to do the driving. They have a man with a cap to drive them, so they can say from the back seat: watch out for the speed cameras, Bruce.
Perhaps Marcus Einfeld is one of those strange men - there are thousands of them in every country and they are nearly always men - who need to have a driving licence just so that they can get points on it, who think that the whole purpose of driving is to drive as far over the limit as they can and still get away with it, and still keep going for as long as the licence lasts even if they don't get away with it.
But the judge was only 6mph over the limit, which scarcely made him a boy racer. He must have thought the prospect of getting yet more points on an already point-scarred licence was an awful lot of inconvenience for practically nothing, and he must also have thought - and here the other half of the fateful mental pattern comes into play - he must also have thought of how easy it would be to get out of it.
All he had to do was say that someone else was driving the silver Lexus that day. So he said he had lent the car to an American friend, Professor Theresa Brennan. Satisfied, the magistrate dismissed the case, and the judge walked free. In just such a way, King Oedipus believed himself to be in the clear when he left Corinth.
If he - I mean the judge, not King Oedipus - had said that he had lent the car to an Australian government secret agent whom he could not name without rendering him vulnerable to attack by terrorists, Marcus Einfeld might still be enjoying his place at the top of the heap, admired by all.
But Professor Theresa Brennan was an actual figure, who could be traced. When a newspaper did trace her, it turned out that she was no longer in existence. At the time of the speeding incident she had already been dead for three years.
The judge is a respected defender of the displaced and downtrodden
It was probably already too late for Marcus Einfeld to save his career. Yet he might conceivably have climbed relatively unbesmirched out of the hole he was occupying, and even drawn some sympathy for the depth to which he had dug himself in by telling one of those little fibs that almost everyone tells over small matters.
But like President Nixon in the Watergate scandal, the judge, although trying to cover up an infinitely smaller crime - dodging a £36 fine instead of okaying acts of black-bag espionage against a rival party in clear defiance of the Constitution of the United States - the judge chose to go on digging himself further towards the centre of the earth.
He said he didn't mean that Theresa Brennan. He meant another Theresa Brennan. A Greek chorus at this point might have said that the judge was anything but a natural liar, because he lied so very badly, just like most of us.
We were left with the thought picture of a man of true stature with his life in ruins
Further proofs of his amateur status followed in quick succession.
Finally, in a skein of inventions that we needn't bother to unravel, he managed to implicate his own mother, aged 94, when he claimed to have been using her Toyota Corolla that day, so he couldn't have been at the wheel of his silver Lexus.
Alas, there was security camera footage to prove that his mother's Toyota Corolla had not emerged from the garage of her apartment block between daylight and dusk. We were left with the thought picture of a team of trained investigators examining a whole day's worth of CCTV footage to establish that a Toyota Corolla had remained stationary throughout. With that thought picture, and with the thought picture of a man of true stature with his life in ruins.
Truth and nothing but
Did any of this really matter? Well, obviously the original offence didn't matter much. At 6mph over the limit, the judge wasn't going to hurt anyone.
Six mph he won't ever forget
And the first lie shouldn't have mattered much either. People really do lie all the time. Often they lie to protect themselves, sometimes they lie to protect their loved ones, and there is even such a thing as a saving lie, a lie that wards off the dreadful consequences of the truth.
Ibsen wrote a play about that, called The Wild Duck. None of this means that lying is a virtue. Almost always, it's a vice to be avoided. But it's a universal vice, and its prevalence is the very reason why any properly functioning legal system has a harsh law against perjury, because a court is where the lies have to stop, or there can be no justice.
And what the judge did was knowingly to put himself on the road to perjury. He was on the road at only 6mph over the limit and he could have stopped himself by coughing up 36 quid, but there was an inner momentum.
Just why that should have been so is a question he'll be occupying himself with for the next two years at least. Everyone else will be thinking about it too, but his will be easily the finest mind concerned with the subject. He doesn't need me or anyone else to tell him that a judge who commits perjury, over no matter how trivial a matter, has sinned against the spirit of his profession.
That's why his case really is a tragedy, and not just a farce. It's a tragedy because he not only fell from high degree, there really was a tragic flaw: a capacity to forget, at the critical moment, the central ethical precept of the calling to which he had given his life.
Suddenly, belatedly, and for almost no reason, he put himself in the position of a doctor who is arraigned for selling body parts, and, because he was selling only fingernails, defends himself by saying it hadn't been him that sold the fingernails, it was Professor Theresa Brennan, or another Theresa Brennan, or his mother at the wheel of a Toyota Corolla. The doctor wasn't supposed to be selling anything, so he should have owned up.
The tragic climax came when the distinguished Judge Marcus Einfeld found himself on the telephone to his mother
But the judge doesn't need to hear that from me, or from any other of the thousands of Australian experts - editorial writers, television commentators and philosophers of all descriptions - who are now picking this matter over.
The judge is already hearing about it from himself. He's hearing about the fatal road that led from the speed camera to the truly tragic climax, which wasn't the moment when one of his fellow judges had to send him down for three years, two of them without parole.
The tragic climax came when the distinguished Judge Marcus Einfeld found himself on the telephone to his mother saying: "Mum, remember how you lent me your Toyota that day?" and she said "Marcus, what have you got yourself into?"
And suddenly he was a little boy again, as all men are when the truth they must face is about a mess of their own making.
Here is a selection of your comments.
A modern day Aesops fable, a chicken licken tale of epic proportions. An appalling judgement of error from someone well educated at the top of his profession, does it undermine his life's work, personally I think it does. Rob Mck, Manchester UK
'At 6mph over the limit, the judge wasn't going to hurt anyone.' Not so, a 6mph difference in speed can easily be the difference between killing a pedestrian and them surviving. Gareth, Sheffield
Been there-done that. Is there an invisible demon that runs around gleefully handing out the shovel? The same demon that eggs us on and on even when we know from the very start that all is lost. Takes us past the point when that small boy deep inside every man begs, we shovel away…deeper and deeper we go until the bed-rock of truth brings us to a halt. Sometimes even then I've been known to clang away at the rock in futile hope of escape. It is a tragedy; but I do draw a nugget of comfort from the fact that in one small way I am the same as those whose minds normally function on a plane many miles above mine. In the case of shovels are all men truly equal? Bob Colwell, Rhos on Sea, Conwy
I try to avoid lying, all the more so as I get older. I'm useless at it and the lies (even the white ones) usually eventually turn around and bite me on the bum. How many sleepless nights did the judge have as things began to unravel? How many times will he say to himself "If only"? The greatest irony is that his punishment doesn't always fit the crime. Well at least he can console himself that he is no different from the rest of us. We've all been there. We Are All The Same, Manchester
I find it really hard to believe the outcome of what was a relatively minor error on behalf of the judge. The whole process was a waste of public time and money. The case should have been dismissed right out at the beginning. A rap on the knuckles might have done the trick. A case of disproportion if ever I heard one. Jennifer South, Rotherham, England
I feel very sorry for the man and find the punishment very harsh. On the other hand, this verdict highlights the honesty of the Australian justice system. I cannot think of any other country where this may have happened. Bravo Australia. Was I a judge, however, I should have been tempted to give a suspended sentence in view of his formidably constructive past and the laughably small speeding excess. Jean-Francois, Hafnarfjordur Iceland
Such a fine example of one of those who presume to lord over us and tell us all what to do and how to live our lives, yet somehow imagining that they don't have to comply with the same rules. One thinks of MPs and their expenses, bankers and the old socialist eastern bloc heads of state and high government officials with their dachas in the forest. And this is especially significant coming from someone whose moral fibre was supposed to be unquestionable.
Lets face it though - he was hung by the surveillance society - speed cameras and fixed community cameras pointing somewhere near his mothers house. The ability to hide anything from the authorities (including normal everyday activities) is much diminished these days. And even if you're not hiding anything - they still have you in their sights. Paul Charleton, Beds, UK
Κυριακή 22 Μαρτίου 2009
Απαράδεκτη και λάθος απόφαση.
Πιστεύω (και ξέρω ότι αποτελώ μειονότητα) ότι οι αστυνομικοί πρέπει να κρίνονται με τη μεγαλύτερη δυνατή επιείκια γιατί είναι η άμυνα μας ενάντια στους "κακούς". Οταν είχα ακούσει ότι θα βγεί η απόφαση για τους 10, άρχισα να δουλεύω στο μυαλό μου επιχειρήματα για να δικαιολογήσω τις χαμηλες ποινές που ανέμενα.
Η αθώωση και των 10 όμως είναι απαράδεκτη και λάθος απόφαση.
Η αθώωση και των 10 όμως είναι απαράδεκτη και λάθος απόφαση.
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009
Ο Κάρογιαν είναι Έλληνας;
"....Στον επικήδειο λόγο του, ο πρόεδρος της Βουλής και πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, τόνισε ότι στην παρούσα φάση η τουρκική πλευρά έχει αποθρασυνθεί και προβάλλει πλέον απροκάλυπτα και κατά συρροή θέσεις χειρότερες από εκείνες που προέβαλλε πριν το 2004. Προφανώς, συνέχισε, η τουρκική πλευρά δοκιμάζει τις αντοχές και τις αντιστάσεις μας. Επιδιώκει να διαμορφώσει συνθήκες και ψυχολογία απομόνωσης του λαού μας, είπε. "Εμείς απαντούμε: Ούτε αποδεχόμαστε, ούτε δικαιούμαστε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων στην Κύπρο. Ουδέποτε θα αποδεχθούμε λύση που θα καταστήσει αβέβαιο και ανασφαλές το μέλλον μας στη γη των προγόνων μας...."
Κωδικός άρθρου: 853739
ΠΟΛΙΤΗΣ - 16/02/2009, Σελίδα: 6
Κωδικός άρθρου: 853739
ΠΟΛΙΤΗΣ - 16/02/2009, Σελίδα: 6
Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009
Ιστορία μου, αμαρτία μου...
ΑΚΕΛ - ΈνωσηΤο 1964, πέντε χρόνια μετά τη λήξη του ενωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, και καθ’ ον χρόνο βασίλευε η Ανεξαρτησία, όσο και αν σας φαίνεται παράδοξο, το ΑΚΕΛ διαδήλωνε εναντίον μεν του ΝΑΤΟ, αλλά υπέρ της Ένωσης με τη Νατοϊκή Ελλάδα. Διαδήλωναν μαζί οι Ακελιστές και οι πιστολάδες. (Αλήθεια 06/02/2009)
Η ασυναρτησία στη ζωή μας
Γιατί δεν καταλήξαμε στην Ένωση χωρίς ΝΑΤΟ, αλλά στη διχοτόμηση
Τους «ενθουσιώδεις συναγωνιστές κατά των βρετανικών βάσεων», μας θυμίζει στο χθεσινό άρθρο του στη «Σημερινή» ο Λάζαρος Μαύρος και τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνει να ασχοληθώ με μια φωτογραφία (τη δημοσιεύω στην πλαϊνή στήλη) που όταν την πρωτοείδα είχαν σηκωθεί οι τρίχες της κεφαλής μου. Η φωτογραφία δίνει κατά τη γνώμη μου μια πειστική εξήγηση για τους λόγους που η Κύπρος έφτασε εδώ που έφτασε. Γράφει ο κ. Μαύρος στο άρθρο του: «Ενθουσιώδεις συναγωνιστές και κατά των βρετανικών βάσεων υπήρξαν τον Οκτώβριο του 1964, ο αείμνηστος Εζεκίας Παπαϊωάννου, με τον αείμνηστο Νίκο Σαμψών. Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ ο πρώτος, διευθυντής της εφημερίδας «ΜΑΧΗ» ο δεύτερος. Που είχε κιόλας χαρακτηρισθεί (στη «Χαραυγή») και ως σωτήρας της Ομορφίτας, για τη συμμετοχή του λόχου του, των «πρασινοσκούφηδων», στην απόκρουση της Τουρκανταρσίας τον Δεκέμβριο 1963. Εκατόν χιλιάδες λαού συμμετείχαν την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 1964 στη μεγαλειώδη, όπως χαρακτηρίστηκε, διαδήλωση κατά των βάσεων στο Ακρωτήρι. Ανάμεσα στους διοργανωτές, το ΑΚΕΛ και ο Ν. Σαμψών. Τον οποίο, μάλιστα, η «Χαραυγή» προέβαλλε στις προετοιμασίες της μεγάλης εκείνης πορείας που είχαν γίνει τις προηγούμενες μέρες. Κεντρικό σύνθημα σε μεγάλο πανό κι η απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ του Αυγούστου 1964: «ΝΑΤΟ ΟΧΙ - ΕΝΩΣΙΣ ΝΑΙ». Παρών και ο βουλευτής της ΕΔΑ Μίκης Θεοδωράκης. Συνέντευξη του οποίου προέβαλε από την 1η της σελίδα η «ΜΑΧΗ» του Σαμψών, 29 Σεπτεμβρίου 1964, στον τότε συντάκτη της Άνθο Λυκαύγη. Ομιλητές στην εκδήλωση κατά των βάσεων και οι Βάσος Λυσσαρίδης, Νίκος Σαμψών και Ουρανία Κοκκίνου».«Του Σαμψών ο λόχος των ενόπλων «πρασινοσκούφηδων», με επικεφαλής τον ίδιο, είχε πάρει μέρος μαζί με τις άλλες δυνάμεις του νόμου, στην 1η στρατιωτική παρέλαση (τρεις μήνες πριν ιδρυθεί η ΕΦ) την 1η Απριλίου 1964 στη Λευκωσία. Την επαύριον, Πέμπτη 2.1.64, με 9στηλους τίτλους, η «Χαραυγή» εκθείαζε: «Χθεσινές μεγαλειώδεις παρελάσεις των Υπερασπιστών της Πατρίδας». Και δημοσίευε αγωνιστικές δηλώσεις του υπουργού Πολύκαρπου Γιωρκάτζη».Δεν χρειάζεται καν σχόλιο. Η πολυπόθητη ενότητα στην κορύφωσή της. Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, Εζεκίας Παπαϊωάννου, Νίκος Σαμψών, Μίκης Θεοδωράκης, Άνθος Λυκαύγης, Βάσος Λυσσαρίδης, Ουρανία Κοκκίνου. Σε ένα κοινό σκοπό που καταγράφεται στο εύγλωττο πανό του ΠΓ του ΑΚΕΛ: «ΝΑΤΟ ΟΧΙ - ΕΝΩΣΙΣ ΝΑΙ». Πώς ήταν δυνατόν η Κύπρος να ενωθεί με τη Νατοϊκή Ελλάδα, αλλά να μην είναι στο ΝΑΤΟ, μόνο μια ηγεσία στην Κύπρο μπορούσε να εξηγήσει. Ίσως και οι Ακελίστες διαδηλωτές με τα σήματα του αφοπλισμού που διεκδικούσαν Ένωση και όχι ΝΑΤΟ με τους ένοπλους που διαδήλωναν δίπλα τους. Σαράντα πέντε χρόνια μετά, μπορούμε όμως να εξηγήσουμε γιατί δεν καταλήξαμε στην Ένωση χωρίς ΝΑΤΟ, αλλά στη διχοτόμηση και στη διατήρηση των βρετανικών βάσεων.
ΠΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Αλήθεια 06/02/09)
ΠΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Αλήθεια 06/02/09)
Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009
Αλήθειες και ψέματα για τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 - 1964
Το πιο κάτω άρθρο του Μ Δρουσιότη, αντίγραψα το δαμε για εύκολή αναφόρα γιατί νομίζω είναι ένα κομμάτι της ιστορίας μας που δεν είναι εύκολα διαθέσιμο για μελέτη. Θεωρώ το καλά στοιχειοθετημένο και άρα κοντα στη πραγματικότητα. Αν κανένας περαστικός έχει στοιχεία που να διαψεύδουν τον ΜΚ, η απάντηση της ΟΕΛΜΕΚ ας με ενημερώσει.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αλήθειες και ψέματα για τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 - 1964
Ανεξεταστέα στην Ιστορία η ΟΕΛΜΕΚ
Η αναφορά του υπουργού Παιδείας Αντρέα Δημητρίου, σε εγκύκλιό του προς τα σχολεία με αφορμή την ονομαστική εορτή του Μακαρίου, ότι τις διακοινοτικές συγκρούσεις στην Κύπρο "προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις", προκάλεσε άλλο ένα γύρο αντιπαραθέσεων για την ιστορία και τη διδασκαλία της. Από όλες τις αντιδράσεις, η πιο ενδιαφέρουσα είναι εκείνη της οργάνωσης των καθηγητών, ΟΕΛΜΕΚ, η οποία εξέδωσε δική της εγκύκλιο και την έστειλε στα σχολεία, για να αποκαταστήσει, όπως δήλωσε η πρόεδρος της Ελένη Σεμελίδου, την "ιστορική αλήθεια".
Σύμφωνα με την ΟΕΛΜΕΚ τα γεγονότα του 1963-64 εξελίχθηκαν ως ακολούθως:
1. Η Τουρκία "εξόπλισε την εξτρεμιστική οργάνωση των Τ/Κ, ΤΜΤ, η οποία έθεσε κάτω από τον πλήρη έλεγχό της την τ/κ κοινότητα".
2. Στις 20/12/1963 οι Τουρκοκύπριοι "επιχείρησαν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για τη μεθόδευση της διχοτόμησης".
3. Με "παρέμβαση του ΟΗΕ τερματίστηκαν οι διακοινοτικές συγκρούσεις μεταξύ των νόμιμων αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΤΜΤ".
4. Οι συγκρούσεις "οδήγησαν στην αποχώρηση των Τ/Κ από όλα τα όργανα και τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αυτοεγκλωβισμό των Τ/Κ σε θύλακες".
Η ΟΕΛΜΕΚ επιρρίπτει το 100% της ευθύνης για ό,τι έχει συμβεί στην Κύπρο, από το 1960 μέχρι το 1964, στην άλλη πλευρά. Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων ήταν, κατά την ΟΕΛΜΕΚ, το απόλυτο θύμα της δολιότητας των Τούρκων και των ξένων δυνάμεων. Πόσο αληθινή είναι όμως η "ιστορική αλήθεια" της ΟΕΛΜΕΚ; Ας εξετάσουμε έναν προς έναν τους τέσσερις σταθμούς που περιγράφει η οργάνωση των καθηγητών, για να δούμε πόσο ταιριάζουν με τα πραγματικά γεγονότα:1. Οι παρακρατικές οργανώσειςΕίναι, πράγματι, γεγονός ότι η Τουρκία εξόπλισε την ΤΜΤ και συνέχιζε να το κάνει και μετά την υπογραφή των συμφωνιών, το 1959. Η ύπαρξη της ΤΜΤ και ο εξοπλισμός των Τουρκοκυπρίων είναι μόνο η μισή αλήθεια της ιστορίας. Σύμφωνα με την άλλη μισή που αποσιωπάται οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές ίδρυσαν όχι μία, αλλά 15 τουλάχιστον οργανώσεις. (Η λίστα με όλα τα ονόματα σε διπλανή στήλη).Μερικές από τις οργανώσεις αυτές ήταν ολιγομελείς, άλλες αποδείχθηκαν φαιδρές και ορισμένες δραστηριοποιήθηκαν μόνο με τη ρήξη φυλλαδίων. Όμως, τουλάχιστον έξι από αυτές ανέπτυξαν πολύ σοβαρή τρομοκρατική δράση, περιλαμβανομένων φόνων και εκβιασμών, αρχικά εναντίον των Ελληνοκυπρίων και το 1963 -64 εναντίον Τουρκοκυπρίων.
Όλες ανεξαίρετα οι οργανώσεις διακήρυξαν σαν σκοπό τους τον αγώνα για την Ένωση. ΚΑΜΙΑ από τις οργανώσεις αυτές δε διακήρυξε πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία (Κ.Δ.), την οποία αναγνώριζαν μόνο σαν σταθμό προς την Ένωση. Αυτή ήταν και η θέση του Μακαρίου. "Ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνίαι θα απετέλουν μόνιμον καθεστώς", ανέφερε σε γράμμα του προς τον Γ. Παπανδρέου (1/3/1964).Όπλα στην Κύπρο έστειλε την ίδια περίοδο και το ελληνικό βαθύ κράτος, που είχε για ηγέτες του τους μετέπειτα δικτάτορες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Δημήτριο Ιωαννίδη. Ο Παπαδόπουλος επισκέφθηκε μυστικά την Κύπρο τουλάχιστον δύο φορές με σκοπό την ίδρυση και τον εξοπλισμό παράνομων οργανώσεων. Ο Παπαδόπουλος συμφώνησε με τον Γιωρκάτζη να εξοπλίσει την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων (Γνωστή σαν Οργάνωση ή Ακρίτας), εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης. Κατά τη μυστική αποστολή του στην Κύπρο ο Παπαδόπουλος είχε επαφές και με τον Βάσο Λυσσαρίδη, ο οποίος υπήρξε αρχηγός ενόπλων ομάδων το 1963. Ο Δ. Ιωαννίδης, ο οποίος υπηρετούσε τότε στην ΕΛΔΥΚ, ήταν ο στρατιωτικός καθοδηγητής της Οργάνωσης, ενώ εξόπλισε και τους λόχους του Ν. Σαμψών, οι οποίοι έδρασαν ανεξάρτητα από την Οργάνωση.Όλα αυτά είναι πια επιστημονικά τεκμηριωμένα, ενώ τα παραδέχθηκε ο Μακάριος στην επιστολή του προς τον Γ. Παπανδρέου: "Διαθέτομεν μίαν δυναμικήν Οργάνωσιν, την οποίας τα εκπαιδευθέντα μέλη ανέρχονται εις πέραν των 5.000 άνδρες". Στην ίδια επιστολή γράφει πως χρησιμοποιήθηκε η πείρα των Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ (με πρώτο και καλύτερο το Δ. Ιωαννίδη), καθώς και στον "εφοδιασμό δι' υλικού εξ Ελλάδος" (με συντονιστή τον Γ. Παπαδόπουλο).
2. Ποιος ξεκίνησεΗ ΟΕΛΜΕΚ αναφέρει ότι στις 20 Δεκεμβρίου οι Τούρκοι επιχείρησαν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για να επιφέρουν τη διχοτόμηση. Τέτοια πληροφορία πρώτη φορά δημοσιεύεται. Η 20ή Δεκεμβρίου 1963 ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες της εποχής!
Οι συγκρούσεις ξέσπασαν στις 23 Δεκεμβρίου, αφού προηγήθηκε ένα περιστατικό τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου. Η ΤΜΤ δεν ανέλαβε πρωτοβουλία για να προκαλέσει τη σύγκρουση, όχι επειδή δεν το επιδίωκε, αλλά διότι οι Τούρκοι εκτιμούσαν πως οι Ελληνοκύπριοι ήταν τόσο επιπόλαιοι που θα τα έκαναν όλα γι' αυτούς. (Υπάρχει πληθώρα αναφορών σε πρωτογενείς πηγές).
Για την ακρίβεια κανένας δεν ανέλαβε στρατιωτική πρωτοβουλία το 1963. Όλα ξεκίνησαν από ένα τυχαίο περιστατικό και ξέφυγε από τον έλεγχο, λόγω του φορτισμένου πολιτικού κλίματος. Η αλήθεια είναι ότι ο Μακάριος δεν πίστεψε στην ανεξαρτησία και είχε πρόθεση να καταργήσει την Κ. Δ. πριν ριζώσει το ανεξάρτητο κράτος και να καταστεί η Ένωση ανέφικτη. "Σκοπός μας, κύριε Πρόεδρε, είναι η κατάργησις των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου", έγραφε με πλήρη ειλικρίνεια ο Μακάριος στον Γ. Παπανδρέου.
Η καταγγελία των Συμφωνιών, δηλαδή η διάλυση της Κ. Δ., συζητείτο πριν καν ανακηρυχθεί το κυπριακό κράτος. Όπως πληροφορούμαστε από σημείωμα της ελληνικής ΚΥΠ που ήταν παρούσα στην Κύπρο πριν από την ανακήρυξη της Δημοκρατίας (όπως βεβαίως και η ΜΙΤ), στις 26 Μαΐου του '60 ο Μακάριος μάζεψε τους τομεάρχες και αποπειράθηκε να επανιδρύσει την ΕΟΚΑ, με σκοπό να καταγγείλει τις συμφωνίες πριν την επίσημη ανακήρυξη της Κ.Δ.. Τελικά, δεν το αποτόλμησε φοβούμενος τις επιπτώσεις. Όμως ουδέποτε το έβγαλε αυτό από το μυαλό του. "Είναι ο υπογράψας τας Συμφωνίας αυτάς (...) ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνία θα αποτέλουν μόνιμον καθεστώς", έγραφε ο Μακάριος. Οι Τούρκοι ανίχνευσαν τις προθέσεις του, εξοπλίστηκαν, σχεδίασαν τη στρατηγική τους για τη διχοτόμηση, τον προβοκάραν όσο μπορούσαν και τον περίμεναν να κάνει εκείνος το λάθος βήμα.
Ο Μακάριος πρότεινε το 1963 την τροποποίηση του Συντάγματος με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν λειτουργικό. Παρά τα προβλήματα που όντως υπήρχαν, η μη λειτουργικότητα ήταν το πρόσχημα για να καταργήσει τις Συμφωνίες, να διαλύσει την Κ.Δ. και να επιφέρει την Ένωση. Χάραξε στρατηγική και έκανε συμμαχίες με τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία του ελληνικού στρατού, εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης.Στο περιβόητο σχέδιο Ακρίτας που περιγράφει τη στρατηγική κατάργησης των συμφωνιών, υπάρχει και η εξής περικοπή:
"Εν περιπτώσει γενικωτέρας και γενικεύσεως της συγκρούσεως πρέπει να είμεθα έτοιμοι να προχωρήσωμεν αμέσως εις τας ενεργείας από α - δ περιλαμβανομένης και της αμέσου κηρύξεως της Ενώσεως".Οι ενέργειες α-δ είναι τα τέσσερα στάδια ενός σχεδίου που επινόησε ο Μακάριος για να καταργήσει το Σύνταγμα. Το σχέδιο αυτό που φέρει τον τίτλο "Σχέδιο Μακαρίου" το περιέγραψε σε ένα "Άκρως Απόρρητο" έγγραφό του, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας, Ι. Πιπιλής (δες φωτοτυπία):
"α. 1ον Στάδιον: Προσβολή των αρνητικών Σημείων του Συντ/τος.β. 2ον Στάδιον: Καταγγελία της Συνθήκης εγγυήσεως.γ. 3ον Στάδιον: Αυτοδιάθεσιςδ. 4ον Στάδιον: Υποβολή αιτήσεως προς την Ελλην. Κυβέρνησιν εάν δέχεται την ΚΥΠΡOΝ να ενωθή μετά του λοιπού Ελληνικού Κορμού".
Το έγγραφο Πιπιλή έχει ημερομηνία 6 Δεκεμβρίου, όμως το "σχέδιο Μακαρίου" είχε προηγηθεί πολλών μηνών των συγκρούσεων. Άρχισε να εφαρμόζεται από τις 30 Νοεμβρίου, όταν υπέβαλε τις εισηγήσεις για δήθεν τροποποίηση του Συντάγματος, ενώ οι συγκρούσεις άρχισαν τα Χριστούγεννα του 1963.Συνεπώς, δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός που αποτελεί πάγια θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς ότι οι Τουρκοκύπριοι στασίασαν κατά της Κ. Δ. Την πρωτοβουλία των κινήσεων για διάλυση της Κ. Δ. την είχε ευθύς εξαρχής ο Μακάριος.3. Ποιος τους σταμάτησεΗ ΟΕΛΜΕΚ αποδίδει τον τερματισμό των συγκρούσεων σε... επέμβαση του ΟΗΕ. Δεν υπήρχε το 1963 ο ΟΗΕ στην Κύπρο! Η Ουνφικύπ αφίχθη τον Μάρτιο του 1964, αφού οι συγκρούσεις είχαν ήδη κοπάσει και ο διαχωρισμός είχε επιτευχθεί.
Αν και το "σχέδιο Μακαρίου" προέβλεπε αντίσταση με τη βοήθεια εθελοντών από την Ελλάδα και από αραβικά κράτη (!) αυτός που επενέβη ήταν οι Βρετανοί από τις βάσεις (δες φωτό), ύστερα από αγωνιώδη έκκληση του Μακαρίου, λόγω του κινδύνου τουρκικής εισβολής. Οι Βρετανοί ανέλαβαν την εσωτερική ασφάλεια και παρατάχθηκαν μεταξύ των δύο πλευρών. Μόλις η κατάσταση σταθεροποιήθηκε ο Μακάριος αποπειράθηκε να εφαρμόσει το δεύτερο στάδιο του σχεδίου του, καταγγέλλοντας τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας, αποστέλλοντας επιστολές στα κράτη μέλη του ΟΗΕ. Όταν οι Βρετανοί τον προειδοποίησαν ότι θα αποσύρονταν στις βάσεις, ανακάλεσε τις επιστολές και έκανε δήλωση ότι επρόκειτο για... παρεξήγηση.
Οι συγκρούσεις δεν ήταν μεταξύ της ΤΜΤ και των νόμιμων αρχών της Κ. Δ., αλλά μεταξύ της ΤΜΤ και των αντίστοιχων ελληνοκυπριακών οργανώσεων (Γιωρκάτζη, Σαμψών, Λυσσαρίδη). Δεν υπάρχει στο Σύνταγμα της Κ. Δ. καμιά αναφορά σε ιδιωτικούς στρατούς, ούτε η σύγκρουση γινόταν στο όνομα της Κ. Δ. Αυτό που συγκρούστηκε ήταν ο ελληνικός με τον τουρκικό εθνικισμό με στόχο αφενός την ένωση και αφετέρου τη διχοτόμηση και κατέληξε στο μέσο όρο: στο ντε φάκτο διαμελισμό της Κύπρου.4. Αποσύρθηκαν ή εκδιώχθηκαν;Στο τέταρτο σημείο της "ιστορικής αλήθειας" της ΟΕΛΜΕΚ αναφέρεται ότι οι Τουρκοκύπριοι αποσύρθηκαν από την Κ. Δ. βάσει σχεδίου. Και πάλι πρόκειται για τη μισή αλήθεια. Η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, κτίζοντας στα απανωτά λάθη του Μακαρίου και της λοιπής ηγεσίας, πίεσε τους Τουρκοκύπριους να φύγουν από τα σπίτια τους και να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους. Όμως, δεν ήταν όλοι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους, να αποκοπούν από τις ρίζες τους και να ζήσουν σε συνθήκες εξαθλίωσης σε καταυλισμούς.
Σύμφωνα με το υπόλοιπο μισό της αλήθειας κανένας δεν προσπάθησε να τους συγκρατήσει. Αντίθετα, τους
εξώθησαν να φύγουν διά του φόβου. Συνολικά 230 Τουρκοκύπριοι - πολίτες και όχι μάχιμοι της ΤΜΤ - χάθηκαν.Είναι αυτοί που βρίσκονται σήμερα στα πηγάδια. Μια ματιά στη λίστα των αγνοουμένων του 1963-64 καταδεικνύει ότι εξαφανίστηκαν από αστυνομικούς σταθμούς, στις φυλακές, στο νοσοκομείο, σε αγρούς και σε διάφορους δρόμους. Κανονικές απαγωγές και εκτελέσεις των πρώτων τυχόντων.
Την ίδια τύχη είχαν και οι περιουσίες τους. Σύμφωνα με έρευνα που έκαναν τα Η.Ε. και καταγράφεται σε έκθεση του γενικού γραμματέα (10/9/64, S5950, παρ. 180), σε 103 τουρκοκυπριακά ή μεικτά χωριά κατεδαφίστηκαν 527 σπίτια και άλλα 2.000 λεηλατήθηκαν (υπάρχοντα, πόρτες, παράθυρα, κεραμίδια). Ποτέ κανένας δε διαμαρτυρήθηκε, ούτε διαχώρισε τη θέση του...Ιστορική αλήθεια ή εθνική τύφλα;Η εγκύκλιος της ΟΕΛΜΕΚ βρίθει τέτοιων ανακριβειών που υποδηλώνει άγνοια και διαστρέβλωση γεγονότων που έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες. Η ερμηνεία ιστορικών γεγονότων είναι από τη φύση της υποκειμενική. Ωστόσο, αυτός που διατυπώνει έντιμη άποψη πρέπει να τη στηρίζει σε πραγματικά γεγονότα. Η στρέβλωση, η απόκρυψη και η κατασκευή γεγονότων, με σκοπό τη διατύπωση θέσεων που εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογήματα ονομάζεται προπαγάνδα.
Στην προκειμένη περίπτωση η "ιστορική αλήθεια" της ΟΕΛΜΕΚ είναι εξόφθαλμη προπαγάνδα που δυστυχώς διδάσκεται στα σχολεία για δεκαετίες και έχει διαμορφώσει στρεβλή ιστορική συνείδηση σε ολόκληρες γενιές.Η Ιστορία αντί εργαλείο για προβληματισμό και παραδειγματισμό χρησιμοποιείται από το εκπαιδευτικό σύστημα σαν βιομηχανία παραγωγής φόβου και μισαλλοδοξίας.
Οι ιστορικοί μας μύθοι έγιναν μέρος των "ιερών και των οσίων" μας, που όποιος τους αμφισβητήσει "εξυπηρετεί τους Τούρκους" και "υποσκάπτει" την εθνική υπόθεση. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει υπονομεύσει περισσότερο την "εθνική υπόθεση" από την εθνική μας τύφλωση...Ο Μακάριος στο απυρόβλητοΗ κριτική που θα έπρεπε να γίνει στον Υπουργό Παιδείας είναι ότι εξαίρεσε τον Μακάριο από όλα αυτά και τον παρουσίασε σαν θύμα των εθνικιστικών οργανώσεων. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Μακάριος ήταν ο δημιουργός και ο κύριος πρωταγωνιστής των εξελίξεων που οδήγησαν στην κατάρρευση της Κ. Δ. ως ενιαίου δικοινοτικού κράτους.Ο Αντρέας Δημητρίου στη συζήτηση που ακολούθησε προβληματίστηκε δημόσια γιατί πρέπει να εκδίδονται εγκύκλιοι στην ονομαστική εορτή του Μακαρίου και είπε πως και αυτός, όπως όλοι οι ηγέτες, πρέπει να είναι υπό κρίση.4 χρόνια, 15 οργανώσειςΟ κατάλογος οργανώσεων που έδρασαν στην ελληνοκυπριακή κοινότητα από το 1959 μέχρι το 1963 έχει ως ακολούθως:1. ΜΕΑΚ: Μέτωπον Αλληλεγγύης Ελλήνων Κυπρίων2. ΚΕΜ: Κυπριακόν Ενωτικόν Μέτωπον3. Κ.Σ.Δ.: Κύπρος Σκλάβα Διχοτομημένη4. ΕΜΕΑΚ: Ενιαίον Μέτωπον Αντιμετωπίσεως Εθνικού Κινδύνου5. ΕΚΑΣ: Ελληνικός Κυπριακός Απελευθερωτικός Στρατός6. ΝΟΕΜ: Νέα Οργάνωσις Ελλήνων Μαχητών7. ΕΜΑ: Ενιαίον Μέτωπον Αγωνιστών.8. ΑΕΝ: Άλκιμος Εθνική Νεολαία9. ΠΕΣ: Παγκύπριος Εθνικός Συναγερμός10. ΟΠΕΚ: Οργάνωση Προστασίας Ελλήνων Κυπρίων11. ΕΠΕ: Εθνική Πνευματική Εστία12. ΑΣΕΝ: Αντικομμουνιστικός Σύνδεσμος Εθνικής Νεολαίας13. ΕΟΚ: Εθνική Οργάνωση Κυπρίων (γνωστή και ως Ακρίτας)14. Λόχοι Νίκου Σαμψών15. Ομάδες Βάσου Λυσσαρίδη
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Κωδικός άρθρου: 849136
ΠΟΛΙΤΗΣ - 25/01/2009, Σελίδα: 14
window.google_render_ad();
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αλήθειες και ψέματα για τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963 - 1964
Ανεξεταστέα στην Ιστορία η ΟΕΛΜΕΚ
Η αναφορά του υπουργού Παιδείας Αντρέα Δημητρίου, σε εγκύκλιό του προς τα σχολεία με αφορμή την ονομαστική εορτή του Μακαρίου, ότι τις διακοινοτικές συγκρούσεις στην Κύπρο "προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις", προκάλεσε άλλο ένα γύρο αντιπαραθέσεων για την ιστορία και τη διδασκαλία της. Από όλες τις αντιδράσεις, η πιο ενδιαφέρουσα είναι εκείνη της οργάνωσης των καθηγητών, ΟΕΛΜΕΚ, η οποία εξέδωσε δική της εγκύκλιο και την έστειλε στα σχολεία, για να αποκαταστήσει, όπως δήλωσε η πρόεδρος της Ελένη Σεμελίδου, την "ιστορική αλήθεια".
Σύμφωνα με την ΟΕΛΜΕΚ τα γεγονότα του 1963-64 εξελίχθηκαν ως ακολούθως:
1. Η Τουρκία "εξόπλισε την εξτρεμιστική οργάνωση των Τ/Κ, ΤΜΤ, η οποία έθεσε κάτω από τον πλήρη έλεγχό της την τ/κ κοινότητα".
2. Στις 20/12/1963 οι Τουρκοκύπριοι "επιχείρησαν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για τη μεθόδευση της διχοτόμησης".
3. Με "παρέμβαση του ΟΗΕ τερματίστηκαν οι διακοινοτικές συγκρούσεις μεταξύ των νόμιμων αρχών της Κυπριακής Δημοκρατίας και της ΤΜΤ".
4. Οι συγκρούσεις "οδήγησαν στην αποχώρηση των Τ/Κ από όλα τα όργανα και τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αυτοεγκλωβισμό των Τ/Κ σε θύλακες".
Η ΟΕΛΜΕΚ επιρρίπτει το 100% της ευθύνης για ό,τι έχει συμβεί στην Κύπρο, από το 1960 μέχρι το 1964, στην άλλη πλευρά. Η ηγεσία των Ελληνοκυπρίων ήταν, κατά την ΟΕΛΜΕΚ, το απόλυτο θύμα της δολιότητας των Τούρκων και των ξένων δυνάμεων. Πόσο αληθινή είναι όμως η "ιστορική αλήθεια" της ΟΕΛΜΕΚ; Ας εξετάσουμε έναν προς έναν τους τέσσερις σταθμούς που περιγράφει η οργάνωση των καθηγητών, για να δούμε πόσο ταιριάζουν με τα πραγματικά γεγονότα:1. Οι παρακρατικές οργανώσειςΕίναι, πράγματι, γεγονός ότι η Τουρκία εξόπλισε την ΤΜΤ και συνέχιζε να το κάνει και μετά την υπογραφή των συμφωνιών, το 1959. Η ύπαρξη της ΤΜΤ και ο εξοπλισμός των Τουρκοκυπρίων είναι μόνο η μισή αλήθεια της ιστορίας. Σύμφωνα με την άλλη μισή που αποσιωπάται οι Ελληνοκύπριοι εθνικιστές ίδρυσαν όχι μία, αλλά 15 τουλάχιστον οργανώσεις. (Η λίστα με όλα τα ονόματα σε διπλανή στήλη).Μερικές από τις οργανώσεις αυτές ήταν ολιγομελείς, άλλες αποδείχθηκαν φαιδρές και ορισμένες δραστηριοποιήθηκαν μόνο με τη ρήξη φυλλαδίων. Όμως, τουλάχιστον έξι από αυτές ανέπτυξαν πολύ σοβαρή τρομοκρατική δράση, περιλαμβανομένων φόνων και εκβιασμών, αρχικά εναντίον των Ελληνοκυπρίων και το 1963 -64 εναντίον Τουρκοκυπρίων.
Όλες ανεξαίρετα οι οργανώσεις διακήρυξαν σαν σκοπό τους τον αγώνα για την Ένωση. ΚΑΜΙΑ από τις οργανώσεις αυτές δε διακήρυξε πίστη στην Κυπριακή Δημοκρατία (Κ.Δ.), την οποία αναγνώριζαν μόνο σαν σταθμό προς την Ένωση. Αυτή ήταν και η θέση του Μακαρίου. "Ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνίαι θα απετέλουν μόνιμον καθεστώς", ανέφερε σε γράμμα του προς τον Γ. Παπανδρέου (1/3/1964).Όπλα στην Κύπρο έστειλε την ίδια περίοδο και το ελληνικό βαθύ κράτος, που είχε για ηγέτες του τους μετέπειτα δικτάτορες Γεώργιο Παπαδόπουλο και Δημήτριο Ιωαννίδη. Ο Παπαδόπουλος επισκέφθηκε μυστικά την Κύπρο τουλάχιστον δύο φορές με σκοπό την ίδρυση και τον εξοπλισμό παράνομων οργανώσεων. Ο Παπαδόπουλος συμφώνησε με τον Γιωρκάτζη να εξοπλίσει την Εθνική Οργάνωση Κυπρίων (Γνωστή σαν Οργάνωση ή Ακρίτας), εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης. Κατά τη μυστική αποστολή του στην Κύπρο ο Παπαδόπουλος είχε επαφές και με τον Βάσο Λυσσαρίδη, ο οποίος υπήρξε αρχηγός ενόπλων ομάδων το 1963. Ο Δ. Ιωαννίδης, ο οποίος υπηρετούσε τότε στην ΕΛΔΥΚ, ήταν ο στρατιωτικός καθοδηγητής της Οργάνωσης, ενώ εξόπλισε και τους λόχους του Ν. Σαμψών, οι οποίοι έδρασαν ανεξάρτητα από την Οργάνωση.Όλα αυτά είναι πια επιστημονικά τεκμηριωμένα, ενώ τα παραδέχθηκε ο Μακάριος στην επιστολή του προς τον Γ. Παπανδρέου: "Διαθέτομεν μίαν δυναμικήν Οργάνωσιν, την οποίας τα εκπαιδευθέντα μέλη ανέρχονται εις πέραν των 5.000 άνδρες". Στην ίδια επιστολή γράφει πως χρησιμοποιήθηκε η πείρα των Ελλήνων αξιωματικών της ΕΛΔΥΚ (με πρώτο και καλύτερο το Δ. Ιωαννίδη), καθώς και στον "εφοδιασμό δι' υλικού εξ Ελλάδος" (με συντονιστή τον Γ. Παπαδόπουλο).
2. Ποιος ξεκίνησεΗ ΟΕΛΜΕΚ αναφέρει ότι στις 20 Δεκεμβρίου οι Τούρκοι επιχείρησαν να καταλάβουν στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για να επιφέρουν τη διχοτόμηση. Τέτοια πληροφορία πρώτη φορά δημοσιεύεται. Η 20ή Δεκεμβρίου 1963 ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες της εποχής!
Οι συγκρούσεις ξέσπασαν στις 23 Δεκεμβρίου, αφού προηγήθηκε ένα περιστατικό τα χαράματα της 21ης Δεκεμβρίου. Η ΤΜΤ δεν ανέλαβε πρωτοβουλία για να προκαλέσει τη σύγκρουση, όχι επειδή δεν το επιδίωκε, αλλά διότι οι Τούρκοι εκτιμούσαν πως οι Ελληνοκύπριοι ήταν τόσο επιπόλαιοι που θα τα έκαναν όλα γι' αυτούς. (Υπάρχει πληθώρα αναφορών σε πρωτογενείς πηγές).
Για την ακρίβεια κανένας δεν ανέλαβε στρατιωτική πρωτοβουλία το 1963. Όλα ξεκίνησαν από ένα τυχαίο περιστατικό και ξέφυγε από τον έλεγχο, λόγω του φορτισμένου πολιτικού κλίματος. Η αλήθεια είναι ότι ο Μακάριος δεν πίστεψε στην ανεξαρτησία και είχε πρόθεση να καταργήσει την Κ. Δ. πριν ριζώσει το ανεξάρτητο κράτος και να καταστεί η Ένωση ανέφικτη. "Σκοπός μας, κύριε Πρόεδρε, είναι η κατάργησις των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου", έγραφε με πλήρη ειλικρίνεια ο Μακάριος στον Γ. Παπανδρέου.
Η καταγγελία των Συμφωνιών, δηλαδή η διάλυση της Κ. Δ., συζητείτο πριν καν ανακηρυχθεί το κυπριακό κράτος. Όπως πληροφορούμαστε από σημείωμα της ελληνικής ΚΥΠ που ήταν παρούσα στην Κύπρο πριν από την ανακήρυξη της Δημοκρατίας (όπως βεβαίως και η ΜΙΤ), στις 26 Μαΐου του '60 ο Μακάριος μάζεψε τους τομεάρχες και αποπειράθηκε να επανιδρύσει την ΕΟΚΑ, με σκοπό να καταγγείλει τις συμφωνίες πριν την επίσημη ανακήρυξη της Κ.Δ.. Τελικά, δεν το αποτόλμησε φοβούμενος τις επιπτώσεις. Όμως ουδέποτε το έβγαλε αυτό από το μυαλό του. "Είναι ο υπογράψας τας Συμφωνίας αυτάς (...) ουδ' επί στιγμήν όμως επίστευσα ότι αι Συμφωνία θα αποτέλουν μόνιμον καθεστώς", έγραφε ο Μακάριος. Οι Τούρκοι ανίχνευσαν τις προθέσεις του, εξοπλίστηκαν, σχεδίασαν τη στρατηγική τους για τη διχοτόμηση, τον προβοκάραν όσο μπορούσαν και τον περίμεναν να κάνει εκείνος το λάθος βήμα.
Ο Μακάριος πρότεινε το 1963 την τροποποίηση του Συντάγματος με τη δικαιολογία ότι δεν ήταν λειτουργικό. Παρά τα προβλήματα που όντως υπήρχαν, η μη λειτουργικότητα ήταν το πρόσχημα για να καταργήσει τις Συμφωνίες, να διαλύσει την Κ.Δ. και να επιφέρει την Ένωση. Χάραξε στρατηγική και έκανε συμμαχίες με τα ακραία εθνικιστικά στοιχεία του ελληνικού στρατού, εν αγνοία της ελληνικής κυβέρνησης.Στο περιβόητο σχέδιο Ακρίτας που περιγράφει τη στρατηγική κατάργησης των συμφωνιών, υπάρχει και η εξής περικοπή:
"Εν περιπτώσει γενικωτέρας και γενικεύσεως της συγκρούσεως πρέπει να είμεθα έτοιμοι να προχωρήσωμεν αμέσως εις τας ενεργείας από α - δ περιλαμβανομένης και της αμέσου κηρύξεως της Ενώσεως".Οι ενέργειες α-δ είναι τα τέσσερα στάδια ενός σχεδίου που επινόησε ο Μακάριος για να καταργήσει το Σύνταγμα. Το σχέδιο αυτό που φέρει τον τίτλο "Σχέδιο Μακαρίου" το περιέγραψε σε ένα "Άκρως Απόρρητο" έγγραφό του, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδας, Ι. Πιπιλής (δες φωτοτυπία):
"α. 1ον Στάδιον: Προσβολή των αρνητικών Σημείων του Συντ/τος.β. 2ον Στάδιον: Καταγγελία της Συνθήκης εγγυήσεως.γ. 3ον Στάδιον: Αυτοδιάθεσιςδ. 4ον Στάδιον: Υποβολή αιτήσεως προς την Ελλην. Κυβέρνησιν εάν δέχεται την ΚΥΠΡOΝ να ενωθή μετά του λοιπού Ελληνικού Κορμού".
Το έγγραφο Πιπιλή έχει ημερομηνία 6 Δεκεμβρίου, όμως το "σχέδιο Μακαρίου" είχε προηγηθεί πολλών μηνών των συγκρούσεων. Άρχισε να εφαρμόζεται από τις 30 Νοεμβρίου, όταν υπέβαλε τις εισηγήσεις για δήθεν τροποποίηση του Συντάγματος, ενώ οι συγκρούσεις άρχισαν τα Χριστούγεννα του 1963.Συνεπώς, δεν είναι αληθής ο ισχυρισμός που αποτελεί πάγια θέση της ελληνοκυπριακής πλευράς ότι οι Τουρκοκύπριοι στασίασαν κατά της Κ. Δ. Την πρωτοβουλία των κινήσεων για διάλυση της Κ. Δ. την είχε ευθύς εξαρχής ο Μακάριος.3. Ποιος τους σταμάτησεΗ ΟΕΛΜΕΚ αποδίδει τον τερματισμό των συγκρούσεων σε... επέμβαση του ΟΗΕ. Δεν υπήρχε το 1963 ο ΟΗΕ στην Κύπρο! Η Ουνφικύπ αφίχθη τον Μάρτιο του 1964, αφού οι συγκρούσεις είχαν ήδη κοπάσει και ο διαχωρισμός είχε επιτευχθεί.
Αν και το "σχέδιο Μακαρίου" προέβλεπε αντίσταση με τη βοήθεια εθελοντών από την Ελλάδα και από αραβικά κράτη (!) αυτός που επενέβη ήταν οι Βρετανοί από τις βάσεις (δες φωτό), ύστερα από αγωνιώδη έκκληση του Μακαρίου, λόγω του κινδύνου τουρκικής εισβολής. Οι Βρετανοί ανέλαβαν την εσωτερική ασφάλεια και παρατάχθηκαν μεταξύ των δύο πλευρών. Μόλις η κατάσταση σταθεροποιήθηκε ο Μακάριος αποπειράθηκε να εφαρμόσει το δεύτερο στάδιο του σχεδίου του, καταγγέλλοντας τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας, αποστέλλοντας επιστολές στα κράτη μέλη του ΟΗΕ. Όταν οι Βρετανοί τον προειδοποίησαν ότι θα αποσύρονταν στις βάσεις, ανακάλεσε τις επιστολές και έκανε δήλωση ότι επρόκειτο για... παρεξήγηση.
Οι συγκρούσεις δεν ήταν μεταξύ της ΤΜΤ και των νόμιμων αρχών της Κ. Δ., αλλά μεταξύ της ΤΜΤ και των αντίστοιχων ελληνοκυπριακών οργανώσεων (Γιωρκάτζη, Σαμψών, Λυσσαρίδη). Δεν υπάρχει στο Σύνταγμα της Κ. Δ. καμιά αναφορά σε ιδιωτικούς στρατούς, ούτε η σύγκρουση γινόταν στο όνομα της Κ. Δ. Αυτό που συγκρούστηκε ήταν ο ελληνικός με τον τουρκικό εθνικισμό με στόχο αφενός την ένωση και αφετέρου τη διχοτόμηση και κατέληξε στο μέσο όρο: στο ντε φάκτο διαμελισμό της Κύπρου.4. Αποσύρθηκαν ή εκδιώχθηκαν;Στο τέταρτο σημείο της "ιστορικής αλήθειας" της ΟΕΛΜΕΚ αναφέρεται ότι οι Τουρκοκύπριοι αποσύρθηκαν από την Κ. Δ. βάσει σχεδίου. Και πάλι πρόκειται για τη μισή αλήθεια. Η ηγεσία των Τουρκοκυπρίων, κτίζοντας στα απανωτά λάθη του Μακαρίου και της λοιπής ηγεσίας, πίεσε τους Τουρκοκύπριους να φύγουν από τα σπίτια τους και να εγκαταλείψουν τις δουλειές τους. Όμως, δεν ήταν όλοι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους, να αποκοπούν από τις ρίζες τους και να ζήσουν σε συνθήκες εξαθλίωσης σε καταυλισμούς.
Σύμφωνα με το υπόλοιπο μισό της αλήθειας κανένας δεν προσπάθησε να τους συγκρατήσει. Αντίθετα, τους
εξώθησαν να φύγουν διά του φόβου. Συνολικά 230 Τουρκοκύπριοι - πολίτες και όχι μάχιμοι της ΤΜΤ - χάθηκαν.Είναι αυτοί που βρίσκονται σήμερα στα πηγάδια. Μια ματιά στη λίστα των αγνοουμένων του 1963-64 καταδεικνύει ότι εξαφανίστηκαν από αστυνομικούς σταθμούς, στις φυλακές, στο νοσοκομείο, σε αγρούς και σε διάφορους δρόμους. Κανονικές απαγωγές και εκτελέσεις των πρώτων τυχόντων.
Την ίδια τύχη είχαν και οι περιουσίες τους. Σύμφωνα με έρευνα που έκαναν τα Η.Ε. και καταγράφεται σε έκθεση του γενικού γραμματέα (10/9/64, S5950, παρ. 180), σε 103 τουρκοκυπριακά ή μεικτά χωριά κατεδαφίστηκαν 527 σπίτια και άλλα 2.000 λεηλατήθηκαν (υπάρχοντα, πόρτες, παράθυρα, κεραμίδια). Ποτέ κανένας δε διαμαρτυρήθηκε, ούτε διαχώρισε τη θέση του...Ιστορική αλήθεια ή εθνική τύφλα;Η εγκύκλιος της ΟΕΛΜΕΚ βρίθει τέτοιων ανακριβειών που υποδηλώνει άγνοια και διαστρέβλωση γεγονότων που έχουν ξεκαθαρίσει εδώ και δεκαετίες. Η ερμηνεία ιστορικών γεγονότων είναι από τη φύση της υποκειμενική. Ωστόσο, αυτός που διατυπώνει έντιμη άποψη πρέπει να τη στηρίζει σε πραγματικά γεγονότα. Η στρέβλωση, η απόκρυψη και η κατασκευή γεγονότων, με σκοπό τη διατύπωση θέσεων που εξυπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και ιδεολογήματα ονομάζεται προπαγάνδα.
Στην προκειμένη περίπτωση η "ιστορική αλήθεια" της ΟΕΛΜΕΚ είναι εξόφθαλμη προπαγάνδα που δυστυχώς διδάσκεται στα σχολεία για δεκαετίες και έχει διαμορφώσει στρεβλή ιστορική συνείδηση σε ολόκληρες γενιές.Η Ιστορία αντί εργαλείο για προβληματισμό και παραδειγματισμό χρησιμοποιείται από το εκπαιδευτικό σύστημα σαν βιομηχανία παραγωγής φόβου και μισαλλοδοξίας.
Οι ιστορικοί μας μύθοι έγιναν μέρος των "ιερών και των οσίων" μας, που όποιος τους αμφισβητήσει "εξυπηρετεί τους Τούρκους" και "υποσκάπτει" την εθνική υπόθεση. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει υπονομεύσει περισσότερο την "εθνική υπόθεση" από την εθνική μας τύφλωση...Ο Μακάριος στο απυρόβλητοΗ κριτική που θα έπρεπε να γίνει στον Υπουργό Παιδείας είναι ότι εξαίρεσε τον Μακάριο από όλα αυτά και τον παρουσίασε σαν θύμα των εθνικιστικών οργανώσεων. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Μακάριος ήταν ο δημιουργός και ο κύριος πρωταγωνιστής των εξελίξεων που οδήγησαν στην κατάρρευση της Κ. Δ. ως ενιαίου δικοινοτικού κράτους.Ο Αντρέας Δημητρίου στη συζήτηση που ακολούθησε προβληματίστηκε δημόσια γιατί πρέπει να εκδίδονται εγκύκλιοι στην ονομαστική εορτή του Μακαρίου και είπε πως και αυτός, όπως όλοι οι ηγέτες, πρέπει να είναι υπό κρίση.4 χρόνια, 15 οργανώσειςΟ κατάλογος οργανώσεων που έδρασαν στην ελληνοκυπριακή κοινότητα από το 1959 μέχρι το 1963 έχει ως ακολούθως:1. ΜΕΑΚ: Μέτωπον Αλληλεγγύης Ελλήνων Κυπρίων2. ΚΕΜ: Κυπριακόν Ενωτικόν Μέτωπον3. Κ.Σ.Δ.: Κύπρος Σκλάβα Διχοτομημένη4. ΕΜΕΑΚ: Ενιαίον Μέτωπον Αντιμετωπίσεως Εθνικού Κινδύνου5. ΕΚΑΣ: Ελληνικός Κυπριακός Απελευθερωτικός Στρατός6. ΝΟΕΜ: Νέα Οργάνωσις Ελλήνων Μαχητών7. ΕΜΑ: Ενιαίον Μέτωπον Αγωνιστών.8. ΑΕΝ: Άλκιμος Εθνική Νεολαία9. ΠΕΣ: Παγκύπριος Εθνικός Συναγερμός10. ΟΠΕΚ: Οργάνωση Προστασίας Ελλήνων Κυπρίων11. ΕΠΕ: Εθνική Πνευματική Εστία12. ΑΣΕΝ: Αντικομμουνιστικός Σύνδεσμος Εθνικής Νεολαίας13. ΕΟΚ: Εθνική Οργάνωση Κυπρίων (γνωστή και ως Ακρίτας)14. Λόχοι Νίκου Σαμψών15. Ομάδες Βάσου Λυσσαρίδη
Του ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗ
Κωδικός άρθρου: 849136
ΠΟΛΙΤΗΣ - 25/01/2009, Σελίδα: 14
window.google_render_ad();
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
