ΑΚΕΛ - ΈνωσηΤο 1964, πέντε χρόνια μετά τη λήξη του ενωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, και καθ’ ον χρόνο βασίλευε η Ανεξαρτησία, όσο και αν σας φαίνεται παράδοξο, το ΑΚΕΛ διαδήλωνε εναντίον μεν του ΝΑΤΟ, αλλά υπέρ της Ένωσης με τη Νατοϊκή Ελλάδα. Διαδήλωναν μαζί οι Ακελιστές και οι πιστολάδες. (Αλήθεια 06/02/2009)
Η ασυναρτησία στη ζωή μας
Γιατί δεν καταλήξαμε στην Ένωση χωρίς ΝΑΤΟ, αλλά στη διχοτόμηση
Τους «ενθουσιώδεις συναγωνιστές κατά των βρετανικών βάσεων», μας θυμίζει στο χθεσινό άρθρο του στη «Σημερινή» ο Λάζαρος Μαύρος και τον ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνει να ασχοληθώ με μια φωτογραφία (τη δημοσιεύω στην πλαϊνή στήλη) που όταν την πρωτοείδα είχαν σηκωθεί οι τρίχες της κεφαλής μου. Η φωτογραφία δίνει κατά τη γνώμη μου μια πειστική εξήγηση για τους λόγους που η Κύπρος έφτασε εδώ που έφτασε. Γράφει ο κ. Μαύρος στο άρθρο του: «Ενθουσιώδεις συναγωνιστές και κατά των βρετανικών βάσεων υπήρξαν τον Οκτώβριο του 1964, ο αείμνηστος Εζεκίας Παπαϊωάννου, με τον αείμνηστο Νίκο Σαμψών. Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ ο πρώτος, διευθυντής της εφημερίδας «ΜΑΧΗ» ο δεύτερος. Που είχε κιόλας χαρακτηρισθεί (στη «Χαραυγή») και ως σωτήρας της Ομορφίτας, για τη συμμετοχή του λόχου του, των «πρασινοσκούφηδων», στην απόκρουση της Τουρκανταρσίας τον Δεκέμβριο 1963. Εκατόν χιλιάδες λαού συμμετείχαν την Κυριακή 11 Οκτωβρίου 1964 στη μεγαλειώδη, όπως χαρακτηρίστηκε, διαδήλωση κατά των βάσεων στο Ακρωτήρι. Ανάμεσα στους διοργανωτές, το ΑΚΕΛ και ο Ν. Σαμψών. Τον οποίο, μάλιστα, η «Χαραυγή» προέβαλλε στις προετοιμασίες της μεγάλης εκείνης πορείας που είχαν γίνει τις προηγούμενες μέρες. Κεντρικό σύνθημα σε μεγάλο πανό κι η απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του ΑΚΕΛ του Αυγούστου 1964: «ΝΑΤΟ ΟΧΙ - ΕΝΩΣΙΣ ΝΑΙ». Παρών και ο βουλευτής της ΕΔΑ Μίκης Θεοδωράκης. Συνέντευξη του οποίου προέβαλε από την 1η της σελίδα η «ΜΑΧΗ» του Σαμψών, 29 Σεπτεμβρίου 1964, στον τότε συντάκτη της Άνθο Λυκαύγη. Ομιλητές στην εκδήλωση κατά των βάσεων και οι Βάσος Λυσσαρίδης, Νίκος Σαμψών και Ουρανία Κοκκίνου».«Του Σαμψών ο λόχος των ενόπλων «πρασινοσκούφηδων», με επικεφαλής τον ίδιο, είχε πάρει μέρος μαζί με τις άλλες δυνάμεις του νόμου, στην 1η στρατιωτική παρέλαση (τρεις μήνες πριν ιδρυθεί η ΕΦ) την 1η Απριλίου 1964 στη Λευκωσία. Την επαύριον, Πέμπτη 2.1.64, με 9στηλους τίτλους, η «Χαραυγή» εκθείαζε: «Χθεσινές μεγαλειώδεις παρελάσεις των Υπερασπιστών της Πατρίδας». Και δημοσίευε αγωνιστικές δηλώσεις του υπουργού Πολύκαρπου Γιωρκάτζη».Δεν χρειάζεται καν σχόλιο. Η πολυπόθητη ενότητα στην κορύφωσή της. Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, Εζεκίας Παπαϊωάννου, Νίκος Σαμψών, Μίκης Θεοδωράκης, Άνθος Λυκαύγης, Βάσος Λυσσαρίδης, Ουρανία Κοκκίνου. Σε ένα κοινό σκοπό που καταγράφεται στο εύγλωττο πανό του ΠΓ του ΑΚΕΛ: «ΝΑΤΟ ΟΧΙ - ΕΝΩΣΙΣ ΝΑΙ». Πώς ήταν δυνατόν η Κύπρος να ενωθεί με τη Νατοϊκή Ελλάδα, αλλά να μην είναι στο ΝΑΤΟ, μόνο μια ηγεσία στην Κύπρο μπορούσε να εξηγήσει. Ίσως και οι Ακελίστες διαδηλωτές με τα σήματα του αφοπλισμού που διεκδικούσαν Ένωση και όχι ΝΑΤΟ με τους ένοπλους που διαδήλωναν δίπλα τους. Σαράντα πέντε χρόνια μετά, μπορούμε όμως να εξηγήσουμε γιατί δεν καταλήξαμε στην Ένωση χωρίς ΝΑΤΟ, αλλά στη διχοτόμηση και στη διατήρηση των βρετανικών βάσεων.
ΠΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Αλήθεια 06/02/09)
ΠΑΜΠΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Αλήθεια 06/02/09)
6 σχόλια:
To ότι μέχρι το 67 ο Ππάπης εμίλησεν για ένωσην έξερα το.
Για την στάσην του το 63/64 δεν ιξέρω τίποτε.
Πρέπει όμως να ξερωρίσουμεν τες αντιρδράσεις των πολιτικών δυνάμεων πρίν τζιαι μετά το 64. Το να υποστηρίζεις τες ένομπλες ομάδες μετά την αποτυχεμένην εισβολήν της Τουρκίας το 64 είναι διαφορετικόν από το τί εγίνετουν το 63. Το 64 έγινεν εισβολή τζιαι έγινεν μεγάλη στροφή του Μακαρίου προς την Ρωσσίαν που φαίνεται να εσταμάτησεν κάπως τες εξελίξεις. Ήταν τζιαι το σχέδιον Άτσιεσσον το 64 για διχοτόμησην. Θεωρώ λογικόν μετά την εισβολήν της Τουρκίας να μεν θεωρείται αμαρτία το να είσαι οπλισμένος.
Το 63 υπήρχαν οι ομάδες οι οργανωμένες, υπήρχεν όμως τζιαι η οργάνωση των πολιτών για αυτοάμυναν. Ο πατέρας μου ούτε δεξιός ήταν ούτε οργανωμένος τζιαι για εφτομάδες ολόκληρες έφκαλλεν σκοπιάν μαζίν με τους γειτόνους να προσέχουν τα γυναικόπαιδα που εφοούνταν που τες σφαγές. Το 63 μετά καμπόσες εφτομάδες εμπόλεμης κατάστασης εγινήκαμεν πρόσφυγες που το Σακκάρια του Βαρωσιού που εμετατράπην σε καθαρόν τουρκομαχαλλάν. Δεν ξέρω ποιός ήταν ο ρόλος του ακέλ στην οργάνωσην της αυτοάμυνας των πολιτών, πάντως όλη η γειτονιά μας ήταν αριστεροί.
Τζιαι να μεν σσυχχίζουμεν το να ανέχεσαι τους συμμόρίτες από το να είσαι το ίδιον.
Προσπάθεια μου δεν είναι να δικαιολογήσω το Ακέλ του οποίου ποττέ δεν θα του σσυγχωρήσω το τραγικόν για την Κύπρον λάθος να υποστηρίξει την ένωσην (που την ημέραν που εφέραν το Ππάπην που την Αγγλίαν να τον κάμουν γραμματέαν το 49). Θεωρώ ότι τζιείνη η στροφή της αριστεράς ήταν σιειρόττερη που το όχι το 2004. Αλλά νομίζω ότι το άρθρον είναι λλίον παρατραβημένον. Είναι σαν να γυρεύκουμεν σιού τζιαι καλά να ενοχοποιείσουμεν το Ακέλ επειδή δεν επροέβλεψεν ότι 10 χρόνια μετά ο Σαμψών θα εγίνετουν πραξικοπηματίας τζιαι εδέχτην να κάμει συλλαλητήριον μαζίν του. Το Ακέλ εγύρευκεν πάντα "αντιιμπεριαλιστικές" συμμαχίες μες την δεξιάν. Ας μη ξεχνούμεν ότι τζιείνον τον τζιαιρόν απώτερος στόχος της αριστεράσ ήταν να γινούμεν ούλλοι κότσινοι τζιαι να γινούμεν μιά χωρα με την Ρωσσίαν.
Λυπούμαι φίλε μου αλλά η ανάρτηση δεν μου φαίνεται εμπεριστατωμένη ιστορική ανάλυση που να με βοηθά να καταλάβω συνολικά τι εγίνετουν τότες τζιαι ποιός ήταν ο ρόλος του Ακέλ. Φαίνεται μου παραπάνω κάτι σαν μερικά περιστατικά ξεκομμένα που το context που δεν διούν την πραγματικήν διάστασην των γεγονότων.
Ο Λάζαρος ο Μαύρος τζιαι ο Πάμπος ο Χαραλάμπους εκφράζουν δύο εκ διαμέτρου διαφορετικές σχολές προσέγγισης του κυπριακού μέσα από τις εφημερίδες (της Δεξιάς) όπου απασχολούνται (ο μεν πρώτος χαρακτηρίζεται από ένα άκρατο και ακραίο εθνικισμό κι ο δε δεύτερος από ένα φιλελευθερισμό), αλλά φαίνεται ότι έχουν ως κοινό στόχο το ΑΚΕΛ (δεν μπορώ να ερμηνεύσω διαφορετικά την υιοθέτηση από μέρους του Πάμπου, του εν λόγω κειμένου του Λάζαρου) !
Πραγματικά διερωτούμαι αν ο Ππου Χχου επικροτεί τελικά ΚΑΙ τις γενικότερες τοποθετήσεις του Λλου Μμμου όπως λόγου χάριν να πούμε, το γνωστό τροπάρι του Λαζαρινού ότι ΔΕΝ έγιναν (κατά τις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963-64) σφαγές τουρκοκυπρίων από ελληνοκύπριους εθνικιστές, επειδή δεν το ‘γραψε τότε η “Χαραυγή”, ας πούμε!
Bananistanε,
Η πολιτική του ΑΚΕΛ (να συνεχίζει να υποστηρίζει την Ένωση και μετά την ανεξαρτησία – αλλά και πιο παλιά) ήταν (και κατ’ εμένα) λανθασμένη! Τούτο το’ χει παραδεχτεί και το ίδιο το Κόμμα με σχετική απόφαση του τη δεκαετία του ’90!
Αν θες να συζητήσουμε τα γεγονότα εκείνης της εποχής και τη στάση των πολιτικών δυνάμεων και των τότε πολιτικών κατάθεσε συγκεκριμένες δικές σου απόψεις και θα επανέλθω!
Anef_Oriwn
Σάββατο 7/2/2009 – 9:59 μ.μ.
1.Η ουσία του άρθρου του Πάμπου, είναι η τελευταία παράγραφος που δείχνει τη βλακεία την αντιφατικοτητα και την ασυναρτησία των ηγετών μας που ανέκαθεν μας τύφλωναν με ασυνάρτητα και αντιφατικά συνθήματα. Ανεξαρτησία το πρωί, Ένωση το βράδυ και στα μνημόσυνα, Ένωση με χωρα του Νάτο και Όχι στο Νάτο, διζωνική αλλά όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, όχι για να τσιμεντόσουμε το ναι...
2. Η Δεξιά έθελεν ένωση, η αριστερά έθελεν ένωση, ο Μακάριος εμίλαν γία ένωση, μήπως τελικά η μόνη που πιστεψε στη ΚΔ ήταν η Τουρκία;
στο 1 εν θα διαφωνήσω
στο 2 όμως νομίζω έσιεις λάθος. ούτε η αριστερά ούτε ο Μακάριος εθέλαν πραγματικά ένωση. μόνο μια μερίδα της δεξιάς έθελεν ένωση τζιαι εκατάφερν να μας φέρει την διχοτόμηση.
απλά ο Μακάριος τζιαι το ΑΚΕΛ εν ετολμούσαν να υπερασπιστούν την ΚΔ όπως έπρεπεν γιατί η "ένωση" εφόρτιζεν συναισθηματικά τζιαι έθετεν το ιδεολογικό πλαίσιο της ιδεολογικής ορθοδοξίας. ανάλυσεν το ο ατταλίδης τούτον για την περίοδο 1960-74 τζιαι αργόττερα ο Μαυράτσας για την αντίληψη της Κύπρου ως "ελληνικό νησί" την δεκαετία του Κληρίδη.
Gregoris,
Μήπως τα όσα γράφεις για το σημείο 2 του Bananistanού, αναιρούν τη μη διαφωνία σου στο σημείο 1;
Anef_Oriwn
Κυριακή 8/2/2009 – 9:09 μ.μ.
όχι διότι η αντίφαση ανάμεσα στην πολιτική πραγματικότητα τζιαι την ιδεολογική θέση ήταν και είναι υπαρκτή. υπήρχεν διαχρονικά διγλωσσία τζιαι ασυναρτησία που την ε/κ ηγεσία τζιαι εν σωστό να το επισημαίνουμεν. αλλά νομίζω πρέπει να πάμεν πέραν που την επισήμανση τζιαι στην ανάλυση τζιαι εξήγηση τούτης της διγλωσσίας τζιαι της ασυναρτησίας. τζιαι δαμέ μπαίνουν έννοιες πολιτικής ατολμίας, στενόμυαλης τζιαι βραχυπρόθεσμης οπτικής, κλπ
Δημοσίευση σχολίου