Παπαδόπουλος-Κυπριανού

Σε συνέχεια του χθεσινού μου κομματιού για τα αποκαλυπτήρια προτομής του Κυπριανού από τον Τάσο, αντέγραψα το πιο κάτω άρθρο από τη σημερινή (31.10.07) Αλήθεια.

Μερικά απο τα αποσπάσματα στο εν λόγο άρθρο, τα βρίσκω και ιδιαίτερα επίκαιρα μόνο που αυτή την φορά θα μπορούσαν κάλλιστα να αναφέρονται στον συγγραφέα τους!

ΥΠΕΡ&ΚΑΤΑ: Περί ήθους

Τ. Παπαδόπουλος: «σκέψου πόσο απομόνωσε την Κύπρο ο Σπύρος Κυπριανού, πόσο τη ρεζίλεψε, πόσο ηθικά τη συρρίκνωσε»
Του ΑΛΕΚΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ
Το Φεβρουάριο του 1983 πριν από τις προεδρικές εκλογές του 83, δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα «Κήρυκας», που ήταν το εκφραστικό όργανο του Τάσου Παπαδόπουλου, διάφορα χολερικά κείμενα εναντίον του τότε προέδρου της Δημοκρατίας Σπύρου Κυπριανού, γραμμένα από τον ίδιο τον κ. Παπαδόπουλο για τον οποίο ο Σπύρος Κυπριανού ήταν «αυτός που τον ακούνε οι ξένοι και γελούν». Επειδή τον τελευταίο καιρό, γίνεται πολύ συχνά λόγος περί ήθους, σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να μεταφέρω εδώ μερικά από τα κείμενα αυτά:O Λίβανος είναι πολύ κοντά«Εσύ που σήμερα καθορίζεις την πολιτική σου τοποθέτηση θα πρέπει να ξέρεις πως ο Λίβανος είναι πολύ κοντά στην Κύπρο και πως η Κύπρος δεν θ αποφύγει την τύχη του Λιβάνου αν η Κοινοπραξία επιβληθεί. Σκέψου πως η ψήφος σου δεν πάει στον Σπύρο Κυπριανού αλλά σ' ένα ετερόφωτο και εξαρτημένο υποψήφιο. Σκέψου ακόμα πως ίσως μια μέρα να μην προλάβεις να δραπετεύσεις από την Κύπρο έστω και με τις πυτζάμες, όταν όλα θα καταρρέουν γύρω σου και όλα θα σε κυνηγούν». (Κήρυκας, Φεβρουάριος 1983).Πόσο τη ρεζίλεψε, πόσο την απομόνωσε«Εσύ που σήμερα θα αναδείξεις με την ψήφο σου την ηγεσία σου, σκέψου πόσο απομόνωσε την Κύπρο ο Σπύρος Κυπριανού, ο υποψήφιος της Κοινοπραξίας, πόσο τη ρεζίλεψε, πόσο ηθικά τη συρρίκνωσε» (Κήρυκας, Φεβρουάριος, 1983).Είναι αυτός που τον ακούνε οι ξένοι και γελούν«Ο Σπύρος Κυπριανού είναι αυτός που τον ακούνε οι ξένοι και γελούν. Και προκαλεί μειδιάματα κατανόησης. Σκέψου πως κατάντησε σήμερα τον τόπο μας μόνο και έρημο χωρίς πραγματικούς φίλους με πολλούς αδιάφορους για την τύχη μας και με πολλούς εχθρούς». (Κήρυκας, Φεβρουάριος 1983).Η ορθή εθνική πορεία του Σπύρου Κυπριανού«Πιστεύουμε ότι η σωστή εθνική γραμμή που ακολουθείται σήμερα στην Κύπρο, ακολουθείται από τον σημερινό και αυριανό πρόεδρο Κυπριανού. Στα κελεύσματα της απειλής για χειρότερα δεινά, αντιτάσσουμε το σθένος και την ορθή εθνική πορεία του προέδρου Κυπριανού. Από τη μεγαλειώδη αυτή συγκέντρωση, βγαίνει το μήνυμα και η λαϊκή εντολή προς τον πρόεδρο Κυπριανού να συνεχίσει αταλάντευτα για τη φυσική και την εθνική επιβίωση του ελληνισμού στην Κύπρο». (Γενάρης του 1988).Κοινά ιδεώδη«Ο θάνατος του Σπύρου Κυπριανού είναι μια προσωπική απώλεια ενός φίλου από τα φοιτητικά χρόνια που μας συνέδεαν κοινοί αγώνες, ιδεώδη και προσπάθειες». (12 Μαρτίου 2002

"Αυτός που ακούνε οι ξένοι και γελούν"

Το είδαμε και αυτό. Ο Τάσος τέλεσε τα αποκαλυπτήρια της προτομής αυτού που ακούνε (άκουγαν) οι ξένοι και γελούν. Παρόντος του Μάρκου και της Μιμής. Τελικά το πιο μεγάλον μας αϋπιν σ'αυτόν το τόπο πρέπει να είναι η αμνησία.

Δεν είναι επάργυρος μαστραππάς το μέλλον μας κύριε Χριστόφια.

Η ακελική ηγεσία, έμμεσα και άμεσα απέκλεισε πολλάκις την περίπτωση συνεργασίας με τον ΔΗΣΥ και αυτό δεν το κάνει γιατί έχουν διαφορετικές απόψεις σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής διακυβέρνησης, αφού είχε μεγαλύτερες διαφορές με τον πιο κεφαλαιοκράτη, εθνικιστή και αντικομμουνιστή Τάσο αλλά και τον Κυπριανού παλαιότερα. Παλία υπήρχε η δικαιολογία των πραξικοπηματίων οι οποίοι όμως χάρη στους Κουτσού και Συλλούρη εγκατέλειψαν τον Συναγερμό (όσοι ζουν ακόμα). Τώρα αποκλείουν τον Συναγερμό από μια καθαρά ποδοσφαιρικά οπαδίστικη πίκκα, προτιμούν δηλαδή, πρώτα να μην πιάσει ο αντίπαλος το πρωτάθλημα και μετά αν τα καταφέρουν να το πιάσουν οι ίδιοι. Μόνο που στην περίπτωση του ΑΚΕΛ, το έπαθλο δεν είναι ένας επάργυρος μαστραππάς και το περιπαίξιμο του αντιπάλου, είναι το μέλλον του τόπου και του καθενός μας, η ποιότητα ζωής μας, και πιο ωμά, τα λεφτά που βγαίνουν και μπαίνουν στις τσέπες μας.

Οπότε κύριε Χριστόφια άφησε την οπαδίστικη συμπεριφορά στη θύρα 9, και σοβαρεύτου για να γλιτώσουμε από τον Τάσο, γιατί τούτος όπως πάει είναι άξιος να κκοτσιανιάσει και το Κελλάκι σε καμιάν offshore …

Παραδέξου και υποστήριξε το ΝΑΙ σου κύριε Κασουλίδη

Σύσσωμοι οι Παπαδόπουλος και Σια πυροβολούν τον Κασουλίδη για το δημοψήφισμα εφόσον είναι το μόνο όπλο τους.

Κύριε Κασουλίδη,

αντιλαμβάνομαι ότι για επικοινωνιακούς λόγους αποφεύγετε αυτή τη «παρελθοντολογία» όπως, για να πούμε και του στραβού το δίκαιο, αποφεύγουν αυτοί το δικό σας όπλο, την σκανδαλολογία. Ίσως και να είναι σωστή αυτή η πολιτική σας εφόσον στο νου του μέσου Κυπραίου το Σχέδιο Ανάν σημαίνει καταστροφή και αυτοκτονία και όσοι το υποστήριξαν προδότες. Άποψη μου όμως, είναι ότι πρώτα-ύστερα θα υποχρεωθείτε να κάνετε αυτή τη συζήτηση και θα ήταν πιο ειλικρινές αν απαντούσατε στις προκλήσεις.

Πρώτα-πρώτα κανείς δεν μπορεί να αποδείξει ότι ήταν λάθος το Ναι. Θα ξέραμε ότι ήταν λάθος το Ναι αν περνούσε το σχέδιο Αναν και σήμερα βρισκόμασταν στο χάος που προέβλεπαν οι του όχι. Τότε ίσως και να ακολουθούσαμε τη προτροπή Πιττοκοπίτη εμείς οι Ναιναικοι (ή νενέκοι?) και να κρεμαζόμασταν στις πλατείες. Μπορούσε όμως και να πετύχαινε το σχέδιο και σήμερα θα χτιζόταν το νέο Βαρώσι και κάμποσα άλλα χωριά, ο τουρκικός στρατός θα ήταν ο μισός κτλ. Άρα και το όχι μπορεί να ήταν λάθος.

Το μόνο «κέρδος» του Όχι είναι η διατήρηση της ταμπέλλας «Κυπριακή δημοκρατία» την οποία όμως δέχτηκε να την αλλάξει σε «Ομόσπονδη δικοινοτική, διζωνική δημοκρατία» ο Εγώ Είμαι Η Κύπρος Μακάριος από το 1977, και συνυπόγραψε ο Δεν Θα Γίνω Κοινοτάρχης Τάσος την 8 Ιουλίου 2006!

Εφόσον λοιπόν δεν έχουμε τα αρνητικά του Ναι (μόνον υποθέσεις) αλλά μόνο τα αρνητικά του Όχι όπως η αναγνώριση και ανάπτυξη των κατεχομένων (πραγματικότητες) πιστεύω ότι υπάρχει έδαφος να υποστηριχθεί το Ναι σε μια κακή και ίσως επικίνδυνη, αλλά πολύ πιθανόν καλύτερη από την επόμενη, λύση, η οποία όμως απορρίφθηκε. Στο κάτω-κάτω, οι του ναι ρισκάραμε για αυτή τη λύση όπως θα έχει ρίσκο οποιαδήποτε άλλη λύση, όπως έχει ρίσκο και το status quo.

Άρα, κ Κασουλίδη, υποστήριξε το Ναι σου και ζήτα εσύ από τους Παπαδόπουλο και Σια να απολογηθούν στους Βαρωσιότες και τους άλλους πρόσφυγες γιατί σήμερα δεν έχουν τις περιουσίες τους, γιατί δεν έφυγε ούτε ένας Τούρκος στρατιώτης κτλ. Να απολογηθούν επίσης για τη διαχείριση του Σχεδίου πριν το δημοψήφισμα (καμία βελτίωση, επιδιαιτησία, χρονοδιαγράμματα) και μετά το δημοψήφισμα (καμία εξέλιξη).

Δημοκρατία και δημοψήφισμα

Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός στην απόφαση της πλειοψηφίας. Χωρίς όμως να σημαίνει ότι η απόφαση της πλειοψηφίας είναι η σωστή. Ούτε σημαίνει ότι, ότι πιστεύει η πλειοψηφία είναι το σωστό. Για παράδειγμα όταν ο Γαλιλαίος είπε ότι η Γη γυρίζει ήταν η ίσως η μικρότερη μειοψηφία που υπήρξε ποτέ, ένας εναντίον του υπόλοιπου κόσμου, και όμως είχε δίκαιο!

Άλλο παράδειγμα, φανταστείτε να γίνει ένα δημοψήφισμα για να αποφασιστεί αν θα πρέπει να καταργηθούν όλοι οι φόροι. Ασφαλώς η συντριπτική πλειοψηφία θα ψηφίσει υπέρ της κατάργησης όλων των φόρων. Θα είναι σωστή απόφαση?

Συμπέρασμα,

«δημοκρατία δεν σημαίνει ότι η πλειοψηφία είναι σωστή. Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός στην απόφαση της πλειοψηφίας ακόμα και όταν η πλειοψηφία έχει λάθος»

Γιατρέ...

Ε Γιατρέ, είπαμεν είσαι πιο σοβαρός που τους άλλους. Τι ήταν τούτη η κοτσάνα ότι θα πηγαίνεις δουλειά (στο προεδρικό) με το λεοφορείο?

Μετάνιωσα που ψήφισα ναι το 2004?

Μετάνιωσα που ψήφισα ναι το 2004?

Όχι, θα μετάνιωνα για το ναι αν ο Παπαδόπουλος μας έφερνε καλύτερο σχέδιο ή όταν έρθει το επόμενο σχέδιο λύσης, αν έρθει ποτέ, και είναι καλύτερο από το Σχέδιο Ανάν, όπως όμως θα μετανιώσουν και αυτοί που ψήφισαν όχι αν το επόμενο σχέδιο είναι χειρότερο.

Σίγουρο πάντως, είναι ότι με την πάροδο του χρόνου οποιοδήποτε νέο σχέδιο λύσης θα είναι χειρότερο από το σχεδιο Ανάν σε θέματα επιστροφής προσφύγων, επιστροφής εδαφών και εποίκων.

Υπάρχουν φυσικά αυτοί που προτιμούν το status quo και το θεωρούν «second best solution» (πρώτος και καλύτερος ο Παπαδόπουλος), το οποίο όμως μακροπρόθεσμα θα καταστήσει τους τουρκοκύπριους αφέντες στο βορρά και συνέταιρους στο νότο, αφού ήδη άρχισαν να διεκδικούν τις περιουσίες τους στο νότο που νόμιμα δικαιούνται ενώ ήδη έχουν τα υπόλοιπα ωφελήματα από τη Δημοκρατία χωρίς καμία υποχρέωση.

Η διχοτόμηση είναι επίσης μια επιλογή και ίσως αυτό να έχουν στο μυαλό τους αυτοί που μιλούν για λύση σε βάθος χρόνου. Πότε όμως θα το παραδεχτούν? Σε 30 χρόνια όταν τα κατεχόμενα θα είναι μια αμιγώς τουρκική Ταιβάν και στο Νότο θα υπάρχει μια σημαντική Τ/Κ μειονότητα? Ας βγουν τώρα να παραδεχτούν ότι στόχος είναι η διχοτόμηση και να ζητήσουν την ψήφο του λαού βάση αυτού του στόχου. Και αν εκλεγούν,(προσωπικά τους δίνω πολλές πιθανότητες), να διαπραγματευτούν μια διχοτόμηση πιο δίκαιη από τη σημερινή 66 %-34%( με δικαιώματα στο 66%).

Γιατί δεν θα ψηφίσω ούτε Παπαδόπουλο, ούτε Χριστόφια

Φρεσκάρισμα 7/11/2007

Τα πιο κάτω είναι προσωπικά μου συμπεράσματα και απόψεις που σχημάτισα την τελευταία πενταετία τα οποία έγραψα κάτω κυρίως για εύκολη αναφορά τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές.

Γιατί δεν θα ψηφίσω ούτε Παπαδόπουλο, ούτε Χριστόφια

Δεν θα ψηφίσω Παπαδόπουλο γιατί:

• Ζήτησε γραπτώς την επαναδιαπραγμάτευση του σχεδίου Ανάν (το οποίο βρισκόταν στο ψυγείο) ενώ είχε εκ των προτέρων αποφασίσει να το απορρίψει ξεγελώντας τον λαό που τον ψήφισε αλλά και τους ξένους.
• Στις συνομιλίες, που ο ίδιος ζήτησε, απέφευγε να συνομιλήσει δεν διεκδίκησε τίποτε, δεν συζήτησε καν τις προτάσεις για βελτιώσεις (βλέπε Καρπασία) και φυσιολογικά δεν κέρδισε το παραμικρό υπέρ των Ελληνοκυπρίων. Στόχος του ήταν να πάρει το ΟΧΙ όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσοστό.
• Στο Μπουρκενστοκ, αντί να συνομιλά με αυτούς που μπορούσαν να βελτιώσουν εις όφελος μας το σχέδιο (του οποίου αυτός ζήτησε τη διαπραγμάτευση) συνομιλούσε κρυφά με τον Σ. Ντεκτάς.
• Έβαλε μέσον τους Ρώσους για να μην περάσει στο Συμβούλιο Ασφαλείας ψήφισμα που να εγγυάται την εφαρμογή του Σχεδίου Ανάν για να πάρει το ΟΧΙ όσο το δυνατό μεγαλύτερο ποσοστό.
• Δέχτηκε το χρονοδιάγραμμα το οποίο μετά κατηγορούσε.
• Δέχτηκε την επιδιαιτησία, που σήμαινε ότι στα σημεία που υπήρχε διαφωνία ήταν δεσμευμένος να δεχτεί την απόφαση του επιδιαιτητή άρα αποδεχόμενος την επιδιαιτησία ο Τάσος Παπαδόπουλος αποδέχτηκε το Σχέδιο Ανάν, και μετά κάλεσε τον λαό να πει ΟΧΙ.
• Στο διάγγελμα του δεν απέρριψε μόνο το σχέδιο Ανάν, αλλά οποιαδήποτε λύση δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας (δεν παρέλαβα κράτος για να παραδώσω κοινότητα). Επίσης στο διάγγελμα του απέρριψε εξολοκλήρου το σχέδιο Ανάν, κάτι που αποδεικνύει ξανά ότι το όχι ήταν προαποφασισμένο.
• Με βάση τα πιο πάνω, ότι δηλαδή προκάλεσε τις συνομιλίες (με τεράστιο οικονομικό κόστος για τους διοργανωτές και με τεράστια προσπάθεια και εργασία μεγάλου αριθμού ξένων και δικών μας πολιτικών, διπλωματών κτλ), παρόλο που ποτέ δεν επρόκειτο να αποδεχτεί το Σχέδιο Ανάν, και λόγω του ότι απέρριψε το σχέδιο που ίδιος διαπραγματεύτηκε(?), αποδεικνύει ότι στον Παπαδόπουλο αναφερόταν ο Φερχόιγκεν όταν έλεγε ότι ξεγελάσαμε την ΕΕ.
• Ενώ προεκλογικά και προ δημοψηφίσματος μας πουλούσε πατριωτισμό, διεκδικητική πολιτική, ότι σαν ίσο μέλος της ΕΕ θα βάλει τη Τουρκία στη γωνιά και άλλα παχιά λόγια, όταν του έκαναν ππα οι Ευρωπαίοι κατάπιε τα βέτο και υπόγραψε ότι του έβαλαν μπροστά του.
• Κατηγόρησε χωρίς αποδείξεις και χαρτόσημα το 24% του λαού ότι δωροδοκήθηκε για να ψηφίσει ΝΑΙ, δηλαδή για προδοσία.
• Με αποδείξεις και χαρτόσημα ο ίδιος δωροδοκήθηκε από ξένη εταιρεία (Watford).
• Δεν μας είπε ποτέ τι συζήτησε με τον υιό Ντεκτάς στη μυστική συνάντηση στη Στράκκα λίγες μέρες πριν το δημοψίφισμα.
• Για 4 χρόνια δεν έκαμε τίποτε για την αποθήκευση του φυσικού αερίου με αποτέλεσμα σύντομα να πρέπει να πληρώσουμε τεράστιο πρόστιμο στην ΕΕ.
• Προσπαθεί να μας πλασάρει την πλωτή μονάδα φυσικού αερίου μέσω εταιρειών πελατών του. Είναι σαν να βλέπουμε την γυναίκα του καίσαρα γυμνή σε βιτρίνα στο Άμστερνταμ και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι εκεί για να καθαρίσει τα τζάμια!
• Είχε έτοιμα σχέδια για μονάδες αφαλάτωσης τα οποία εγκατάλειψε με αποτέλεσμα, σύμφωνα και με τον υπουργό του, τον φετινό χειμώνα δεν θα έχουμε νερό ούτε για να πιούμε.
• Ούτε ελικόπτερα πυρόσβεσης, έρευνας και διάσωσης κατάφερε να φέρει σε 4 ½ χρόνια.
• Η δε κάμερες τροχαίας είναι το κερασάκι στη τούρτα της ανικανότητας της κυβέρνησης Τάσου.
• Επίσης, άφησε το υπουργείο Άμυνας ακέφαλο για πάνω από ένα χρόνο και άλλα υπουργεία για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
• Με εξαίρεση το προαποφασισμένο ΟΧΙ, και τους καθυστερημένους διορισμούς υπουργών δεν πήρε ούτε μία σημαντική απόφαση είτε πολιτικής είτε εσωτερικής διακυβέρνησης.
• Άξονες της πολιτικής του είναι το «γιατί να κάνω σήμερα αυτό που μπορώ να κάνω …μεθαύριο» και το «όσα πιο λίγα κάνεις τόσο πιο λίγα λάθη κάνεις»
• Το μόνο που “κατάφερε” είναι η συμφωνία της 8^ης Ιουλίου η οποία με περίπου 120 επιτροπές (30 εισηγήθηκαν οι Τ/κ και 90 εμείς) θα προετοιμάσει την λύση του Κυπριακού, δηλαδή ούτε σε 120 χρόνια…Όταν ο Ταλάτ είπε να επιταχύνουμε λίγο τα πράματα για να το λύσουμε σε 11/2 χρόνο έπεσαν όλοι πάνω του να τον φάνε γιατί θέλει να ξεφύγει από την τόσο παραγωγική συμφωνία.

Δεν θα ψηφίσω Χριστόφια γιατί:

• Συμμετειχε στην απάτη που έγινε στην πλάτη του Κυπριακού λαού με την συμμετοχή του στις κρυφές συνομιλίες με τον Σερντάρ Ντεκτάς ο οποίος ήταν τότε στη τ/κ αντιπολίτευση. Υποτίθετε ότι το πιο μεγάλο ατού του Χριστόφια ήταν η εμπιστοσύνη που του είχαν οι τ/κ. Διερωτούμε ποιά εμπιστοσύνη του απέμεινε στους τ/κ μετά από αυτήν την αποκάλυψη. Διερωτούμε επίσης τι λένε οι υποστιρικτές του.
• Στήριζε τον Τάσο για 4 ½ χρόνια παρόλο ότι και ο ίδιος έβλεπε τα πιο πάνω, για να μην χάσει το μερτικό στην εξουσία.
• Όταν έλεγε «άλλαξεν ο άδρωπος» ούτε ο ίδιος δεν το πίστευε. Και όμως τον ψήφισε για να πάρει μερίδιο στην εξουσία.
• Κατάγομαι από «δεξιά» οικογένεια αλλά όταν διάβασα τι έγγραψε ο Δευκαλίωνας (Παπαδόπουλος) για τους κομμουνιστές το 55-59 σοκαρίστηκα από το μίσος του. Στο ίδιο στυλ συνέχισε να γράφει για τους κομμουνιστές μέχρι που έκλεισε ο Κύρηκας (το 1985?). Και όμως ο Χριστόφιας έπεισε τους «κομμουνιστές» να ψηφίσουν αυτόν τον άνθρωπο, τον δεύτερο πιο αντικομουνιστή και ακροδεξιό εθνικιστή που γέννησε η Κύπρος μετά τον Γρίβα, για να κατεβάσουν την «δεξιά» από την εξουσία!!!
• Δηλώνοντας ότι στον 2^ο γύρο δεν θα ψηφίσει τον υποψήφιο της «δεξιάς» (εννοώντας φυσικά τον Κασουλίδη και όχι τον «δεξιότερο» Παπαδόπουλο), με τη συμμέτοχή του στην ανόητη συζήτηση με τους υπόλοιπους της τριμερούς για το ποιος συνεργάστηκε περισσότερο και ποιος λιγότερο με τον Συναγερμό, αλλά και βάση των πιο πάνω σημείων, βγαίνει το συμπέρασμα ότι η προτεραιότητες του Χριστόφια είναι πρώτον να μην εκλεγεί πρόεδρος από το Συναγερμό, δεύτερον να έχει μερίδιο στην εξουσία και τελευταίο έρχεται το καλό αυτού του τόπου.
• Με την ψευδοκομμουνιστική, αντιδυτική, οπισθοδρομική πολιτική του είναι ακατάλληλος για πρόεδρος χώρας μέλους της ΕΕ, που θέλει να ξεφύγει από το τέλμα που μας έριξε η πενταετία Παπαδόπουλου και να πάει μπροστά.

……………….